Het eeuwige behoud van Salomo

Ik heb een vraag en ik weet dat hier al een keer gevraagd is naar het wel of geen (eeuwige) behoud van Salomo. Nu gaat het mij niet direct daarom, maar wat me bezighoudt is: hoe zou een goddeloos geëindigde koning zulke wijze godvruchtige boeken, ja zelfs (heilige) bijbelboeken geschreven hebben? Of is dat feit juist een bewijs dat het goed en genadig met Salomo is afgelopen na zijn leven? Kan de Bijbel waarin zoveel voorschriften en leefregels en levenswijsheid staat door een niet-waargelovige geschreven zijn? Dat lijkt me vrij ondenkbaar.

Het kan toch ook zo zijn dat zijn eeuwige bestemming gewoonweg niet gedeeld is, maar dat de Heere Salomo’s leven toch ten goede heeft gekeerd zonder dat daar duidelijke woorden aan gegeven zijn voor ons? “Meer dan Salomo is hier”, wordt zelfs elders gezegd, dus hij heeft wel degelijk een voorbeeldfunctie gehad waar elke gelovige in het Nieuwe Testament (en dus voor nu in deze tegenwoordige tijd) zelf nog op gewezen wordt!

Beste vriend, dank je wel voor je vraag. M’n eerste gedachte bij je vraag naar het eeuwige behoud van Salomo is het woord van Deut.29: 29: “De verborgen dingen zijn voor de HEERE, onze God, maar de geopenbaarde dingen zijn voor ons en onze kinderen.” 

In 1 Koningen 11 lezen we hoe de HEERE Salomo Zijn straffend oordeel aanzegt: Hij zal een deel van het koninkrijk van Salomo losscheuren; maar omwille van (Zijn belofte aan) zijn vader David zal de HEERE dat niet tijdens de dagen van Salomo doen, maar onder de regering van diens zoon; daarbij zal één stam aan het huis van David toebedeeld blijven. Matthew Henry schrijft daarover de volgende lezenswaardige dingen:

“Wij hebben reden om aan te nemen dat Salomo -nadat hij de boodschap heeft ontvangen die God hem in Zijn genade deed toekomen om zijn geweten wakker te schudden en hem tot boetedoening te brengen- zijn zonde heeft beleden, om vergeving heeft gevraagd en teruggekeerd is tot het doen van zijn plicht, en dat hij toen ook zijn bekering heeft bekend gemaakt in het boek Prediker. Deze boeteprediking was net zo’n echte aanduiding van een berouwvol hart om de zonde, als de boetepsalmen van David, al zijn deze anders van karakter. Gods genade werkt in Zijn volk op verschillende wijzen. Zo zien wij dat Salomo wel gevallen is, maar niet verworpen. Wat God over Salomo tot David had gezegd, ging in vervulling: Als hij zich misdraagt, zal Ik hem terechtwijzen met een stok als van mensen en met slagen als van mensenkinderen. Maar Mijn goedertierenheid zal van hem niet wijken (2 Sam. 7: 14-15). Hoewel God toelaat dat zij die Hij liefheeft, in zonden vallen, zal Hij niet toelaten dat zij daarin blijven liggen.”

Terecht spreek je in je vraag over een voorbeeldfunctie van Salomo. Hij wordt ons tot een waarschuwend voorbeeld voorgehouden. Opnieuw volgen we het commentaar van Matthew Henry:

“Wat moeten wij van deze dingen zeggen?

1. Wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle (1 Kor. 10: 12). Wij zien hoe zwak wij uit onszelf zijn, zonder de genade van God. Laten wij daarom in een voortdurende afhankelijkheid van genade leven.
2. Let op het gevaar dat er schuilt in het hebben van voorspoed en zie hoe moeilijk het is aan de verleidingen ervan te ontkomen. Evenals Jeschurun werd Salomo dik en vet en sloeg achteruit (Deut. 32: 15).
3. Zie eens hoezeer zij die een belijdenis van godsvrucht hebben afgelegd en zich heel ijverig betrokken hebben getoond in de dienst van de HEERE, het nodig hebben op hun hoede te zijn, want de duivel zal op hen zijn felste aanvallen uitvoeren. En als zij zich niet in de hand houden, is de schande des te groter. Het is de avond die de dag looft. Laten wij daarom op onze hoede zijn niet tekort te komen, tenzij wij de loop goed gelopen hebben.”

Ds. D. M. Elsman

Dit artikel is beantwoord door

ds. D.M. Elsman

• Geboortedatum:
  16-04-1961
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Rijssen
• Status:
  Actief

103 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven