In de war door twijfels en ongeloof

Ik ben christelijk opgevoed en heb altijd maar mee gedaan omdat ik niet anders wist. Maar een tijdje geleden ben ik het geloof serieus op gaan pakken en naar mijn mening ook echt gaan geloven. Maar kort daarna werd ik helemaal in de war gegooid door twijfels en ongeloof en nu heb ik het idee dat het niet meer lukt om te geloven ook al bid ik er wel om. Ik heb ook een tijdje afstand gedaan van mijn zonden en nog steeds heb ik er veel laten liggen, maar toch ben ik soort van teruggevallen. Ik ben weer begonnen met roken en blijf maar twijfelen aan mijn geloof, maar houd niet op met zoeken en vragen.

Wat ik toen had was oprecht, maar nu kijk ik terug en vraag ik mij af of ik het zelf gepakt heb. De ene keer lees ik ook iets over bekering en dat je dan zonder zonden of bewuste zonden leeft en de andere keer hoor ik weer dat wij slaaf zijn van de zonden. Is het feit dat ik nu weer rook een teken dat het geen echte bekering was?

Ook heb ik gelezen over verzegeling of verzekering van de Heilige Geest. Krijg je dat als je voor het eerst oprecht gelooft of is dit een proces? Het is een enorm vervelende situatie en ik zie maar geen licht aan het einde van de tunnel. Het geloof lijkt mij zo lastig op het moment en er zijn zo veel verschillende meningen. Ik weet dat ik moet blijven bidden en dat doe ik ook, maar het voelt zo verlaten en alleen en het lijkt alsof ik mijn kans op genade heb gemist...

Beste vragenstel(l/st)er,

Er liggen in deze vraag/vragen veel onderwerpen opgesloten. Ik zal proberen er enkele uit te lichten in de hoop dat ik je daardoor wat verder kan helpen. Maar ook in de wetenschap dat uiteindelijk alleen de Heere het donker tot licht kan maken. 

1. Het eerste is dit dat als God in een mensenleven ingrijpt en hem tot bekering brengt, dat een onweerstaanbare daad is. Er is geen afval van de genade door ware gelovigen. God laat het werk dat Hij begon niet varen. Dit zaligmakend werk van de Heilige Geest komt tot uitdrukking in twee zaken: geloof en bekering. Wie zaligmakende genade ontvangt wordt door het geloof aan Christus verbonden en zal ook verlangen om voor hem te leven. Dit laatste is een bewijs van het eerste. Zonder het eerste zal het nooit tot het laatste komen. En zonder het laatste is het eerste een dood geloof (Jakobus).

2. Nu kan er in het leven van een gelovige veel twijfel en aanvechting wezen. Die kan ook nog worden bevorderd door een verkeerd zicht op de zaken. Eén van de dingen die wij ons altijd goed moeten realiseren is dat God er aan deze zijde van het graf geen bekeerde mensen op na houdt. Wel mensen met wie Hij bezig is. Maar geen uitbekeerde of afbekeerde mensen. Ware christenen dragen ook na hun wedergeboorte nog altijd de oude mens met zich mee. Daar hebben ze last van en daarmee hebben zij te strijden (vgl. zondag 33 van de Heidelbergse Catechismus). Het is dus geen vreemde zaak dat kinderen van God te kampen hebben met die oude mens, hun oude natuur, hun vlees. Alle ware gelovigen hebben dagelijks te strijden met de duivel, de zondige wereld en hun eigen ik. Het zijn doodsvijanden die niet ophouden ons aan te vechten. In deze strijd kunnen zij soms struikelen en vallen, vermoeid en mistroostig raken, maar de Koning van de Kerk zorgt ervoor dat zij in deze strijd nooit omkomen en tenslotte de overwinning behalen in  en door Christus. Hij geeft Zijn volk de zegen (Psalm 3). Een kind van God verlangt er dus naar om zonder zonde te leven maar dat kan en doet hij in dit leven niet. Dat houdt hem dichtbij Christus en Zijn verzoenend werk. Het doet hem voortdurend uit Christus leven. 

3. Wat de verzegeling met of verzekering van de Heilige Geest betreft het volgende: God wil in Christus door Zijn Geest Zijn stempel op het hart en leven van de gelovige drukken. Tot hun troost en bemoediging. Dat doet Hij allereerst door Zijn Woord met kracht in hun hart af te drukken waardoor zij ervan overtuigd raken dat zij werkelijk kinderen van God zijn. Dan getuigt de Geest met onze geest dat wij kinderen Gods zijn (Rom. 8). Hij doet dat ook doordat we gaan zien dat ons leven veranderd is t.o.v. vroeger en dat we nu oprecht verlangen om in de wegen des Heeren te gaan en Zijn geboden te onderhouden (zoals de dichter van Ps. 119). Op deze wijze worden we uit de vruchten van de echtheid van ons geloof verzekerd (vgl. zondag 32 Heidelbergse Catechismus). Het is immers duidelijk: als er geen goede vruchten aan onze levensboom hangen kan de boom niet goed zijn. En daarom: er is geen waar geloof zonder waarachtige bekering. Zie daarvoor ook punt 1.

4. Tenslotte: er is niets dat de heiligmaking zo bevordert als het putten door het geloof uit het werk van Jezus Christus. Hij is de Fontein die geopend is tegen de zonde en tegen de onreinheid. Hoe meer wij zien op Jezus door het geloof, hoe meer wij met Hem leven, liefhebben, vertrouwen, omgang hebben, hoe dichter we bij Hem zullen leven en hoe meer we geheiligd zullen worden. Laten we maar eerlijk zijn: een onheilig en slordig leven bij Gods kinderen komt vooreerst en vooral omdat ze zijn afgedwaald bij Jezus Christus vandaan, het Zijn lijden en sterven vandaan, bij het kruis vandaan. 

Strijd de goede strijd des geloofs, vanuit het geloof in Christus, vanuit de levende omgang met Hem, sta op als je gevallen bent, dient de Heere alleen. Zijn bloed reinigt van alle zonden. Hij is onze rechtvaardiging en heiligmaking. Wie volharden zal tot het einde zal zalig worden. 

Je ds. A. Kot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Kot

• Geboortedatum:
  25-12-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Huizen
• Status:
  Actief

79 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven