Vraag
Mijn probleem voelt als iets wat ik niet zou mogen voelen, maar het is er wel. Zelf ben ik een hoogopgeleide vrouw (vwo, universiteit), mijn man heeft mbo-niveau. Met onze kinderen onderneem ik veel. Er wordt veel (voor)gelezen, we bezoeken musea, ze nemen regelmatig deel aan interessante workshops, ik begeleid hen veel bij hun huiswerk. Op school kan onze dochter echter moeilijk meekomen. Onze zoon, die ik altijd anders had ingeschat, komt door zijn magere citoscores (rapporten wel heel goed) uit op kaderniveau.
Dan lees je artikelen over dat kinderen hun intelligentie erven van hun moeder. Ik word daar heel kriegelig van. Door anderen word je -ik zou me er niets van moeten aantrekken, maar dat is o zo moeilijk- toch wat anders aangekeken als ze weten dat de kinderen slechts vmbo-niveau aankunnen. Het voelt alsof mijn kinderen (en daardoor ik ook als moeder) minder zijn dan zij, die naar de havo of het vwo gaan. Dat wordt steeds zo gevoeld (zowel door reacties van klasgenootjes als betreffende ouders). Ik zie ook vrijwel niets van mezelf terug in mijn kinderen. Het lijkt zo nutteloos wat ik met hen doe.
Mijn beeld van het vmbo is niet erg positief gekleurd (meer gedragsproblemen, meer rokers, meer criminaliteit), mijn kinderen passen daar qua mentaliteit niet tussen en ik wil ook niet dat ze in zo’n (zwakke en minder gemotiveerde) omgeving moeten komen tot leren. Ik loop hier enorm tegen aan en het beheerst vaak mijn gedachten. Wat zou ik kunnen doen?
Antwoord
Beste vragenstelster,
Bedankt voor je vraag. Je beschrijft een probleem dat je eigenlijk niet zou mogen voelen. En daar wil ik eigenlijk gelijk al bij aanhaken. Ik denk dat je gevoel je hierin niet bedriegt. Om maar heel duidelijk te zijn: Het is niet goed dat je jezelf (wellicht door de manier hoe er in onze maatschappij tegen aan gekeken wordt) meer of hoger voelt dan iemand die een vmbo-opleiding heeft. Dat klopt niet! Dat mag niet!
Het is de Heere zelf die ons geschapen heeft mét onze gaven en talenten. David mocht het vol overgave zeggen: “Want Ú hebt mijn nieren geschapen, mij in de schoot van mijn moeder geweven. Ik loof U omdat ik ontzagwekkend wonderlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken, mijn ziel weet dat zeer goed” (Psalm 139: 13,14). Zou de Heere ons dan niet goed geschapen hebben? Volgens mij zit jouw probleem in het feit dat je meegaat in de geest van deze wereld die heel erg kijkt naar status, eer en macht.
In mijn vroegere werk als docent in het middelbaar onderwijs ben ik hier erg veel tegen aan gelopen. Dan kwamen mijn vmbo-leerlingen binnen met de uitspraak: “Meneer, ik kan niet leren, hoor!” “Ik ben dom!” Ik kan je eerlijk zeggen: Ik werd niet zo snel kwaad op mijn vmbo-leerlingen, maar als ze dit tegen mij zeiden, dan was het écht mis! Want deze leerlingen hebben wel degelijk talenten! Vaak veel grotere talenten dan menigeen die afgestudeerd is op de universiteit! Ze zijn vaak creatiever, meer oplossingsgericht, socialer. enz. enz. Maar het is hún omgeving die maakt dat ze dat van zichzelf denken. En dat heeft niet weinigen ertoe gebracht dat ze zich minderwaardig voelden tegenover hun leeftijdsgenoten.
Het kan zelfs zo zijn dat je als moeder (zonder dat je dit wilt, natuurlijk) je kinderen in de weg staat doordat zij haarfijn aanvoelen dat jij eigenlijk als moeder veel meer van hen verwacht. Dat kan je kinderen van je afstoten en ertoe leiden dat er een onoverbrugbare kloof tussen hen en jou ontstaat. Dit alles drijft hen juist des te meer in een omgeving waar een mentaliteit heerst waar roken en drinken gewoon is. En laat je niets wijs maken: Ook in de hoger opgeleide kringen zijn deze gevaren levensgroot.
Daarom zou ik je met klem willen oproepen: Ga niet mee in de geest van deze wereld! Maar geef je kinderen de waardering die zij verdienen. Het is zo mooi, dat de Heere zelfs in de manier waarop de Bijbel tot stand gekomen is laat zien dat er bij God geen verschil is in aanzien als het gaat om gaven en talenten.
Neem bijvoorbeeld een Jesaja: Hij was dienaar aan het koninklijke hof en dat is te zien in niveau en taal. Maar de profeet Amos was een boer uit Tekoa. Beiden werden door God gebruikt om Zijn boodschap door te geven. Ook de discipelen waren eenvoudige vissers en zij mochten door genade vissers van mensen worden. En wat heeft de Heere hen daarin rijk gezegend!
