Vraag
Ik heb een vraag over bidden. Als ik aan het bidden ben is dit vaak in mijn bed en vaak bid ik hetzelfde en ook nog eens in dezelfde volgorde, is dit verkeerd? Als je bijvoorbeeld vraagt om bescherming, hoef dit dan maar één keer in je leven of mag dit elke dag?
Ik heb veel vragen over of iets wel mag in je gebed, wat ik bid doe ik met de beste bedoelingen, maar soms twijfel ik of het wel mag: mag ik bijvoorbeeld bidden dat ik en ons gezin bij God in de hemel mogen komen op de tijd wanneer Hij dat wil en mag ik excuses maken voor de fouten die ik en ons gezin begaan?
Kan je fout bidden of zal God weten dat, als ik iets met goede bedoelingen doe, maar het eigenlijk niet goed is, ik het niet fout bedoel? Dit vraag ik mij ook af over gedachten die ik heb.
Ik ben een meisje van 16 jaar en probeer me meer te verdiepen in de Bijbel, maar vaak ben ik bang dat ik fouten maak.
Antwoord
Bidden is een teer iets, de omgang met God. Dat is ook te merken in je vraag. Voordat ik probeer in te gaan op je vragen wil ik vanuit de Bijbel eerst laten zien wat bidden is. Het is goed om daar zicht op te hebben. We kunnen ook denken aan zondag 44 vraag en antwoord 117 van de catechismus.
Bidden is God aanspreken op Zijn beloften. Het begin, de grond en aanleiding van ons gebed ligt niet in ons, maar bij God. Hij belooft ons in Zijn Woord en verbond dingen te willen geven. Denk aan het doopformulier waarin dat benoemd wordt: “God de Vader Die ons van alle goed wil verzorgen en alle kwaad weren of ten beste keren. God de Zoon Die ons wil wassen in Zijn bloed van al onze zonden. God de Heilige Geest Die ons geloof en bekering wil geven. En God beveelt ons dat wij deze dingen van Hem bidden.” Dus bidden heeft te maken met Gods beloften en Gods bevel dat wij zullen vragen om wat Hij beloofd heeft. Richt je dus op deze dingen als je bid! Bidden is overgave aan Gods beloften, smekend dat Hij die vervult. Is dat jouw en mijn bidden?
Dan is het altijd zo dat ons gebed onvolmaakt is, ‘fouten’ heeft. Onvolmaakt in vertrouwen, onvolmaakt in besef van onze rechteloosheid en onmacht, onvolmaakt in concentratie, onvolmaakt in gerichtheid op Zijn eer. We bidden nooit volmaakt. Daarom eindigen we met: “om Jezus wil.” Dat Jezus ons gebed zuivert. En het gewassen en gezuiverd tot de Vader brengt. Leg je gebed in de handen van Christus, de grote Voorbidder. Al biddend leer je juist dat je Jezus nodig hebt, ook voor je gebeden.
Als het gebed maar oprecht is! Dat ik echt begeer wat ik zeg en vraag. Niet voor de vorm en gedachteloos. Niet zoals Augustinus, die een tijdlang bad: “Heere, bekeer mij”, en dan dacht: “maar vandaag nog niet.” En als je dat eigenlijk ook weleens denkt, leg ook dat dan voor Hem neer, Hij alleen kan dat anders maken. Denk aan het slot van Psalm 139.
We bidden niet zozeer om God dingen af te dwingen, maar om het geloof te oefenen. Als wij om Jezus’ wil, in oprechtheid bidden om iets wat God beloofd heeft, dan mogen we geloven en vertrouwen dat God hoort. Direct. Voor we het merken dat duurt misschien langer. Toch bidt David in Psalm 51 wel tien keer om vergeving van zijn zonden. Niet omdat God pas na tien keer vergeeft, maar omdat Davids geloof het niet bevatten kan en om zijn geloof te sterken bidt David er wel tien keer om.
En tenslotte: de Heilige Geest is de Geest der genade en der gebeden (Zacharia 12) Die ons in onze zwakheden te hulp komt (Romeinen 8). “Leer ons bidden, o Heilige Geest.” Je zult merken het is rijk om met God om te gaan, al wordt het ook wel beproefd.
Ds. D. Breure
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D. Breure
- Geboortedatum:30-08-1962
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Kockengen
- Status:Actief
