Commentaar na verandering van kerk

Beste meneer Van Dooijeweert, hartelijk dank voor uw antwoord op de vraag “Twijfel is vijand van geloof”. Door wat op Refoweb te zoeken ben ik uitgekomen bij de vraag “God leren kennen” van 04-12-2020 waar ik veel kracht en troost uit heb kunnen halen. Wat is het groot dat God ons genadig wil zijn, dat Hij zelfs Zijn Zoon voor ons wilde laten sterven. Hoewel ik misschien bij het Bijbellezen nog steeds vragen zal krijgen heeft uw antwoord inzicht gegeven op hoe simpel het eigenlijk is.

Nu heb ik nog iets wat ik voor wil leggen, een voor mij lastige situatie. Het is namelijk zo dat ik ben opgevoed in de Gereformeerde Gemeente en dat ik het lastig vond dat er zo zwaar werd gewogen aan onze zonde (die er uiteraard is). Nu ik zelf in een andere kerk zit, merk ik dat ik het moeilijk vind om hier mee om te gaan. Toen wij van kerk veranderden zei mijn oma dat ze het jammer vond. Eigenlijk vond ik dat heel erg, want waarom is dat jammer? Dat je kiest voor een kerk die het heeft over Gods genade?

Ook begint ze vaak een discussie over uiterlijke dingen, bijvoorbeeld kleding, met name het dragen van broeken bij vrouwen. Ik heb hier zelf namelijk geen problemen mee, maar er werd gezegd dat God dit zou straffen (zo denken veel mensen). Is het niet zo dat dit door ons bedachte regels zijn binnen bepaalde kringen? Ik vind deze discussies lastig omdat ze leiden tot niets dan verschillende meningen maar is het ook daadwerkelijk ergens op gebaseerd? Maken uiterlijke dingen nou echt uit als je God hebt leren kennen? Het klopt toch dat zonde is dat we tegen de geboden in gaan en niet alle kleine details, zoals bovengenoemd. Hoe moet ik met dit soort dingen omgaan?

Beste vraagsteller,

Het doet me goed om te horen dat je kracht en troost mocht ontvangen mede door een vraagbeantwoording aan een ander. Zeker waar dat Hij ons genadig wil zijn in Christus. Buiten Hem is er niets! Maar nu heb je nog een andere vraag en het blijken er zelfs meer dan één te zijn.

Als eerste de nadruk op onze zonden. De Bijbel geeft ons redenen genoeg om te accepteren dat we allemaal zondaren zijn. Maar ook: dat ik zelf de grootste zondaar ben. Zelfs al heb ik geen bijzondere dingen gedaan. Je zult dit moeten toegeven, alleen al naar aanleiding van Romeinen 3:10-11 en nog verschillende andere plaatsen. Moeten we het ook niet toegeven dat ons hart toch altijd weer naar de zonde trekt? Nu zit je in een andere kerk en je hebt moeite om daar mee om te gaan. Waar zit de moeilijkheid: dat het vroeger zo zwaar was en nu te licht genomen wordt? Dat komt namelijk heel vaak voor. “Het was in die gemeente waar ik weg ging veel te zwaar om te om te kunnen leven.” Dat is mogelijk, toch zul je merken dat je het mist. Je leunde daar toch wel een beetje tegenaan. En nu is dat weg. Nu hoor je eigenlijk te weinig over zonden naar je zin en gevoel?

Het gaat alleen om die wonderbare Bijbelse middenweg die de hoofdweg is: Jezus! Gisteren na de preek zei het nog een oude mevrouw: “Jezus blijft alleen maar over. Verder niets.”

Maar toch blijft in de prediking het wijzen op de zonden noodzakelijk. Het zien van het zondaar zijn doet ook de noodzaak van Jezus kennen duidelijker zien. Daar moet een helder evenwicht in zijn in de prediking. Maar ook in je eigen leven.

