Echte gelovige of schijnheilig

Ik geloof dat de Bijbel waar is en zie dat ook in de schepping en de Bijbel rondom me heen. Maar ik voel niet dat het ook voor mij is. Ik geloof wel dat Jezus voor al onze zonden is gestorven, dus ook voor die van mij, mits ik me bekeer/geloof. Maar als ik niet voel of het voor mij is, mag ik mezelf dan wel een echte gelovige noemen of ben ik dan schijnheilig?

Beste vragenstel(l/st)er,

Om jezelf een (waar) gelovige te kunnen noemen moet er (waar) geloof zijn. Jezus Christus is het Lam Gods dat de zonde der wereld heeft weggenomen. Wie in Christus gelooft ontvangt vergeving der zonden. Wie in Hem gelooft zal leven. De rechtvaardige zal dus uit of door het geloof leven. Waar klampt dat geloof zich aan vast? Aan het Woord van God. Aan welk deel daaruit in het bijzonder? Het klampt zich vast aan de heerlijke evangeliebeloften zoals in Mat. 11:28 en Jes. 1:18 en Jes. 55:1 en Joh. 6:37 en Rom. 10:11, 13 enz. enz. Wie is de grote inhoud van de evangeliebeloften? Dat is Jezus Christus en Dien gekruisigd en opgestaan. Zo klemt het ware geloof zich ten diepste door het Woord en de beloften vast aan Christus. Alle hoop is gebaseerd op wat de Bijbel over Hem zegt. En als dat niet waar zou zijn heeft ons geloof geen grond en stort onze verwachting ineen. Maar: het is waar en het geloof dat daarop rust onwankelbaar gegrond. 

Ons geloof rust dus niet op iets anders dan het Woord, de beloften en Christus. Het rust niet op wat wij zien, ook niet op de omstandigheden en ook niet op wat wij voelen. Sterker nog: waar geloof heeft dikwijls alle omstandigheden tegen, inclusief het gevoel, maar steunt desondanks op het Woord, de beloften en Christus alleen. Zo reist een christen de weg van het geloof en niet die van het gevoel. Totdat deze reis overgaat in aanschouwen en het geloof niet meer nodig zal zijn.

Doet het gevoel er dan niet toe? Natuurlijk. Wanneer er nooit gevoelige smart over de zonde is, wanneer er nooit tere liefde tot Christus gevoeld wordt, dan mogen wij ons terecht afvragen of wij wel werkelijk deel hebben aan Gods genade. Maar dat is iets anders dan steunen op het gevoel. Het is iets anders dan wanhopen als ik het eens niet gevoel. Een christen heeft helaas ook dagen van ingezonkenheid en verval. Maar onze vaderen hebben ons -pastoraal als zij waren- geleerd dat een mens zich moet beproeven niet aan de hand van zijn slechte dagen maar van zijn goede. Mijn vraag zou dus zijn: ken je de dagen van de droefheid over de zonde, van het zielsverlangen naar Christus en van de begeerte om voor Hem overeenkomstig Zijn Woord te leven? Als dat zo is hoef je niet zonder hoop te zijn. Want dat zijn zekere kenmerken van Gods genade.

Voel je er niets van? Steun evenwel op Gods Woord en beloften. Werp je desondanks toch op de gerechtigheid van Christus. Zeg het maar: bij mij is niets dat voor U kan bestaan maar bij U zijn de woorden van het eeuwige leven. Daarom wil ik het alleen met U wagen. Al reis ik ook door het donker en de storm. Je hebt Gods Woord. Het houdt stand in eeuwigheid. Duivel en zonde kunnen er niets aan veranderen. Wie daarop steunt bouwt niet op zand. Zeg je: maar ik heb alles verzondigd en niets verdiend? Dat klopt. Jezus Christus heeft de prijs betaald, verzoening tot stand gebracht, Zijn gerechtigheid alleen redt van de dood. Wie daarop rust zal behouden worden. En de Heilige Geest zal op Zijn tijd en wijzen wel met onze geest getuigen dat wij kinderen Gods zijn. Ook dat gun ik je van harte. 

Je ds. A. Kot

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Kot

• Geboortedatum:
  25-12-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Huizen
• Status:
  Actief

79 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven