Vraag
In Hebreeën 5 en 6 heb ik moeite met de (verwijtende?) toon die Paulus aan slaat. Waarschuwingen zijn waarschijnlijk op z’n plek maar het voelt niet gelijkwaardig of zo, alsof de verveling met dat volkje der Hebreeën is toegeslagen. Paulus wordt moe van alles uitleggen en herhalen lijkt het, maar hij is ook maar een mens en hoe moet God dan wel niet tegen Zijn volk aankijken? Zijn geduld en barmhartigheden zijn al eeuwen gaande en gezien het feit dat Jezus’ terugkomst nog uitblijft is Hij ons nog niet zat hier op aarde en is nog niet alles vervuld wat gebeuren moet!? Kan Paulus geen voorbeeld nemen aan de Heere of kijk ik zelf met een te donkere, negatieve bril naar deze brief van Paulus?
Antwoord
Beste vrager,
Uw/je vraag geeft er blijk van dat de Bijbel aandachtig gelezen wordt. Velen zijn er die de wat meer moeilijke gedeelten overslaan, al is dat natuurlijk niet de bedoeling. Als we niet verder komen dan de geschiedenissen van David en Goliath en van Simsons leven, dan zou de waarschuwing die we in dit gedeelte van de Hebreeënbrief lezen voor ons van toepassing zijn.
Allereerst moeten we bedenken als we de Bijbel lezen, dat het maar niet gaat over wat Paulus schrijft, maar we hebben het bij de Bijbel over de inspiratie van de Heilige Geest. Dat betekent dat wat Paulus schrijft niet uit zijn eigen koker komt, maar schrijft hij verlicht door de Heilige Geest. Dat neemt niet weg dat de ene schrijver gemakkelijker te lezen is dan de andere. Petrus bijvoorbeeld zegt dat het schrijven van Paulus wel eens moeilijk is om te begrijpen. Maar hij zegt niet, “er klopt niets van, dat kan niet”, want het gaat om het Woord van God.
Het lezen van het Woord vergt inspanning. Dat geldt ook voor uw vraag over Hebr. 5 en 6. Dan gaat het vooral over Hebr. 5:11-6:8.
Hoewel de naam van de schrijver in en van deze brief niet vermeld wordt, is het geen doodzonde om hier aan Paulus te denken. Origenes schreef overigens dat God alleen weet wie de schrijver is.
Wat wordt beoogd in het schrijven van dit gedeelte? Over het algemeen waren de Hebreeën geneigd om tevreden te zijn de eerste beginselen (Hebreeën 6:1) van het geloof te kennen. Men wordt vergeleken met een kind dat de eerste tijd van het leven met melk gevoed wordt. Maar als dat kind niets anders zou krijgen, zou dat beslist de groei belemmeren. Er komt een tijd dat het kind langzamerhand vast voedsel moet krijgen. Zo is dat ook met het christelijk geloof (Hebreeën 5:14) . Het is al rijk als een pasgelovige de eerste voeding van het evangelie mag ontvangen. Maar als het daarbij blijft kun je je afvragen, is dit wel het echte geloof? Denk hierbij ook aan de gelijkenis van de zaaier; vier soorten van groei.
Zo wekt de schrijver van de Hebreeënbrief de lezers op toe te nemen in het geloof. Gezond geloof zal herkend worden aan groei in het geloof. Groei in zondekennis , maar tegelijk een groei in de kennis van Christus en van God de Vader. Er is zoveel te leren als gelovige: niet voor niets wekt ook Petrus de gelovigen op om toe te nemen, op te wassen, in de genade en kennis (2 Petrus 3:18) van onze Heere Jezus Christus. Deze vermaning van de schrijver is tegelijk een opwekking om meer kennis te ontvangen van het Koninkrijk van God en Zijn Christus.
Wat waren de eerste beginselen? Zie Hebreeën 6:2: bekering, het geloof in God, de doop, het ontvangen van de Heilige Geest, de opstanding en het eeuwig oordeel. Helaas waren er ook die afvielen van het geloof. Dat bleek dus geen echt geloof te zijn. Er was geen groei en zelfs spreekt de schrijver over de zonde tegen de Heilige Geest. Dat gaat dus heel erg ver. Vandaar de waarschuwing en de opwekking om toe te nemen in het geloof.
Toch is het niet alleen een in mineur geschreven brief. Lees ook Hebreeën 6:10...God gedenkt aan de liefde die zij bewezen hebben. Maar laat er groei zijn tot de volle verzekerdheid van het geloof. De bedoeling van dit schrijven is dus: wees bang om af te vallen en sta naar meerdere genade.
Als er ook in de prediking geen waarschuwing meer gehoord wordt mogen we ons wel afvragen of er geen halve waarheid verkondigd wordt. Er moet meer op volgen. Denk aan de kennis van de rechtvaardiging en daarbij de vrijspraak van het oordeel. Denk aan de Catechismus, waar over het geloof gesproken wordt in zondag 7, maar het vervolg daarvan in zondag 23.
Hartelijke groeten en Gods zegen toegewenst,
Ds. A. K. Wallet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.K. Wallet
- Geboortedatum:17-06-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Schoonrewoerd
- Status:Actief
Bijzonderheden:
emeritus