Ik ga dan niet wijzen naar die kant of naar de andere kant. Want het staat gelijk in welke kerkgemeenschap we zitten. Het evenwicht,  de echte waarheid, Jezus, heeft de boventoon. Maar de ondertoon blijft er ook. Luister maar naar de brieven van Paulus. Die was toch wel echt bekeerd?! Maar zijn klacht blijft staan, nee, wordt juist nu pas echt duidelijk voor hem: “Ik ellendig mens... Het goede dat ik wil doe ik niet... het kwade ligt mij bij.”

Verder een volgende zaak in je vraag: oma vond het jammer dat je van kerk veranderde. Ik vind dat ook altijd jammer. Maar ik kan het vaak wel begrijpen en goedkeuren. Maar ook vaak kan ik het wel begrijpen, maar niet goedkeuren. De vraag bij de overstap naar een andere kerk blijft altijd: waarom ga je veranderen? Soms is de rede die genoemd wordt helemaal niet geldig. Soms is het voor je zielenheil beslist nodig om weg te gaan. Met jouw vertrek veroordeel je eigenlijk je kerk als niet goed. En daar heeft oma moeite mee. Zij is gelukkig in haar kerk en tevreden met de prediking. En nu veroordeel jij die kerk. Je gaat naar een andere kerk. Je veroordeelt ook haar hiermee. Voor haar is dit moeilijk op een rij te krijgen omdat zij altijd in die kerk zat en zij niet begrijpt wat jij er mist en weggegaan bent. Misschien heeft ze je ook  nog nooit gevraagd waarom je weg ging...
 
Natuurlijk ga je naar een kerk waar het over genade gaat. In elke kerk gaat over genade, maar wat wordt daar mee bedoeld. En daar heeft oma waarschijnlijk de grootste moeite mee. Ze is misschien nog nooit in een andere kerk geweest. In het bestek van deze vraag kunnen we daar nu niet verder op in gaan. Dan wordt het antwoord te lang.
 
Dan rest nog het laatste deel van je vraag: de uiterlijkheden. De uiterlijke dingen zijn een spiegelbeeld van de ziel (een weergave dus van de ziel). Dit gaat wel heel erg ver en is wel een erg gevaarlijke uitspraak. Die in het zwart geklede kinderen van God vroeger hadden helemaal niet zo’n zwart karakter. Waren soms zelfs heel vrolijk en opgewekt.

Ik zou deze zaken in twee groepen willen splitsen. Wat zijn de gebruiken in een kerk? Daaraan pas je je aan als bij die kerk wilt horen. Als ieder dame een hoed of muts draagt; waarom zal ik dan alleen het anders doen?

De andere groep van gebruiken is geen vaste regel in de kerk, ook niet echt helder terug te vinden in de Bijbel, maar men beoordeelt elkaar daar heel sterk op. Dan wordt de leefregel een soort verplichting voor iedereen.

Wil je daar een lange broek voor vrouwen onder laten vallen; dan heb je een uitgestrekt terrein. Ik zat eens in een kerk. De kerkenraad kwam binnen. Vrouwelijke dominee. Een geheel vrouwelijke kerkenraad. Allemaal in een lange broek. Dan denk ik: Waarom? Je wilt als vrouw functioneren in je gemeente dan hoef je je toch niet een beetje in een man te veranderen. Over deze vragen komen we nooit uitgepraat. Ook Gods kinderen, die een nieuw leven kennen, verknoeien nog veel te veel tijd aan deze dingen.
 
Veel zaken zijn zelfs niet te bewijzen vanuit de Bijbel. Maar dan denk ik met Paulus: “Als ik mijn broeder erger met mijn daden, dan doe ik het liever anders”. En wat je doet, doe het al tot eer van de Heere. Laat dat de leidraad zijn in je leven.

Hartelijke groet en wijsheid om met deze dingen om te gaan,
Jan van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven