Door familie buitengesloten

Ik zit al een tijd niet lekker in mijn vel om het volgende; mijn ouders wonen op een groot erf. Daarvoor staat een vrijstaand huis waar mijn zusje in woont. Achter op het erf staan nog grote schuren waar ooit mijn wens was om daar een huisje neer te zetten. We zijn daar toen lang mee bezig geweest, maar er moest van alles veranderd worden zoals bestemmingsplan etc. wat flink in de kosten zou lopen. Hier zijn we toen niet mee verder gegaan.

Inmiddels zijn mijn beide broertjes bezig om daar op dezelfde locatie een twee-onder-één-kap-woning neer te zetten. Ik ben vroeger erg gepest op school en ik krijg nu door deze situatie steeds dat gevoel terug van buitengesloten te zijn. Het zou dus betekenen dat straks de hele familie bij elkaar woont en ik ergens anders. Ik droom er heel erg van en het begint nu mijn leven te beheersen, wat ik niet wil.

Het verlangen om bij de familie te horen is duidelijk en gezond. Dat u zich buitengesloten voelt door de ontstane situatie, is invoelbaar. Vervolgens zijn er nog allerlei vragen te stellen. Bijvoorbeeld: hoe is in het algemeen de communicatie tussen u en uw naaste familie? Bent u betrokken bij de ontwikkeling die u schetst in uw vraag? Welke initiatief neemt u zelf hierin? Hoe wordt daar op gereageerd? Wat betekent het wonen op het familie-erf voor uw band met de familie? Hebt u ook nagedacht over andere, minder positieve kanten die verbonden kunnen zijn met het wonen op hetzelfde erf? De sociale controle is dan ook groot. Dit zijn allemaal vragen waar ik geen antwoord op weet, maar die wel zinvol lijken om over na te denken.

Hebt u een vertrouwde naaste met wie u open en in een veilige sfeer over deze dingen kunt spreken? Misschien iemand van uw gezin of familie om de pijnpunten met hen te bespreken? Als ik het verhaal zo lees, lijkt het alsof het initiatief hiervoor van uw kant moet komen. Dat is altijd lastig, maar ik raad het u wel aan.

Dr. J. van der Wal