Zorg daarom voor een warm en veilig, en boven alles liefdevol tehuis voor je kinderen! Laat ze merken dat je ze liefhebt zoals ze zijn en niet zoals ze volgens de huidige maatschappelijke maatstaven moeten worden en ervaar hoe rijk de Heere dit zegenen wil.
Sterkte, wijsheid en genade toegewenst in de opvoeding van je kinderen!
Ds. C. Budding, Goudswaard
Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Budding
- Geboortedatum:20-04-1973
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Goudswaard
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ben er trots op wanneer een van mijn kinderen met een rapport vol magere zesjes naar me toe komt. Omdat ik weet hoeveel werk ervoor verzet heeft en wat voor inspanning het hem gekost heeft.
Gelukkig maakt 'verstand' voor God niet verschil. Eenvoudigen wil Hij steeds gadeslaan. Laten we als mensen dan ook geen verschil maken. Leven is zoveel meer dan je hoeveelheid verstand!
Ik heb een broer met een verstandelijke handicap. En als ik hoor hoe mooi, helder en eerlijk hij zijn geloof kan belijden, word ik daar vaak jaloers op.
Als geen ander begrijp ik u bezorgdheid. Iedereen heeft zijn eigen referentie kade vanwaar hij of zij reageert. Zelf ben ik 30 jaar in het vmbo/pro onderwijs werkzaam geweest en heb op verschillende momenten zulke bezorgde ouder(s) gesproken. En vaak niet zonder reden. Het is een feit dat er op het vmbo meer gedragsproblemen voorkomen dan op andere soorten van onderwijs. Dit alles heeft in hoge mate te maken dat dit type leerlingen vaak eerst doet en dan nadenkt. En zeker als zij in de puberteit volop in de experimenteer fase komen. Waarbij het groepsgedrag een enorme invloed kan hebben. Alle reden voor bezorgdheid. Edoch.... Wat zijn er op het pro/vmbo onderwijs veel docenten werkzaam die met 'hart en ziel' deze leerlingen begrijpen en tegemoet kunnen treden en als identificatiefiguur dienen. In onze, (ogenschijnlijke) maakbaarheids- en prestatiemaatschappij zijn wij zo gericht op het IQ en test uitslagen. Terwijl het EQ en de talenten van het kind veel belangrijker zijn. Dat is iets anders dan het kind laten kiezen wat hij of zij 'leuk' vindt. Het is misschien hard wat ik nu schrijf, maar wat heb ik veel kindermishandeling gezien (ook in de refo gezindte) dat kinderen meer moesten dan dat ze konden. Kinderen die daaronder leden en daardoor afgleden. Totdat een van mijn kinderen ivbo advies kreeg..... Ouders beiden hoogopgeleid(!) Weet ik wat ik gedaan heb, ondanks al mijn ervaring en mijn mooie woorden? Ik heb hem weer laten testen, wat dit kon toch niet! Weer dezelfde uitslag. En toen moest ik 'naar school'. Ik moest leren het uit handen geven! In die tijd ben ik er achter gekomen dat deze wereld uit een grote diversiteit bestond en dat God die door Zijn genade onderhoud en in stand houd en dat Hij daar mensen voor wil gebruiken. En daar is een grote diversiteit van intelligentie en talenten voor nodig. Zo gezegd praktisch en theoretisch. Ja maar wist je dit dan niet? Ja natuurlijk, maar weten en beleven zijn 2 zaken. Daarom denk ik u te begrijpen. Onze kinderen zijn schepselen van Hem en ze zijn 'geleend goed'. En zou de Schepper van ons kind niet weten wat goed voor hem is? Het komt goed!!
'Slechts één ding is nodig.'
Allereerst heb ik óók in mijn reactie gezet dat het niet uitmaakt of je nu wel of niet doorstroomt.. maar dat terzijde. Wat ik- en ik denk ook anderen- hebben bedoeld is dat je ook een laatbloeier kunt zijn. Niet omdat dit beter is dan niet doorstromen. Maar het kan nu eenmaal langer duren voordat je tot rijpheid komt. Ik heb alleen het idee dat doorstromen steeds lastiger wordt en dat zou jammer zijn voor degene die later merken dat ze meer willen. Wat ik zelf ervaren heb is dat er te snel wordt gezegd "dat lukt jou misschien niet , dan kom je theoretisch net te kort " En dat is óók niet goed om te horen. Dit hoor je zowel van mensen die zelf niet zijn doorgestroomd als van bollebozen die gelijk op het vwo of gymnasium zijn begonnen. Alsof je niet kunt groeien in leervaardigheden etc.
En dat wil ik deze vragensteller ook meegeven. Het is niet erg dat je kind op VMBO niveau zit. Ieder heeft zijn eigen gaven en talenten. Maar houdt ook voor ogen dat je kind ook nog kan groeien en dan heeft hij/zij ook steun nodig en niet een antwoord van " zou je dat nu wel doen"
Verder een hele mooie reactie van Gersinus!
- 1
- 2
