Vraag
Toen ik tot geloof kwam heb ik me laten dopen. Een oudste uit de kerk heeft me na mijn bekering geestelijk begeleid, soms kwam hij met zijn vrouw en soms alleen. Hij hielp me ook met zaken waar ik mij als alleenstaande vrouw geen raad mee wist. Het voelde als vriendschap. Op een gegeven moment liep dat uit de hand en hebben we twee maanden een affaire gehad waarin ook seksuele gemeenschap heeft plaatsgevonden. Hij stelde voor om de geheime relatie nog twee jaar door te zetten tot zijn ambt als ouderling voorbij zou zijn. Hij was bang dat als onze relatie bekend zou worden, onze kleine gemeente zou leeglopen en scheuren. Na die twee jaar zou hij scheiden van zijn vrouw en met mij verder gaan. Ik heb hier nee tegen gezegd en heb de affaire beëindigd.
Hij heeft samen met me gebeden en we hebben vergeving gevraagd aan de Heer voor onze zonden. Hij vroeg me te beloven dat deze misstap voor altijd tussen ons zou blijven, wat ik ook heb gedaan. Hij wil niet dat zijn vrouw het te weten komt, want dan zou ze van hem scheiden. En ook de gemeente niet, want dat zou zorgen dat onze kleine gemeente kapot zou gaan.
Ik heb heel veel spijt van deze affaire. Ik heb mijn grove zonde uitgebreid beleden bij de Heer. Vervolgens heb ik een lieve goede christenman ontmoet met wie ik nu een jaar verkering heb. Hij gaat ook soms mee naar onze kerk. Mijn schuldgevoel over de affaire komt weer naar boven. Ik voel me radeloos en smeek de Heer om hulp. Ik heb het gevoel dat ik mijn misstap moet delen met mijn partner, ook al heb ik deze zonde begaan voordat ik hem kende. Het lijkt alsof ik met een geheim leef en dat voelt heel naar en zit tussen ons in. Ik ben bang dat hij onze relatie hierom zal beëindigen, want dit is een zeer grote zonde die ik heb begaan. Hij is diepgelovig en leeft volgens bijbelse principes. Ik ben ook bang dat hij zal willen dat ik vergeving vraag aan de vrouw van de oudste. Ik ben bang dat hij zal willen dat ik niet meer naar mijn kerk ga. Het is mijn eerste kerk en is ook een stuk houvast voor mij. Ik vraag me ook af of ik dit moet opbiechten aan zijn vrouw. Ik ben bang dat ik hun huwelijk kapot maak. Ze hebben kinderen. Ik voel me ook schuldig en hypocriet naar zijn vrouw toe als ze tegen me praat.
Ik heb de ouderling een belofte gedaan dat ik dit nooit met iemand zal delen, ook niet met mijn toekomstige man. Als christen moet ik een belofte ook nakomen. Ik vraag me ook af of ik dit moet delen met de kerkenraad of dit moet laten rusten. Er is net een nieuwe voorganger. Is het ook belangrijk dat ik dit uiteindelijk publiekelijk deel in de kerk? Ik ben bang dat als ik dit kenbaar maak, ik zal worden verbannen uit de kerk. Ik ben een nieuweling en weet me geen raad meer met de hele situatie. Wie kan mij hierin adviseren?
Antwoord
Goed dat u deze vraag stelt en niet alleen blijft verder tobben!
Wat betreft uw huidige vriend: u hebt een goede relatie met hem, maar u hebt het gevoel dat er iets knaagt als u naar hem toe verzwijgt wat er tussen u en de ouderling gebeurd is. Ik denk dat het goed is dat u in eerlijkheid vertelt wat er heeft plaatsgevonden. U moet niet dezelfde fout maken als de ouderling, die in zijn eigen huwelijk onwaarachtigheid en onbeleden zonde wil laten bestaan. Het is een gevaar voor de eenheid van het huwelijk en het legt op termijn alsnog een bom eronder. Vertel uw vriend wat er gebeurd is. Dat voelt angstig. Maar voor iets goeds hoeft u niet bang te zijn. U mag de Heere erin meevragen en het aan Hem overgeven hoe uw vriend zal reageren en wat het voor uw relatie zal betekenen.
Wat in deze situatie nu sterk mee speelt is of de door de ouderling en u begane zonde op de juiste manier beleden, vergeven en afgehandeld is in het verleden. Wat betreft de zaak tussen u beiden zijn er stappen gezet: u hebt aangegeven dat u met deze verkeerde relatie wilde stoppen en u hebt beiden voor de Heere schuld beleden en vergeving gevraagd. Maar was dit genoeg? Ik denk dat met name de ouderling deze zaak ook aan zijn vrouw had moeten belijden en dat hij als ambtsdrager dit ook aan de kerkenraad had moeten bekennen. Dat zou voor hem een zware weg geweest zijn; maar hij had ook gezorgd voor zware schade aan zijn huwelijk en zijn ambt. Dat hij bang was voor een scheiding, en dat zijn ambt op het spel stond had hij eerder moeten bedenken. Zonde is ernstig en richt schade aan. Als ouderling wist hij dat en had hij de opdracht om daar dubbel waakzaam in te zijn. U kunt en hoeft echter nu niet de verantwoordelijkheid van de ouderling tot de uwe te maken.
De vraag is wel wat u toentertijd het beste had kunnen doen. Achteraf gezien was het beter geweest als u uzelf en hem ervan overtuigd had dat deze dingen met de voorganger/ kerkenraad gedeeld moesten worden en dat u hem niet beloofd had dat deze zaak voor altijd tussen u beiden zou blijven. Als hij en u nog steeds lid zijn van dezelfde gemeente en u misschien ook samen aan het avondmaal deelneemt zou ik denken dat u alsnog deze zaak tot kennis van de kerkenraad zou moeten brengen. Wel hebt u dan de verantwoordelijkheid om de ouderling hiervan eerst op de hoogte te brengen en hem de gelegenheid te geven om hierin zelf stappen te nemen, richting zijn vrouw en de kerkenraad.
Ik moet bij de beantwoording van deze vraag steeds denken aan Psalm 32. Ik neem deze psalm in zijn geheel over. Juist omdat er zo helder in klinkt dat verzwegen zonde allerlei kwalijke gevolgen heeft en God daar niet mee instemt. Ook dat beleden zonde, door hem stante pede vergeven wordt. En dan is de Heere vervolgens onze schuilplaats, Hij beschermt ons voor benauwdheid, en er komt ruimte voor blijdschap en echte vrolijkheid:
1 Een onderwijzing van David. Welzalig is hij van wie de overtreding vergeven, van wie de zonde bedekt is.
2 Welzalig de mens wie de HEERE de ongerechtigheid niet toerekent, en in wiens geest geen bedrog is.
3 Toen ik zweeg, teerden mijn beenderen weg, onder mijn jammerklachten, de hele dag.
4 Want dag en nacht drukte Uw hand zwaar op mij, mijn levensvocht veranderde in een zomerse droogte. [Sela]
5 Mijn zonde maakte ik U bekend, mijn ongerechtigheid bedekte ik niet. Ik zei: Ik zal mijn overtredingen belijden voor de HEERE. En ú vergaf [mijn] ongerechtigheid, mijn zonde. [Sela]
6 Daarom zal iedere heilige tot U bidden ten tijde dat [U Zich laat] vinden. Voorzeker, een overstroming van machtige wateren zal hem niet bereiken.
7 U bent mijn schuilplaats, U beschermt mij voor benauwdheid, U omringt mij met vrolijke gezangen van bevrijding. [Sela]
8 Ik onderwijs u en leer u de weg die u moet gaan; ik geef raad, mijn oog is op u.
9 Wees niet als een paard, als een muildier, dat geen verstand heeft. Zijn bek houdt men in toom met bit en toom; dan kan hij u niet te na komen.
10 De goddeloze heeft veel smarten, maar wie op de HEERE vertrouwt, hem zal de goedertierenheid omringen.
11 Verblijd u in de HEERE en verheug u, rechtvaardigen, zing vrolijk, alle oprechten van hart!
Ik raad u aan om de volgende stappen te zetten:
- Breng alles in gebed voor God, uw zonden, uw angsten zorgen en verlangens (Fil. 4:6,7);
- Wees open naar uw vriend en deel alles met hem;
- Richt u (evt. samen met uw vriend) tot de (misschien inmiddels voormalige?) ouderling en vertel hem waarom u zich niet langer aan de gedane belofte kunt houden (Ps. 32). Komt u er met hem niet uit, dan kunt u zich richten tot de voorganger/kerkenraad.
God zegene u met Zijn genade en vrede in Christus!
Ds. A. de Lange, Nieuw-Lekkerland
Naschrift redactie:
Ontucht met misbruik van gezag is strafbaar. Je kunt aangifte doen en/of contact opnemen met het Meldpunt misbruik in de kerk.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
