Worsteling met mijn identiteit

Ik ben een homoseksuele jongen van rond de 18 jaar. Op grond van Gods Woord kan ik geen relatie aangaan en zal ik celibatair het leven door moeten gaan. Nu is het homo-zijn op zich al een hevige strijd. Ik ben al best lang ontzettend verliefd op een andere jongen. Hij is ook homoseksueel, dus in theorie zou het wel kunnen, maar hij leeft het ook niet uit en een relatie dat zit er dus echt niet in, ook van mijn kant niet. Ik weet niet wat ik aan moet met deze jongen. Als ik hem zie of op internet iets van hem voorbij zie komen, dan ben ik echt een dag van slag. En hem uit mijn leven verwijderen is ook geen optie.

Ik ben veel bezig met God en Zijn woord en merk soms dat God in mijn leven werkt. En steeds denk ik dat ik de waarheid heb en dat God in mij woont. Op een later moment kan ik weer ver van God af zijn, zeker als ik die jongen in gedachten heb. Ondanks alles ervaar ik de kracht van Gods goedheid. Als dat dan weer weg is en weer terug komt, dan denk ik weleens: is het niet de duivel die mij beheerst en mij op het foute spoor zet en mij laat denken dat ik een kind van God ben? Ik geloof echt dat God bestaat en Hij is deel van mijn leven, maar dan komt de twijfel. Stel nou dat God toch niet bestaat en dat ik het helemaal mis heb, dan strijd ik dus voor niks en onthoud ik veel voor mezelf. Of dat ik niet bekeerd genoeg ben en nu een hevige strijd voer en alsnog in de hel word geworpen.

Ergens geloof ik ook dat God mijn homoseksualiteit gebruikt om tot Hem te komen. Ik mag vertrouwen in wat er in Psalm [berijmd] 72:12 staat. Maar andere kant in Romeinen 1 gaat het over de zonde van homoseksualiteit, “die zijn des doods waardig” en daar hoort ook de zondige gedachten en begeerten bij. Ik mag dus vertrouwen op psalm 72 dat Hij in al mijn nood en pijn gedurig bij mij zal zijn en mij zal opnemen in Zijn heerlijkheid, ook al zou ik dat nooit verdienen. En Romeinen 1 lees ik dat ik “des doods waardig” ben. Eigenlijk zit ik dan op twee wegen, maar dat kan dus niet. Het is dus of Romeinen 1 en eeuwig dood of psalm 72 en God is mijn heil en toeverlaat en neemt mij op in Zijn heerlijkheid. Het is één van de twee, maar welke? De gedachte dat ik “des doods waardig ben” en voor eeuwig in de hel word geworpen maakt me onrustig. 

Met vriendelijke groet, een worstelende jongere.

Beste jongere,

Dank voor de vragen die iets weergeven van je worsteling. Fijn dat je ons voor een antwoord op het spoor zet van Psalm [berijmd] 72:12 . Je bedoelt Psalm [berijmd] 73:12 ! Ja, de Heere wil in al je nood en pijn (o.a. die worsteling met je identiteit), voortdurend bij je zijn. En dat kan/wil God doen om die Koning uit Psalm 72:12 (onberijmd) – uiteindelijk de Heere Jezus Christus.

In laatstgenoemde tekst staat de profielschets van de Zaligmaker: “Hij zal de nooddruftige redden, die daar roept, als ook de ellendige en die geen helper heeft!” Een nooddruftige is in de Bijbel iemand die alles mist – naar lichaam en ziel. Wat een zegen dat de Heere als Koning Zich nu over zo iemand wil ontfermen. Dus blijf tot Hem roepen; blijf naar Hem toegaan met alle aspecten van je worstelingen – zowel de geestelijke als de lichamelijke. En dan krìjg je hulp, om Christus’ wil! Precies passend bij de concrete hulpvraag. Als je het meemaakt, raak je verwonderd blij over dat God van je situatie en nood afweet en er in voorziet zoals zo mooi bezongen wordt in Psalm [berijmd] 73:12.

Ik heb uit je vragen wel de indruk dat jouw worstelingen ook (nog) te maken hebben met je verdere ontwikkeling naar de volwassenheid. Probeer in die weg gelovig achter de Heere aan te (blijven) komen als de Overste Leidsman en Voleinder van het geloof. Zie Hebr. 12:1-6. Als je dat gehoorzaam doet, zal de duivel het niet winnen. Nooit winnen! Ook als je overblijvende zondige gedachten en ook woorden en daden hebt.

Het “des doods waardig” uit Romeinen 1:32 treft de mensen die Gods recht heel goed weten, maar het met opzet overtreden. Maar bij die categorie reken ik jou niet. De duivel waarschijnlijk wel. Geloof hem nooit, want hij is de leugenaar vanaf het begin (Joh. 8:44). De Heere Jezus is de Waarheid in levende Persoon. Bij Hem leer je je zonden kennen. En er verdriet over hebben. Maar Hij prikt je er niet op vast. Maar vergeeft menigvuldig vaak! En van Zijn vergeving word je een nieuw mens.

Je homoseksuele geaardheid zal misschien blijven. Hoewel... Maar de Heere blijft ook en wil in je nood voorzien. Je liefste wensen in je persoonlijk leven mag je met Hem delen. Goede vriendschap is in jouw geval van veel belang om niet in een isolement te raken. Geniet van de liefde van een goede vriend – niet erotisch, wel esthetisch. Zoals David en Jonathan een bijzondere vriendschap hadden. Zie 2 Sam. 1:26. En groei zo verder naar de geestelijke volwassenheid, die wij allemaal nodig hebben in de ontmoeting met Christus. Zie Ef.4:13-15. Dan komt er stabiliteit en word je niet meer steeds heen en weer geslingerd tussen allerlei (ook verkeerde) gedachten.

Die geloofsworsteling blijft totdat de HEERE Psalm [berijmd] 73:12 in jouw leven vervuld: “en mij hiertoe door U bereid, opnemen in Uw heerlijkheid!” Hopelijk duurt dat voor jou nog even. Voor die tussentijd wens ik je sterkte, uithoudingsvermogen en genade van de Heere toe, Die met jou bezig is!

Met hartelijke groet,
Ds. H. H. Klomp 

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H.H. Klomp

• Geboortedatum:
  05-04-1949
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

132 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven