Vraag
Ik hoor vaak in preken en overdenkingen: “Wees niet bang, want de dood is overwonnen.” Het punt word ook wel een via een retorische vraag benaderd: “Waar zou je nog bang voor hoeven te zijn als de dood door Christus is overwonnen?” En dan volgt vaak een lang verhaal van vertrouwen, God is trouw, etc. etc. Ik kan wel begrijpen dat geen angst voor de dood hebt omdat het uiteindelijk allemaal goed komt; je landt in de armen van Christus. En dat haalt de ‘angel’ er wat uit. Maar de echte angst zit toch vooral in HOE je sterft? Er zijn zoveel verschrikkelijke manieren om te sterven en nu ga ik dan even uit van een relatief kort sterfbed.
Maar is het nog niet veel angstiger te bedenken dat wij mensen zo kwetsbaar zijn en dat er zoveel met ons kan gebeuren waardoor we langdurig moeten lijden, terwijl we er niet eens dood aan gaan (een kind verliezen, je partner verliezen, je baan verliezen, dit allemaal tegelijk, een ziekte waardoor je elke dag pijn moet leiden, blind worden terwijl je altijd kon zien, eenzaamheid, etc.). Dus ik begrijp die hele houding van, “vertrouw op God, wees niet bang”, gewoon helemaal niet. Misschien kunnen jullie mij ermee helpen dit in het juiste perspectief te zien.
Antwoord
Naar mijn gevoel is de oproep in de prediking om niet bang te zijn voor de dood niet bedoeld om je blind en ongevoelig te maken voor het lijden wat je kan overkomen. De voorbeelden die je noemt zijn niet mis. Dat kan een behoorlijke wissel trekken op je leven wat dan geleefd moet worden. Dan zijn er andere beloften die in Gods Woord klinken. Beloften die spreken van troost en kracht die verleend wordt door de Heere in wegen van leed en zorg. Ook al moet er dan veel meegemaakt worden voordat de dood komt, de Heere geeft wel draagkracht en geduld om deze weg te moeten gaan.
Dat neemt niet weg dat er dan altijd nog angst kan zijn om te sterven. Vandaar die oproep in de prediking om te vertrouwen op de Heere zodat de angst om te sterven weggenomen wordt. Als die angst weggenomen wordt is er tegelijk ook de verwachting dat de Heere in een weg van lijden en beproeving zicht wil geven op de heerlijkheid die wacht. Dan is het lijden hier van korte duur vergeleken met het eeuwig gewicht der heerlijkheid wat nog komt (2 Korinthe 4:17). Ook mag er de wetenschap zijn dat het lijden van deze tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die nog komt (Romeinen 8:18). Natuurlijk is er het zuchten in de vaak moeilijke weg die gegaan moet worden, maar het is een zuchten in barensnood. Er mag verwachting zijn van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde waar geen ziekte en zorg meer zal zijn.
Wie weet dat de dood een doorgang is naar het eeuwige leven (en daarom geen angst heeft voor de dood) kan het lijden ondergaan in het perspectief van de eeuwigheid. Het beste komt nog! Het is vaak verbazend hoe Gods kinderen het lijden kunnen verdragen en leven in het besef dat er Eén de diepe weg van lijden gegaan is om een barmhartige Hogepriester te zijn in het lijden wat Gods kinderen hier moeten ondergaan. Ik hoop dat je nu alles wat in het juiste perspectief mag zien.
Ds. R. W. van Mourik,
Alblasserdam
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een kleine aanvulling. Er staat in Pred. 9:2 dat de rechtvaardigen en de goddelozen hetzelfde overkomt.
Maar dit gaat vooraf aan vers 1 waar staat, dat de rechtvaardigen in de hand van God zijn!
Want het grote verschil zit volgens mij in het perspectief zoals ds. aangeeft.
Er ontstaat een levensgroot verschil, als we alles wat we meemaken, “moeten” doen zonder uitzicht op behoud, zonder redding, zonder Borg, zonder Christus als Lam van God, voor de eeuwigheid.
(Er staat in Psalm 2 dat de Heere over deze mensen zal lachen…)
Ik plaats “moeten” hierboven tussen haakjes, want volgens mij is dit geen moeten. Want iedereen die het Evangelie hoort, krijgt de heerlijke boodschap aangeboden; Wend u naar Mij toe, wordt behouden!
Want angst prediken, zonder de welmenende en oprechte genade van God aan te bieden, is puur sadisme en satanisme, en zo is mijn God beslist niet (en de uwe ook niet!)
God maakt zich vrij.
Dus verloren gaan? Dan hebt hebt u niet gewild...
Laten we daarom vluchten en schuilen bij Hem, kust de Zoon, voordat Zijn toorn ontbrandt, Ps. 2:12.
We moeten leren vertrouwen op Gods Woord als Hij zegt in Hebreeën 2: 14 dat Hij met dood en duivel definitief heeft afgerekend zodat Hij ons kon bevrijden van de levenslange angst voor de dood.
Deze tekst moeten we ons goed inprenten. Dit is een grote schat voor Zijn kinderen. Ze hoeven niet meer bang te zijn voor de dood. Niet meer bang te zijn voor lijden. Want Paulus zegt: En dat niet alleen, we prijzen ons zelfs gelukkig onder alle ellende, omdat we weten dat ellende tot volharding leidt, volharding tot betrouwbaarheid, en betrouwbaarheid tot hoop. En niet alleen (hierin), maar wij roemen ook in de verdrukkingen, daar wij weten, dat de verdrukking volharding uitwerkt, en de volharding beproefdheid, en de beproefdheid hoop. Romeinen 5:3-4
Durven we deze waarheden aan te nemen en volledig op Hem te vertrouwen dat alle dingen in ons leven, ook de moeilijke, meewerken te goede? Of blijven we liever weglopen voor de realiteit? Het lijden ondergaan zonder Hem is de meest verschrikkelijke zaak die er is. Maar met Hem zal Hij ook alles schenken wat nodig is.
