Omgaan met immigratie en vluchtelingen

Een vraag aan pastor Vergunst. Hoe moeten we op een Bijbelse wijze omgaan met immigratie en vluchtelingen? Ik merk dat ikzelf in mijn denken worstel met de volgende twee zaken: christelijke barmhartigheid en landsgezondheid. Enerzijds is het goed om de naasten wel te doen. Zeker als deze mensen moeten vluchten omdat hun thuisland niet veilig genoeg is om te verblijven. Een zeer schrijnende werkelijkheid. Anderzijds breng je vaak mensen binnen met allerlei, vaak islamitische overtuigingen en gewoonten enz. Dit geloof willen ze natuurlijk blijven uitoefenen.

Op lange termijn zal deze jaarlijks groter wordende groep invloed krijgen. Zeker als je natuurlijk in een democratie leeft. Moet je dat willen? We merken in Nederland daar nu al de eerste gevolgen van. Iedereen klaagt dat DENK nu in de politiek zit, maar het besef dat er blijkbaar genoeg kiezers zijn voor een partij met deze mensen en overtuigingen lijkt niet diep door te dringen. We hebben dit zelf gecreëerd.

Deze vraag stel ik aan u omdat u lang in Amerika hebt gewoond. Ik begreep dat Trump weinig vluchtelingen binnenlaat omdat hij deze visie ook is toegedaan. De één roept dat het een weinig barmhartige man en aanpak is. Anderen denken dat zo wel de Amerikaans-christelijke cultuur met haar vrijheden in stand wordt gehouden. En dat de islamitische invloed beperkt blijft.

Waar ligt de grens tussen de christelijke barmhartigheid enerzijds en anderzijds het gevaar dat op lange termijn een steeds grotere groep, vaak islamitische mensen, een stem krijgt in een democratie en daarmee dus een invloed kan uitoefenen in een maatschappij die we volgens mij, ook vanuit Bijbels standpunt, niet willen hebben. Het zijn onze naasten, maar het islamitische geloof is nou niet heel erg verdraagzaam t.o.v. het christelijke geloof en niet-islamitische mensen. Ik hoop dat u me wat handvatten kunt bieden en me wat verder kan helpen om een evenwichtige mening te vormen op dit gebied.

Beste vriend, 

Of dat het beleid van de huidige president van USA tegenover vluchtelingen is omdat hij daarmee het land wil bewaren voor verkeerde invloeden, is mij niet duidelijk. Wel dat hij met zijn beleid een aantal open sluipwegen van illegale immigratie probeert te sluiten, wat eigenlijk ook in alle andere landen gebeurt. Maar jouw vraag spitst zich toe op de grens tussen barmhartigheid tot je buurman en beveiliging van je eigen levensomstandigheden, vooral ook geestelijk/moraal.  

Ik zie voor mij de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. De strekking van die gelijkenis is duidelijk. De Heere liet daarin de priester en de leviet (de kerk dus!) langs de beroofde en gewonde man lopen. De kritiek die Jezus daarmee op de Joodse kerk had was niet mals. De ‘wereldling’ (onkerkelijke Samaritaan) was barmhartig en stelde zichzelf bloot aan gevaar om ook in elkaar geslagen en beroofd te worden, want die boeven waren zeker nog in de buurt. De Samaritaan ging nog verder dan de ‘dagelijkse’ zorg toen hij aan de waard twee penningen gaf.  Daarmee verzekerde hij de ‘vrijheid’ van deze man. Want als de gewonde langer nodig had om van zijn wonden te genezen en dat niet kon betalen, kon de waard hem verkopen als een slaaf om zijn schuld af te betalen. Met dat extra geld werd dat voorkomen. Dus de Samaritaan ging wel heel ver in zijn naastenliefde.  Jezus’ bevel is duidelijk: “Ga henen en doe gij desgelijks!” (Lukas 10:37).

Daarmee is dus onze taak voor barmhartigheid op de best mogelijke manier verwoord.  Het is een steeds weer terugkerende confrontatie: Lopen wij als ‘kerkmensen’ teveel en te makkelijk langs de gewonde mensen in ons leven of wereld? We begrijpen allemaal dat we niet iedereen kunnen helpen  in landen waar de nood groot is. Maar we begrijpen wel dat als wij uit Nederland gejaagd worden omdat de bezetter ons wil vermoorden of het leven onmogelijk maakt, dat we toch wel blij zullen zijn als een ander land de deur voor ons openzet. De gouden regel van het christenzijn is nog steeds: “Allen dingen dan, die u wilt dat u de mensen zouden doen, doet u ook alzoo; want dat is de Wet en de Profeten” (Matt. 7:12).  Zijn we bereid om onze weelde en rust te delen met hen die arm zijn en opgejaagd zijn uit hun land?  Zijn we bereid om een risico te nemen in het barmhartig zijn zoals de Samaritaan dat deed? Zijn we bereid om onze ‘macht’ te gebruiken om medemensen, en vaak ook medegelovigen, uit de slavernij te bevrijden, zelfs als ons dat niet in dank wordt afgenomen? 

Maar dan is de vraag: hoe ver ga je daarin? Zoals de vraag ook suggereert... moet het gevaar dat we onze eigen levensvrijheid inperken of de geloofsvrijheid te kunnen verliezen, als grensbepalend voor de uiting van barmhartigheid maken?  Ik zie niet dat er in de Bijbel zulke lijnen getrokken worden. Nergens zegt God heb je naaste lief, tenzij het je leven in gevaar brengt. Hoevelen gaven niet hun leven in de wereldoorlogen om landen te bevrijden van de vijanden?  

De verdediging van onze vrijheid en ook onze geloofsuitingen zullen we ook niet bereiken door onze grenzen te sluiten voor vluchtelingen. Ik ben niet op de hoogte van wie die vluchtingen zijn die in Nederland aankloppen, maar ik denk toch niet dat dit overwegend islamitische mensen zijn. Zijn het juist niet mede-christenen vanuit Irak, Syrië en andere gebieden? Of mensen die door de oorlogsgeweld een veilige plaats zoeken om hun kinderen een nieuwe ‘kans’ te geven? Natuurlijk mag een land zijn grenzen dicht houden voor hen die terrorisme in hun vaandel dragen. Dat is logisch en dat is ook een normale zelfverdediging en bescherming van je bevolking.  

Maar zijn niet de meeste islamitische buren van ons, de kinderen van gastarbeiders die we toch wel graag in vroeger jaren het werk liet doen dat voor ons wat te min was? Dat dit gedeelte van onze bevolking nu groeit in die mate dat ze ook in het regeringsbeleid gaan deelnemen, is niet alleen een onvermijdelijk gevolg van de democratie waarin ook zij deelnemen. Maar het is ook een vrucht van onze eigen keus toen we jaren geleden maar al te blij waren als deze mannen voor ons kwamen werken.  Dat later hun vrouwen en kinderen ook naar Nederland verhuisden en daar verder gezinnen stichtten hadden we niet genoeg doorgedacht.  Die klok kunnen we niet meer terugdraaien. 

De druk van de anders-dan-christelijk-gelovigen neemt toe en dat is ook voorspeld in het boek Openbaringen. Hij zal Zijn dorsvloer reinigen. En hoe hard dat nodig is, hoef ik niet te beargumenteren. De Joden van het Oude Testament vreesden de Assyriërs en de Babylonische macht.  Maar beiden waren Gods’ gereedschap om het volk te tuchtigen. Zo het is nog steeds. God regeert en Hij zal ook de toenemende druk die op ons zal afkomen gebruiken om Zijn Kerk te zuiveren en te bouwen.  

Tot besluit nog deze gedachte en waarheid. Gods’ voorzienig beleid en onze speculatie van hoe en wat, maakt in geen enkele mate het gebod ongedaan: “Hebt u naaste lief.” De uitleg van dit gebod door de Heere Jezus gaat heel diep: “Maar ik zeg u, hebt uw vijanden lief, zegent ze die u vervloeken, doet wel degenen die u haten, bidt voor degenen die u geweld doen en die u vervolgen; opdat u moogt kinderen zijn uws Vaders die in de hemelen is;  want Hij doet Zijn zon opgaan over bozen en goeden, en regen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Want indien u liefhebt die u liefhebben, wat loon hebt u? Doen ook de tollenaars niet hetzelfde? En indien u uwe broeders alleen groet, wat doet u boven anderen? Doen ook niet de tollenaars alzo? Weest dan gijlieden volmaakt, gelijk Uw Vader die in de hemelen is, volmaakt is” (Matt. 5:44-48).

Hartelijke groeten,
Ds. A. T. Vergunst,
Carterton, New Zealand

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

164 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven