Bidden met de handen omhoog

Waarom staan 'onze' kerken afwijzend tegenover bidden met bijvoorbeeld de handen omhoog. In de Bijbel was dat toch ook heel gewoon? Bij sommige 'lichtere' kerken is het ook heel normaal, maar bij ons niet. Hoe komt dat?

De uitingsvormen bij bidden en zingen zijn in de Bijbel heel verschillend: handen opheffen, in de handen klappen, jubelen, knieën buigen, overpeinzen, staan of zitten; het komt allemaal voor. Principieel mogen wij deze vormen dan ook allemaal toepassen wanneer de bedoeling van ons hart maar oprecht en zuiver is. Ik meen dat het helemaal niet vreemd zou zijn wanneer in een kerkdienst in de gereformeerde gezindte mensen die daar behoefte aan hebben de handen zouden opheffen.

Zelf merk ik wel wanneer ik deelneem aan het wekelijkse bezinningsuur met onze studenten op de Christelijke Hogeschool Ede dat ik toch niet meedoe met sommigen van hen die tijdens een lied van aanbidding een of twee handen opheffen naar de hemel.  Niet dat ik er iets tegen in kan brengen, maar het past niet bij mijn beleving omdat ik er niet bij opgevoed ben. Als ik wat langer in een andere cultuur zou verblijven, zou ik waarschijnlijk zo'n vorm ook gaan overnemen.

Het heeft dus echt niets met licht of zwaar te maken of je al dan niet de handen opheft. Ik denk dat het juist goed reformatorisch is om van tijd tot tijd andere vormen te gebruiken, zodat we beseffen dat het ware geloof niet staat of valt met een bepaalde vormgeving. Het zit niet in de vorm, maar in het wezen, ook al kiest het wezen zich een passende vorm. Maar er is meer dan één passende vorm!

Met vriendelijke groet,

Ds. J. Hoek