Leven is keihard

Is het slecht om te denken dat je dit leven niet aankunt? Er wordt gezegd: God meet eerst de schouders voordat Hij er wat oplegt. Klopt deze uitspraak wel? Laten we voorop stellen: ik heb geen psychische problemen. Ik ben iemand die met beide benen op de grond staat en de dagelijkse beslommeringen goed aankan.

Het leven van ons is alleen keihard. Ons leven lijkt wat betreft de zorgen echt op dat van Job. Op alle fronten zijn er grote en levensechte problemen. In eerste instantie hadden we alles op een rijtje en was het goed. Maar sinds een aantal jaren gaat alles mis, maar dan ook echt alles. In het groot en het klein. Ik word er de laatste tijd moedeloos van als het zoveelste probleem zich aandient. Mensen vinden ons zo sterk en zeggen dat wij alles aankunnen. Maar dat is niet zo. Soms denk ik dat het leven hier op aarde zo moeilijk is dat ik blij ben dat dat niet voor eeuwig is. Dat ik blij ben dat er een eind aan komt ooit. Maar daar ben ik niet klaar voor.

De problemen nemen zoveel van mijn tijd in, dat ik al bekaf ben als ik ook maar aan Bijbellezen of bidden toekom... Hoe kan ik mij meer op God en de eeuwigheid focussen? Het leven is niet meer fijn maar slokt alle tijd op. Kunt u mij helpen?

Beste vragensteller,
 
Bedankt voor deze vraag, waarin velen zich zullen herkennen. Wat is er een leed en een pijn op deze wereld. Leed, dat soms niet te dragen is. Leed waar we geen woorden voor hebben. Een paar weken geleden ben ik pastoraal dicht betrokken geweest bij het afschuwelijke drama op Zuidzijde in Nieuw Beijerland. Daar raakte een man in één klap zijn vrouw, zoon, schoondochter en kleinkind kwijt. Leed dat vanuit jezelf niet te dragen is. En ik ken je situatie niet: maar ook jij beschrijft diep en aangrijpend leed. Met de vraag: Is het slecht om te denken dat je dit leven niet aan kunt? Ik antwoord: Nee, dit is niet slecht. Dit mag je zeggen. Maar ik zeg er één ding bij: Dat moet je eerst en vooral tegen de Heere zeggen! 

Klopt die uitspraak dan? God meet eerst de schouders voordat Hij er wat op legt? Ik vind dat een goedkope uitspraak. Hoe kunnen wij dat zeggen? God is soeverein! Dat betekent dat Hij aan niemand antwoord schuldig is. God doet nooit iets verkeerd! Hij is Heilig en Almachtig. Een mens is zwak, nietig, zondig. En: we hebben de dood verdiend... Als we dat ernaast leggen: dan kun je misschien alleen maar zeggen, dat het een wonder is dat jullie tot nu toe de last hebben kunnen dragen. Dan is dat een blijk van Zijn genade. Daar mag je Hem voor danken.
 
Je schrijft dat jullie leven lijkt op dat van Job. Juist in dat Bijbelboek zit zoveel troost. Het was ook het hoofdstuk wat ter sprake kwam bij de familie op Zuidzijde. Snapt Job dan het leven dat God met hem gaat? Nee! Hij zegt in Job 19:21: “Ontferm je over mij, ontferm je over mij, jullie, mijn vrienden! Want de hand van God heeft mij getroffen!” En hij gaat verder: “Werden mijn woorden maar opgeschreven. En voor eeuwig in een rots uitgehakt.” Je zou zeggen: Job, zakt door zijn knieën heen. Het lukt hem niet meer. 

Maar daar blijft het niet bij. Toch roept hij het in hetzelfde hoofdstuk uit: “Ik weet echter: Mijn Verlosser leeft!” Dat is het geheim. Dan is de Heere erbij, in het lijden. De Heere Jezus zelf weet wat oneindig lijden is. Hij riep het uit aan het kruis: “Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten.” En dan zegt het Avondmaalsformulier zo mooi: Zodat Hij ons nimmermeer zal verlaten! Dus, daar ligt de kracht en de troost in het lijden.

Juist dát raakte mij in je vraag. Ik proef er iets aangrijpends in. Want diep hierdoorheen verweven zit. En dat is dit: Je zou wel uit dit leven willen zijn, om van al je nood en ellende af te zijn, maar je geeft aan dat je daar niet klaar voor bent... En dat is de ergste nood in je leven! Wat moet je zonder Verlosser in dit leven?
 
En mijns inziens zit je vast in een heel grote kramp. Je denkt: dan moet ik heel intensief Bijbellezen, bidden, mij op de eeuwigheid focussen... en dan zal God mij wel genadig zijn. Dan vind ik pas verlossing. Maar dat is een dwaling! Ik noem dat wel eens: het-groene-vinkjes-geloof. Je denkt: als ik dat en dat gedaan hebt, en ik krijg er een groen vinkje achter, dan zal God mij wel horen. Dan vergeten we, wat de apostel Paulus zegt, dat we uit genade zalig worden. 

Ik roep je ertoe op, om al je eigen krampachtigheid los te laten. Roep maar uit de diepte. Schreeuw je nood naar Hem uit. Hij hoort! Hij wil erom gevraagd zijn, dat is zeker. Psalm 81: “Open uwe mond, eis van Mij vrijmoedig, op Mijn trouw verbond, al wat u ontbreekt, schenk Ik zo Gij t’ smeekt, mild en overvloedig.” Lost de Heere dan ineens alle problemen op? Meestal niet. Maar je krijgt er zoveel voor terug. Hij leert je te vluchten naar het kruis van Christus. Daar vind je vergeving van al je zonden. Daar vind je vrede. Daar leer je, dat er geen lijden zo diep is, dan dat Jezus erin is geweest. Dan krijg je vaste hoop in dit leven, en leer je werkelijk gezond verlangen naar Zijn komst. Van harte die vrede toegewenst! 

Ds. C. Budding,
Goudswaard

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Budding

• Geboortedatum:
  20-04-1973
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Goudswaard
• Status:
  Actief

29 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven