Moeder zijn in mannengezin

Ik ben moeder van drie zonen van 2, 4 en 6 jaar oud. Ondanks dat ik veel van ze geniet, blijf ik het lastig vinden dat we geen dochter hebben en ook nooit zullen krijgen. Ik zie hoe de oudste steeds meer naar zijn vader toe trekt en dat vind ik aan de ene kant leuk, maar anderzijds ook lastig. Ik ben bang dat ze straks alle drie erg op mijn man gericht zullen zijn en ik dan erbuiten sta. Hoe kan ik als moeder positiever denken hierover en welke rol kan ik spelen in hun opgroeien naar het man zijn uiteindelijk?

Beste moeder,

Drie zonen, wat een rijkdom! Dit zult u ook onmiddellijk toegeven, maar dan... het verlangen naar een meisje speelt u parten. Het is goed dat u zich hiervan bewust bent. Juist omdat het toch wel wat gevoelens van jaloezie doet oplaaien naar uw echtgenoot. Práát erover met elkaar. Niet alleen over de feiten, maar ook over de bijbehorende gedachten en gevoelens (teleurstelling, verdriet en misschien wel rouw). Delen dus, eerlijk en open. Alleen zó wordt het mogelijk om door te delen te vermenigvuldigen, namelijk uw beider liefde voor de knullen! 

Vier mannen maar liefst, die u om u heen mag hebben: voedt sámen de jongens op tot zelfstandige personen die hun verantwoordelijkheid in de wereld kennen en nemen. Geniet van de jongens... verdiep u in hun wereld met alle uitdagingen die daarin zijn. En ach, de meisjes komen dan vanzelf wel. Deze laatste zin zult u waarschijnlijk een ‘dooddoener’ vinden. En dat ís het op dit moment ook, maar over een paar jaar zult u zien dat het voor u nog best een opgave wordt om ‘een meisje’ voor zoonlief te accepteren! Het is goed, om u ook dáárvan tijdens de komende jaren bewust te zijn. 

U, als moeder, bent hèt voorbeeld voor de jongens in hun ‘kijk’ op het vrouwelijk geslacht! Dat is een grote verantwoordelijkheid, waarvan het goed is om u ook daarvan bewust te zijn!

Marijke Rots