Uit mijn lichaam getreden

In mijn tienerjaren heb ik een poosje (een week of wat) geprobeerd om uit mijn lichaam te treden. Dit is nooit echt gelukt, hoewel ik één keer in een raar soort zweverige toestand terecht kwam. Hier ben ik toen zo van geschrokken dat ik er mee ben gestopt. Als gevolg hiervan heb ik een aantal jaar lang, ook nadat ik tot bekering kwam, te kampen gehad met nachtmerries en angsten. Uiteindelijk heeft God me hiervan bevrijd.

Nu, jaren later, vraag ik mij af hoeveel invloed deze ervaring nog kan hebben. Wij hebben veel last van onrust in ons gezin vanwege probleemgedrag van één van onze kinderen (vijf jaar). Hij heeft soms momenten waarop hij ineens heel spottend over God kan spreken, terwijl hij ook vaak laat merken dat hij met de Heere Jezus wil leven. Zou het probleemgedrag een gevolg kunnen zijn van mijn experimenten in mijn tienerjaren?

Beste vraagsteller,

Voor de lezers van deze vragenrubriek eerst een omschrijving: de term uittreding, ook wel astrale projectie genoemd, wordt gebruikt voor een paranormaal verschijnsel waarbij het zogenaamde astraallichaam (ook wel ‘ziel’ genoemd), uit het lichaam zou treden. De ‘ziel’ zou het lichaam verlaten en bewust door verschillende aardse en astrale dimensies ‘reizen’. Het uittreedproces gaat gepaard met diverse fysieke en astrale sensaties als het horen van suizingen en knallen, een tintelend en ‘los’ gevoel in het lichaam.

Dit verschijnsel is bekend vanuit de occulte wereld. Ik ken iemand die voordat zij christen werd op die manier met anderen kon communiceren. Misschien dat profeten in de Bijbel iets dergelijks ook meemaakten, zoals Ezechiël die vanuit Babel kon zien wat er in Jeruzalem gebeurde. Dat overkwam de profeet door Gods ingrijpen, terwijl het uittreden in de occulte wereld door heel andere krachten gebeurt.

Mijn eerste vraag naar aanleiding van de beschrijving is: op welke manier heb je het uittreden in je tienerjaren geprobeerd? Heb je dit alleen mentaal geprobeerd of duidelijk verkeerde hulpmiddelen gebruikt? En ook: waarom heb je dit geprobeerd?

Mijn tweede vraag: hoe weet je dat de nachtmerries en angsten hiermee te maken hadden? Hadden die inhoudelijk te maken met de angst na de zweverige toestand?

Je schrijft dat God je hiervan uiteindelijk heeft bevrijd. De derde vraag: is dat gebeurd na gebed? Of zijn de verschijnselen langzamerhand minder geworden? Heb je de overtuiging dat je er helemaal van bevrijd bent?

Het gedrag van een van de kinderen (blijkbaar niet van allen) is heel zorgelijk. Op zich zijn er meer mogelijkheden die de achtergrond kunnen vormen van dit gedrag, zoals het overnemen van spottende woorden van andere kinderen op school of in de buurt. Maar ik heb de indruk dat er meer aan de hand is door de aanduiding ‘probleemgedrag’.

Op grond van de korte vraagstelling en de genoemde vragen ter verduidelijking is het niet goed mogelijk de gestelde vraag te beantwoorden. In zijn algemeenheid: als er vergeving en bevrijding van het verkeerde uit het verleden hebben plaatsgevonden, is het niet aannemelijk dat een van de kinderen nog steeds de consequenties van een verkeerde daad uit het verleden draagt.

Een vraag en antwoord in een vragenrubriek hebben flinke beperkingen, omdat veel zaken onduidelijk blijven. Hopelijk is het mogelijk het bovenstaande een keer met een predikant of pastoraal werker door te spreken.

Prof. dr. M. J. Paul

Dit artikel is beantwoord door

prof. dr. M.J. Paul

• Geboortedatum:
  13-03-1955
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oegstgeest
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven