Vader veroordeeld voor misbruik

Ik ben een vrouw van 40 jaar. Ik ben enig kind. Sinds kort heb ik van mijn moeder gehoord dat mijn vader mij vroeger misbruikt heeft als kind en daarvoor -en voor misbruik van andere kinderen- is veroordeeld en in de gevangenis heeft gezeten. Hij heeft ook verplicht een aantal jaren met een psycholoog moeten praten. Het is gebeurd toen ik een kleuter was. Zelf kan ik me er nog wel iets van herinneren, maar heb er op enkele keren na nooit meer aan gedacht.

Ik heb een heel liefhebbende vader die altijd goed voor mij gezorgd heeft. Mijn vader is inmiddels halverwege de 70 jaar. Maar dat hij hiervoor veroordeeld is heeft mij voor slapeloze nachten bezorgd. Hoe moet dit voor mijn moeder geweest zijn toen hij in de gevangenis zat? Ze heeft mij er altijd buiten willen laten. Hoe kan ik dit een plekje geven? Ik zie mijn vader bijna dagelijks en hij weet niet dat ik dit weet. Eigenlijk heb ik hem al vergeven, maar toch laat het me niet los. Kunt u mij advies geven?

Bedankt voor je vraag. Wat een moeilijke situatie zeg, die zomaar opeens op je levenspad komt. Als ik je vraag zo lees, dan ‘hoor’ ik vooral verwarring. Opeens weet je iets wat je nooit geweten hebt, maar wat dus toch altijd aanwezig is geweest in jouw leven en in het leven van je ouders. Ergens voel ik je verlangen om gewoon door te leven zoals je deed en om de relatie met je ouders gewoon te houden zoals hij altijd was, maar de grote vraag is of dit nog kan. En eigenlijk geef je al aan: het laat me niet los. Het feit dat je als heel jong meisje misbruikt bent door je vader is enorm heftig. Toch had je een manier gevonden om hiermee te leven en dat lukte goed, totdat je nu dit hoort van je moeder. Ongewild verandert dit alles.

Mijn advies is om hulp te zoeken bij hoe je nu verder kunt en wilt leven met deze informatie. Je moet namelijk opnieuw uit gaan vinden hoe je tegenover je vader én je moeder staat; ook je eigen identiteit staat ongemerkt op losse schroeven door deze nieuwe informatie en je zult jezelf weer moeten hervinden. Mogelijk is door dit alles ook het trauma van het misbruikt ‘geraakt’ en open gegaan, waardoor je voelt dat je dit nog moet verwerken. 

Al met al denk ik dat het goed is dat je jezelf hierin serieus neemt, de tijd neemt om dingen te verwerken en een plekje te geven en het ook te delen met de naaste mensen om je heen, zodat zij je kunnen helpen en steunen. Tot slot hoop ik dat je uiteindelijk zover komt dat je over dit alles in gesprek kunt gaan met je vader, zodat je hem je vragen kunt stellen enzovoorts. Het is niet goed als dit een stil gezwegen geheim blijft tussen jullie; dat is het al veel te lang geweest.

Je schrijft tot slot ook dat je hem eigenlijk al vergeven hebt. Dat vind ik heel dapper en sterk van je. Dat betekent echter niet dat er dan niet meer over gesproken mag worden; juist wel! 

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe in dit moeilijke verdriet. 

Met vriendelijke groet,
Dorothé van Duijn, therapeut

Dit artikel is beantwoord door

T.A. (Dorothé) van Duijn

• Geboortedatum:
  13-05-1988
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Opheusden
• Status:
  Actief

7 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven