Psychische nood en geloofsangst

Ik leef de laatste tijd alleen maar in angst. Bang voor ziekte, dood, verlies. Ik heb geprobeerd op God te vertrouwen maar ik voel, hoe vreselijk, een bepaalde afstand naar Hem.

Twee weken geleden had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Onze allereerste zwangerschap. Ik durfde het bijna niet te geloven en ik was heel voorzichtig omdat ik wist dat het niet altijd goed kon gaan. Ik heb gelijk tot God gebeden, Hem gedankt en gevraagd of hij me wilde helpen met mijn angst. Want ik was bang voor een miskraam, de zwangerschap zelf, de bevalling, enzovoort. Mijn vreugde liet ik heel voorzichtig toe maar ik beschermde mezelf ook door realistische gedachten.

Deze zwangerschap is een paar dagen geleden aan een eind gekomen. Ik heb een miskraam gehad. Ik kan het verdriet niet omschrijven. Ik snap niet dat God, die weet dat ik al zoveel angst in mijn leven heb, dit heeft laten gebeuren. Ik weet dat ik God niet de schuld mag geven maar ik snap het gewoon niet. Betekent dit dat al mijn angsten uitkomen? Dat ik nu ook niet gespaard blijf voor ziekte?

Ik wil echt op God vertrouwen, maar het lukt me gewoon niet meer. Als ik bid voel ik een afstand, ik weet wel dat Hij me ziet maar Hij voelt zo ver weg. Ik strijd deze strijd al zo lang, ik wil graag een nieuw hart maar het komt steeds niet. Ik heb al zo vaak al mijn gedachten, zonden, schuld en angsten aan God gegeven. Maar het komt telkens weer terug. Ik hoop dat iemand me kan helpen, want ik voel me radeloos.

De vraag eindigt met: “Ik hoop dat iemand me kan helpen, want ik voel me radeloos.” Deze slotopmerking, samen met alles wat verder aan de orde gesteld wordt, maakt het, mij althans,  moeilijk om in enkele zinnen van achter de computer adequaat te kunnen reageren. Als ik alles goed begrijp gaat het om meerdere dingen. Er zijn dingen die direct met het geloof in de genade van God te maken hebben. Er zijn ook zaken van concrete noden waarvan getracht wordt om die in het geloof te verwerken, doch het lukt niet die echt bij God neer te leggen. Als ik het goed peil zijn er eveneens  kanten aan de geestelijke nood die psychische raakvlakken hebben, waarbij ik specifiek denk aan voortdurende angsten die blijven terugkomen.

Om bij dat laatste te beginnen: Er kan nauwe samenhang zijn tussen psychische nood en geloofsangsten. Behoorlijk op orde komen met psychische noden kan gunstig doorwerken naar het overwinnen van geloofsangsten. Aan de anderen kant kan rust en vrede  vinden  bij God heilzaam doorwerken naar ons psychisch gevoelsleven. Soms kunnen we daarin geholpen worden met deskundigen op psychisch gebied. In ieder geval kan het werk van de Heilige Geest in ons hart  rust geven in ons  leven. Het bijbelse woord “vertrouwen” is daarbij van groot belang. God is het waard   dat we Hem vertrouwen en wij worden er toe geroepen. Bovendien mogen we weten dat God oerbetrouwbaar is.

Ondertussen wil vertrouwen op God niet zeggen dat we van mening zijn dat we liefde, zaligheid en hulp van God verdienen. Integendeel, het is alles onverdiende genade. Toch mogen we vertrouwen dat God ons die genade wil geven, omdat Christus het voor ons verdiend heeft. Hij heeft het ons in de doop immers beloofd! En wat die angst betreft, het is bekend dat mensen geholpen worden wanneer ze biddend zeggen: “Heere, met U ben ik niet bang. Als U  bij mij bent met Uw kracht, liefde en genade dan heb ik geen reden om bang te zijn. En U wilt bij mij zijn, daar vertrouw ik op. U wilt dat, niet omdat ik het verdien, maar omdat U aan het kruis alles verdiend hebt.” Dit vertrouwen op de genade van het kruis zorgt er ook voor dat de afstand tussen God en ons gaat verdwijnen, want we krijgen vergeving en God wil onze liefdevolle Vader zijn. 

De vraagstelster zit momenteel in een negatieve spiraal. Wat de oorzaak daarvan is kan ik moeilijk overzien. Heeft het enkel met geloof te maken, spelen er psychische zwakke plekken in mee of is het vooral te wijten aan allerlei problemen die zich momenteel opstapelen? God is een goede hemelse Vader, doch in zijn wijsheid kan Hij het ook nodig vinden om ons met moeilijke dingen te leren omgaan. Zijn bedoeling daarvan is ons te brengen tot nog meer overgave aan Hem, vertrouwen op Hem en alles loslaten buiten Hem. 

Heb ik hiermee de vraagstelster geholpen, zoals ze zo indringend vraagt aan het eind van haar schrijven? Ten diepste kan alleen God helpen. Wel wil Hij er echter ook mensen voor gebruiken, predikanten, gelovige medemensen, zelfs psychische hulp in bepaalde gevallen. Ooit sprak ik iemand die zei te weten dat psychische hulp niet nodig was. Haar hart ging uit naar Jezus. Afrondend zeg ik: “De Heere zegene je, Hij laat geen bidder staan” (Psalm 130:3 berijmd).   

Ds. R. H. Kieskamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R.H. Kieskamp

• Geboortedatum:
  11-11-1935
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Lienden
• Status:
  Inactief

63 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven