Paardentrauma

Toen ik 14 jaar was heb ik een ongeluk gehad dat resulteerde in een gescheurde lever. Ik ben nu 17 jaar. Ik heb het op het nippertje overleefd, maar ik kan het denk ik niet verwerken. Ik denk er veel aan. Van toen het gebeurde en de ic, tot het herstelproces er na. Ik ben zeker als persoon hierdoor erg veranderd. Dat wordt ook gezegd door mijn ouders en zelf heb ik het ook wel door.

Nu lijkt die gebeurtenis weer helemaal terug te komen en ik weet niet precies waardoor, maar iemand in mijn klas heeft het voortdurend over paarden (door een paard dat over me heen is gelopen is mijn lever toen gescheurd). Alle emoties komen nu weer terug. Ik weet zelf ook wel dat ik dan wel anders doe en ben (ik weet niet hoe het komt), maar ik weet echt niet wat ik moet doen, want ik wil het een plekje kunnen geven, maar dit is me tot zover dus nog niet gelukt. Hoe kan ik daar aan werken?

Beste jongen/meisje,

Hier zou ik een algemene beschouwing kunnen geven over verwerking van trauma, maar daar heb jij in jouw specifieke persoonlijke omstandigheden weinig tot niets aan. Wat ik wel kan zeggen, is dat het niet vreemd is dat deze traumatische gebeurtenis zo’n impact heeft gehad en ook na een tijd weer gaat opspelen. Het is dapper dat je dit voor jezelf onder ogen durft te zien en de vraag stelt naar mogelijkheden om hiermee om te gaan. Daar begint de weg naar herstel mee.

Mijn advies is dat je in overleg met je huisarts zoekt naar gespecialiseerde hulp bij verwerking van deze traumatische gebeurtenis. Vraag echt naar een gespecialiseerde instelling en naar iemand die aantoonbaar deskundigheid en ervaring heeft met behandeling van traumatische gebeurtenissen. Ga niet met de eerste de beste hulpverlener in zee. Daarnaast adviseer ik om ook een gesprek hierover te vragen met je ouderling of predikant, want er komen ongetwijfeld ook geestelijke vragen op je af. Daar is ook aandacht voor nodig. Juist omdat je nog jong bent en deze periode belangrijk is voor je persoonlijke ontwikkeling en identiteit, is het belangrijk dat je brede steun zoekt bij het verwerken van dit trauma. 

Met vriendelijke groet,
Dr. J. van der Wal