Vloeken en verwensingen

Er zijn woorden die -als ik het goed heb- geen specifieke godslastering zijn maar die jezelf of iemand anders de verdoemenis toewensen. Ik hoop dat deze inschrijving duidelijk is om te begrijpen om welke woorden het gaat. Logischerwijs is dat verkeerd, alleen ik vraag me af wat goede redenen zijn om aan te dragen wanneer je hier het gesprek over aan gaat. Valt dit ook onder het derde gebod?

Beste vrager,

Je vraagt of er verschil is tussen vloeken en verwensingen en waaruit dat verschil bestaat. In grote lijnen kunnen we zeggen dat vloeken Godslastering is, waarin de naam God of van Jezus Christus opzettelijk misbruikt wordt. Zelfs het gvd is bij sommigen een voorkomend gebruik. Het is eigenlijk bidden om verdoemd te worden. Het ordinaire gebruik is duidelijk een ‘ijdel’ gebruik van de Godsnamen. Het derde gebod verbiedt duidelijk zulk gebruik.

Nota bene: Namen die gegeven zijn om met veel eerbied gebruikt te worden, vooral in het gebed tot God om al onze noden en zorgen, zelfs onze redding van Hem af te smeken. Het is een zonde die door God zwaar gestraft moest worden in het Oude Testament, zelfs met steniging buiten de poort (Lev. 24:14). Gods kind weet van die Naam zo heilig, groot en goed. Van Jezus Christus wordt gezegd dat het de enige naam is die ons tot verlossing gegeven is.

Maar nu zijn er ook woorden die haast een vloek lijken. Alleen zijn ze niet tot God gericht maar tot een mens. Dus geen Godslastering maar het lasteren van de naaste. Je kunt woorden en verwensingen (dat nog iets anders is dan grof taalgebruik) horen als “val dood” of men wordt “kanker” toegewenst. Dat is geen Godslastering maar wel een grote overtreding van Gods gebod. Je zou kunnen zeggen dat vloeken een overtreding is van de eerste tafel van de wet en verwensingen overtredingen zijn van de tweede tafel van de wet, vaak van het zesde gebod. Daardoor staan we dus schuldig voor God in het overtreden van Zijn wet. Het is ontdekkend dat mensen iets van haat laten gevoelen in verwensingen, terwijl we geroepen zijn om ook de naaste lief te hebben als onszelf.

In Mattheus 5:21 en volgende geeft Christus onderwijs met betrekking tot het woord “Raka” dat leeghoofd betekent. Dat werd wel gebruikt als een scheldwoord en niet zo zwaar aangerekend als doodslag. Maar Jezus leert hier dat elke zonde de dood verdiend heeft. Dus we moeten wel oppassen dat we een verwensing gaan bagatelliseren omdat het geen vloek is.

Laten we in ons woordgebruik christen zijn, zoals het Woord zegt: “Geen vuile rede ga uit uw mond. Maar onze taal zij tot iets nuttigs zijn, tot opbouw, opdat het genade geeft aan hen die het horen”, Ef. 4:29.

Hartelijk groeten en Gods zegen toegewenst,

Ds. A. K. Wallet