Ik wil dood

Ik heb van alles meegemaakt. Vaak heb ik zoiets van: ik wil dood. Maar ik weet het niet goed. Wat moet ik hier mee aan?

Tjonge, dat is een lastige vraag die je stelt! Waarop overigens ook heel veel goedkope antwoorden mogelijk zijn of antwoorden die als zodanig bij jou overkomen. Toch zal ik proberen wat tegen je te zeggen. Allereerst moet mij van het hart dat ik het heel vervelend voor je vind dat je al zoveel hebt meegemaakt. Helaas is de gebrokenheid van het bestaan steeds duidelijker zichtbaar en lijken sommige mensen daar extra onder te moeten lijden. En toch is het niet zoals God het bedoeld heeft. Ook de vluchtweg die jij jezelf voor ogen houdt niet. Dat zou slechts een vluchtweg zijn. Je bent geschapen om te leven en te loven en niet om te kwijnen en te lijden. Het lijkt er echter op dat het je zelf niet lukt perspectief te vinden. Je lijkt niet de moed op te kunnen brengen om het licht te zoeken dat er zeker ook is temidden van alle duisternis. Daarom denk ik dat je iemand in vertrouwen moet nemen die jou wellicht wat verder kan helpen en die je kan voorzien van goede adviezen. Daarbij kan je denken aan iemand in je directe omgeving of je kerkelijke gemeente die je kunt vertrouwen en waar je respect voor hebt, maar je kan ook denken aan een professionele instellingen waar mensen specifieke deskundigheid hebben om verder te komen met de problematiek die jij schetst. In elk geval moet je niet in je eentje blijven rondtobben. Mijn ervaring is dat mensen met soortgelijke problemen als jij, de neiging hebben om in cirkeltjes rond te draaien en zelfs steeds dieper in de put te raken. Ga daarom op zoek naar iemand die je kan helpen de cirkel te doorbreken. Zoek in elk geval ook je schuilplaats bij God. Hij kent je tot op de bodem van je ziel. Hij doorgrondt zelfs de gedachten waar jij niets van begrijpt. Juist vandaag kwam ik in verband hiermee een gedicht tegen dat ik maar even voor je intik, nadat ik je veel moed en doorzettingsvermogen heb gewenst om te zoeken naar een eerste dappere stap die je kunt zetten.

DAT IK BESTA

Zoals Hij mijn naam noemt,
zo aandachtig, zo koesterend,
met zoveel warmte in Zijn stem, noemt niemand mijn naam. Alleen Hij spreekt mij zo aan,
alleen de God die mijn Schepper is, kent en doorgrondt mij,
peilt de diepten van mijn ziel,
buigt Zich over mijn laatste geheim - wie bevestigt zo dat ik besta,
dat ik niet tevergeefs besta.

Ook jij bestaat niet tevergeefs. Onze God wil ook jou een hoopvolle toekomst bereiden! Probeer dat te geloven en te aanvaarden en zoek het gesprek daarover met iemand die je dierbaar is. Veel wijsheid gewenst!

Drs. Els van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven