Vraag
Hoe raak je verlost van je eigen ik? En hoe kun je leven om Gods’ goedheid de eer te geven? Ik faal hier continu in. Steeds ben ik in strijd met mijn eigen egoïstische ik. Is dit een levenslange strijd? Ik schiet zo enorm te kort in dankbaarheid. Zo’n grote liefde tegenover zo’n grote zondaar als dat ik ben. Niet in woorden uit te drukken. Waaraan heb ik dit te danken? Geef mij Jezus of ik sterf. Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen!
Maar kijkend naar mijn leven val ik steeds weer in zonden en doe ik Zijn Naam juist oneer aan. Hoe kom ik hier uit? Ik walg van mezelf als groot zondaar tegenover zo’n goed, liefdevol, vergevend, barmhartig en heilig God. Daarom verlang ik ernaar om bij God te mogen zijn, waar alles volmaakt zal zijn en Jezus in het middelpunt staat - het Lam staande als geslacht. Ik weet dat ik op Jezus moet zien en niet op mezelf. Misschien is Jezus het antwoord op al mijn bovenstaande vragen?
Een 18-jarige vrouw.
Antwoord
Geliefde zuster, dank voor je openhartigheid. Je bent een 18-jarige vrouw. Naar deze omschrijving van je handtekening heb ik even zitten kijken. In een direct pastoraal contact zou ik eerst vragen of je problemen hebt of reageert vanuit een heel moeilijke situatie. In dit beperkte contact kan dat niet. Daarom hoop ik, als dit zo zou zijn, dat je ook, zo mogelijk, contact zoekt met je eigen predikant of vertrouwenspersoon, als je die hebt. Want het zou kunnen zijn dat je vanuit zo’n voor mij onbekende noodsituatie tot God bent gevlucht. Dit mag, want we mogen al onze zorgen op Hem werpen. Het zou kunnen zijn dat je van daaruit kennis van je zelf en kennis van God gekregen hebt.
Ondertussen is het niet gering, wat je te berde brengt. De doorleving van je bekentenis zou de gereformeerde gezindte op zijn grondvesten doen schudden. Eenvoudig omdat dit nauwelijks nog verstaan wordt. Maar het zijn wel de zaken waar het om draait in een oprecht geestelijk leven. Doorgaans leert een christen dit in een heel lang leven. Maar jij bent nog maar 18 jaar. Hoe kom je daar dan door heen?
Nou, alleen met Gods hulp, van dag tot dag. In een heel afhankelijk en nabij leven. In een stervend leven en in een levend sterven. We leren namelijk eenmaal eens voor goed wat genade is, om dit voortaan steeds opnieuw te spellen. En dan zo dat de zonde ondragelijk wordt (vgl. Rom. 7:13 -26) en dat het verlangen naar Christus bijna ondragelijk wordt (vgl. Hooglied 2:8-17 en Hooglied 3:1-4). Dit tere leven kent een ongekende spanning, waarin de nieuwe schepping in Christus Jezus zich uitstrekt van het verloren paradijs tot in het hemels paradijs. En dat kan ongekend, en nochtans gekend, heel dichtbij zijn. “Heere, wilt U aan mij denken ... in Uw koninkrijk ...?” – “heden zult gij met Mij in het paradijs zijn” (vgl. Luk. 23:42-43).
Maar je bent nog zo jong? Als je dicht bij God leeft, als een goddeloze in jezelf, zoals je zelf belijdt, dan is de eeuwigheid dichtbij, heel dichtbij. Want een goddeloze en het paradijs verdragen elkaar eigenlijk niet. Daarom moet er een oplossing, dan wel verlossing, komen in het wonder van de genade. En dit komt alleen maar wonderlijker wijze, als Hij komt, die ons heil volmaken zal.
Met hartelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De apostel Paulus heeft het over dezelfde strijd en de zucht om verlossing in Romeinen 7 en 8. "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood?", schrijft hij in Romeinen 7, want hij weet dat er in zijn vlees niets goeds woont.
In Romeinen 8 schrijft Paulus: "En dat niet alleen, maar ook wijzelf, die de eerstelingen van de Geest hebben, ook wijzelf zuchten in onszelf, in de verwachting van de aanneming tot kinderen, namelijk de verlossing van ons lichaam."
God geeft Zijn Geest in je en Hij leert je alle dingen. Met Gods hulp kun je de daden van het lichaam doden en de eerste stap is dat je de daden van het lichaam ziet. Het gaat niet om volmaaktheid in de wet, maar om volmaaktheid in geloof dat door de liefde werkzaam is. De wet die uit geboden bestaat kunnen we immers niet volbrengen, daarom moest God Zijn Zoon ook voor ons geven. Dankzij het werk (vervullen van de wet) en offer (vergeving voor de zonden) van Jezus ben je als gelovige in Hem niet langer onder de wet, maar onder de genade van God (Romeinen 6).
Als gelovige moet je jezelf als dood voor de zonde beschouwen, want het zondige vlees is met de Heere gekruisigd. Dat betekent niet dat het daadwerkelijk dood is, nee, het zondige vlees werkt als vanouds door. Dat valt nog veel meer op, omdat je alles ziet.
Paulus: "Want het denken van het vlees is de dood, maar het denken van de Geest is leven en vrede. Immers, het denken van het vlees is vijandschap tegen God. Het onderwerpt zich namelijk niet aan de wet van God, want het kan dat ook niet.".
De strijd die je voelt en voert heet heiliging. Dat heeft als doel dat je steeds meer op Jezus gaat lijken. Dat gaat met vallen, opstaan en weer doorgaan. Laat je niet ontmoedigen als je valt, want je bent niet alleen! Deel je strijd en moeite met God en dank Hem in alles en als het mogelijk is deel het ook met je broeders en zusters in de Heere.
Ik bid voor je!
PS. Uit je stukje klinkt één en al dankbaarheid en liefde door :)
