(...)Moeten we alle zonden bij naam noemen die in onze gedachten zitten? Daarnaa...

Beste lezer,
 
Dat schuldbelijdenis tegenover de Heere nodig is, mag duidelijk zijn. Ook, dat we daar vanuit onszelf nooit toe zullen komen; we stoppen onze zonden liever weg, of willen ze niet zien. Totdat de Heere Zelf ze ons laat zien door Zijn Woord en Geest. Zo ging het bijvoorbeeld bij David, toen hij overspel met Bathseba had gepleegd (en andere zonden had gedaan die daarmee samenhingen). Het is altijd goed om de zonden die we bewust denken in ons gebed te benoemen tegenover de Heere. Het kan ons misschien wel eens gemakkelijk afgaan om in het algemeen te vragen: “vergeef mij mijn zonden”. Maar dat kan heel pijnloos zijn: ik noem er niet een concreet. Maar o, als ik mijn zonden bij de naam moet gaan noemen. De Heere zegt in Zijn Woord dat we zelfs van elk ijdel woord rekenschap moeten geven op de dag van het oordeel. Zou Hij hier dan geen concrete schuldbelijdenis van ons vragen?

Inderdaad, er zijn ook veel onbewuste zonden. Daarover zegt de dichter van Ps. 19: “Reinig mij ook van de verborgen afdwalingen”. Nog verder gaat het, wanneer je van de concrete zonden leert afdalen tot de vuile bron: “Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren en in zonde heeft mijn moeder mij ontvangen”.
 
Je merkt: er is sprake van drie `lagen`: bewuste zonden, verborgen zonden en de bron die daaronder ligt. Maar voor heel dat complex geldt: “Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt (tegenwoordige tijd!) ons van alle zonde”. Neem je toevlucht tot dat bloed, rechtstreeks, zonder uitstel en zonder omwegen!
 
Met een hartelijke groet, ds.  P. D. J. Buijs