Vraag
Een paar aaneensluitende vragen over de wedergeboorte:
1. Is de wedergeboorte een bevindelijke (her)schepping?
2. Is deze schepping in de oorsprong rechtvaardig, in een paradijselijk staat? Zoals in Genesis wordt beschreven.
3. Is het hiervoorafgaande daarmee het juiste uitgangspunt om de menselijke natuur te leren kennen door de bevindelijke val in Adam en men zich daaruit ellendig mag weten en het advent wordt?
4. Hoe kan men schriftuurlijk-bevindelijk een schepping of herschepping buiten het paradijselijke invulling geven?
5. Waarom kan ik nergens in mijn netwerk en Google een schriftuurlijk bevindelijk preek vinden over Genesis 2? Heerst hier een onuitgesproken taboe over?
6. Bestaat er de veronderstelde wedergeboorte, of heeft dit geen schriftuurlijk en bevindelijke bestaansgrond?
7. Zijn de drie te weten stukken (ellende, verlossing, dankbaarheid) (g)een bevindelijke drieëenheid binnen deze wedergeboorte; die weer vooraf begint door de val in Adam, met de invulling van de moederbeloften, in de geestelijke ballingschap met een waar adventsleven?
Antwoord
Bij vraag 5 vroeg ik me af of ik over Genesis 1 en 2 gepreekt hebt. Het gaat in deze hoofdstukken om de schepping en de instelling van het huwelijk, zoals het was in de staat der rechtheid. Deze hoofdstukken worden veel gebruikt in de predikingen om het doel van de schepping weer te geven. En hoe diep de mens daaruit gevallen is in Adam. Tegen die achtergrond van de geestelijke doodstaat moet u de noodzakelijkheid van de wedergeboorte plaatsen. En dat is een herscheppende daad Gods in het leven van Zijn volk. Of zoals het staat in Johannes 3. Letterlijk staat er dan: van boven af opnieuw geboren worden. Dus heeft er een nieuwe geboorte uit God plaats. Dat is noodzakelijk om tot het geloof in Christus gebracht te worden in de verzoenende gemeenschap met God.
Ik heb gezocht naar de rode draad in uw (retorische) vragen, maar vond ze niet, omdat u wel vragen stelt, maar niets zegt over waar het in de wedergeboorte om gaat, het ware geloof in Christus. Dat is het wezen van de wedergeboorte.
U laat allerlei (strik?) vragen los op het woord wedergeboorte, waar u wellicht alleen het antwoord op weet. Want op ieder antwoord wat ik probeerde te geven op een vraag, kwamen weer veel vragen naar boven om daar op te reageren. Daar ben ik mee gestopt, omdat ik het vruchteloos vind. Stop al deze vragen in de prullenbak en ga Johannes 3 biddend lezen. De Heere Jezus zegt tegen Nicodemus: “Wij spreken wat Wij weten en getuigen wat Wij gezien hebben; en gijlieden neemt Onze getuigenis niet aan.” De wedergeboorte is een wonder. Wanneer we een wonder kunnen uitleggen is het geen wonder meer. Nicodemus begreep het ook niet wat de Heere tegen hem zei: Hoe kunnen deze dingen geschieden?
Met haarkloverij is niemand gebaat. Want al de vragen die u stelt kunt u ook stellen rond een woord als bekering en rechtvaardigmaking. We kunnen dogmatisch en theologisch spreken over de wedergeboorte in engere zin, dat is dan de levendmaking en over de wedergeboorte in ruimere zin: de rechtvaardigmaking en de bekering van een zondaar. Is dat soms de strik waar u verkeerd in terecht gekomen bent? Ik zoek pastoraal naar een antwoord om u te helpen uit de kluwen verwarde wol waarin u verkeert en een ook ander er in betrekt. Als het u echte nood is ga er mee naar de Heere, want bij Hem is Raad en uitkomst om door en tot Hem bekeerd te worden of heel eenvoudig gezegd: om wederom geboren te worden. Ja, een nieuw hartje van de Heere te mogen ontvangen, waarin Christus leeft, door het geloof.
Met hartelijke groeten van een die zich altijd weer moet afvragen: ben ik op goede gronden in Christus geborgen bij God, want dan ben ik wederom geboren en heb toekomst op de zaligheid.
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
