Vraag
Onze dochter van 2,5 jaar is erg leergierig. Ze weet dingen te benoemen waarvan ik denk: ja dat klopt, maar die hoef jij nog helemaal niet te snappen. Een klein voorbeeld dat ze begrijpt hoe het komt dat ze soms de zon niet kan zien, omdat hij achter de wolken zit. Ze heeft wat trekken van autisme wat in de familie van mijn man zit. Structuur is erg belangrijk. We hebben onlangs een pictogrammenbord gemaakt, dat scheelt heel wat ontploffingen omdat ze nu weet waar ze aan toe is.
Onze dochter kan tot dertien tellen en weet het verschil te benoemen tussen cijfers en letters. In de kinderbijbel staan bovenin de letters en onderaan de cijfers. Ze praat heel aardig, maar sommige letters kan ze nog niet goed uitspreken. Als ze dan iets zegt, kunnen mijn man en ik niet altijd verzinnen wat ze bedoelt. Ze reageert dan als volgt: “Papa en mama mij niet begrijpen, echt lastig. Of ik kan het niet zeggen.” Ik wil er voor waken om haar niet te overvragen. Hoe kan ik het beste hier mee omgaan?
Antwoord
Als ik alle dingen lees die je dochter al doet en kan, lijkt het mij dat ze vooruitloopt op haar cognitieve ontwikkeling. Wat weet ze al veel. Zo te lezen heeft ze zich veel zelf eigen gemaakt. Het is zeker goed om je dochter niet te overvragen, maar haar ontwikkeling mag je natuurlijk wel volgen en erin meegaan. Bied haar aan waar ze interesse in heeft. Puzzelt ze graag? Laat ze zich graag voorlezen? Hoe is het met het zingen? Met spelletjes doen op haar niveau? In alle activiteiten komt het praten aan bod en de moeilijke letters zal ze ook wel snel leren. Het is mooi om te zien hoe snel de woordenschat aangroeit. En hoe meer woorden, hoe beter ze jullie als ouders iets kan duidelijk maken. Daarmee bezig te zijn is geen overvragen.
Maar er is meer. Heb ook aandacht voor haar lichamelijke ontwikkeling, want die hoort er wel bij. Hoe is het met de grove motoriek, zoals lopen, hollen, klimmen, op één been staan, springen, enzovoorts? Kan ze goed buiten spelen? Hoe vindt ze spelen in de zandbak? Speelt ze al wel eens met andere kinderen?
En wat betreft de ontwikkeling van de fijne motoriek, ook die is belangrijk. Ik denk aan kleuren, knippen, scheuren, puzzelen, kralen rijgen, zelf knopen en rits vastmaken en vele dingen meer.
Naast dat alles is er ook de sociaal-emotionele ontwikkeling. Ik noem zomaar enkele dingen, want het is een uitgebreid onderwerp. Denk aan het hebben van begrip voor een ander en troosten, denk aan delen en op je beurt wachten, de regels kennen en je er ook aan houden. Dat is voor een peuter soms heel ingewikkeld. Emotioneel is er ook veel te leren. Als kinderen erg vooruitlopen, zie je wel eens dat deze ontwikkeling daarbij wat achteraankomt.
Je dochtertje heeft de leeftijd dat ze naar een peuterspeelzaal zou kunnen. De leidsters hebben oog voor de totale ontwikkeling van peuters en bieden ook structuur. Ze zullen zeker antwoord kunnen geven op jouw vragen over je kind.
Ten slotte lees ik dat je dochtertje erg boos was, als ze niet wist waar ze aan toe was. Ze heeft duidelijk structuur nodig en het is fijn dat het pictogrammenbord daarbij goed helpt. Je gaf hierbij aan dat je dochtertje mogelijk trekken van autisme heeft. Je herkent wellicht bepaald gedrag dat ook in de familie speelt. Om er wat meer over te weten zou je bijvoorbeeld “Geef me de 5” van Colette de Bruin kunnen lezen. Daarin krijg je veel informatie en ook praktische tips, mocht het nodig zijn...
Mw. A. Teerds-Gertenbach
Dit artikel is beantwoord door
A. Teerds-Gertenbach
- Geboortedatum:29-01-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wij hebben 4 kinderen, de jongste inmiddels 11. Op school konden ze allemaal prima meekomen, maar de jongste (een meisje) viel ons echt op qua ontwikkeling.
Ze leerde zichzelf lezen, en was van het begin af aan haar leeftijd echt voor. Eenmaal op school zette dit beeld zich door en kreeg ze van meet af aan (veel) meer extra werk, dat ze allemaal met plezier tot zich nam. Psalmen en teksten: we hebben er haar nog nooit mee hoeven helpen of aan herinneren.
Ik denk dat het eind groep 3 was dat we de school hebben voorgesteld om te 'versnellen', ofwel een groep over te slaan. De school was terughoudend en van ons hoefde het ook niet persé. Maar de vraag kwam eigenlijk jaarlijks terug.
Aan het eind van groep 5 is het besluit genomen haar alsnog te laten versnellen (dus groep 6 over te slaan). Belangrijkste aanknopingspunt voor school om nu wel toe te stemmen was haar sociaal-emotionele ontwikkeling, die ook begon voor te lopen op leeftijdgenootjes.
Achteraf bekeken heeft het prima uitgepakt, ze kon het niveau prima aan. Inmiddels zit ze eind groep 8, en nu moeten wij als ouders er vooral aan wennen dat onze kleine turf binnenkort al op het middelbaar onderwijs zit :-).
Heel erg herkenbaar. Misschien doet het je goed dat je niet de enige bent. Onze dochter bleek hoogbegaafdheid en hoogsensitief te zijn. Dit komt vaker voor dat dit bij elkaar hoort.
Verdiep je daar eens in, het zou maar zo kunnen dat je er erg veel aan hebt, ook straks op school enz.
Die van ons heeft inmiddels de hele bibliotheek en schoolbibliotheek zo ongeveer leeg gelezen...
