Bevinding en mystiek

Een vraag aan ds. C. Harinck. Enerzijds hoor ik bij ons in de Gereformeerde Gemeente dat je geloof(szekerheid) niet moet bouwen op bepaalde ervaringen, emoties, tranen enz., maar aan de andere kant hoor ik ook weleens dat iemand ‘krachtdadig’ is bekeerd of dat de Geest een woord in het hart heeft gelegd (en dat lijkt me dan toch een bepaalde ervaring/bevinding). En je hoort bijvoorbeeld ook vaak dat dominees zich met een bepaalde tekst naar een gemeente gestuurd voelen. Ik worstel daar erg mee omdat, ik bang ben dat ik mezelf bedrieg omdat ik niet zo'n ervaring heb gehad. Zou u daar iets over willen schrijven?

Beste vraagsteller,

Je moet weten dat er verschil is tussen bevinding en mystiek. De Bijbelse bevinding staat altijd in verband met het Woord van God. De mystiek bevindt dingen in zichzelf en is gebaseerd op gevoel en niet op Gods Woord. Het rust op ervaringen, die los staan van het Woord en worden opgewekt door de geest van de mens zelf, door zijn omgeving, door belevingen van  andere mensen, door muziek, door sfeer, door extase, door neerslachtigheid, opgetogenheid, door een zieke geest enz. Maar echte beleving wordt gewekt en gewerkt door het Woord en de Heilige Geest.

Wat zekerheid betreft moet je jezelf eens afvragen: waar kan ik zeker van Zijn? Van wat mensen beweren of zeggen beleefd te hebben, van mijn eigen hart en gevoelens, van wat dominees zeggen, of van wat de kerk zegt? Het antwoord van de Bijbel is: doch God zij waarachtig en alle mens leugenachtig, Rom. 3:4. Je kunt maar van één ding zeker zijn, dat is van God en Zijn Woord. Daar moet onze zekerheid op gebouwd zijn.

God zegt dat ieder die in Christus gelooft, zalig zal worden. Dus als ik in Christus geloof ben ik er zeker van dat ik zalig zal worden. Het moet dan wel het ware geloof zijn. God zegt in Zijn Woord ook wat het ware geloof is. Zo kun je dus uit de Bijbel weten wie er zeker van mogen en kunnen zijn van hun zaligheid. God heeft ons daarover niet in het onzekere gelaten, evenmin als Hij dit doet omtrent hen die verloren gaan. 

Het kan een hele strijd zijn in je hart om zeker te mogen zijn van je zaligheid. Dit komt vooral doordat we ons dan afvragen: is mijn berouw, mijn boete, mijn geloof wel het juiste en van God gewerkt? Is het niet van mijzelf, mijn gevoelens enz. Daarom moet de Heilige Geest ons te hulp komen en ons laten zien dat ons berouw, ons geloof en onze hoop, onze liefde en geloof, het geloof, de hoop en de liefde van Gods kinderen is. Daartoe gaat Hij met ons naar het Woord en laat daar uit zien dat we hetzelfde geloof, hoop en liefde bezitten als de Bijbelheiligen. Hij laat ook van de daken prediken wat in de binnenkamer is geschied. Hij troost en verzekert de bestreden gelovige door de verkondiging van het Evangelie. Je merkt dat zekerheid steeds weer teruggebracht wordt tot Gods Woord en met name Gods beloften. De belofte, dat ieder die in de gekruisigde Jezus gelooft, zal zalig worden is en blijft het fundament van zekerheid. Alle andere gronden, al klinken de verhalen nog zo opzienbarend, zijn onbetrouwbaar.

Sta maar niet naar bijzondere dingen. Het gaat om de eenvoudige, maar onmisbare zaken als van een oprecht berouw over de zonde, een waar geloof in Jezus Christus en het voornaamste als zegel op dit alles: een geheiligde levenswandel. 

Ds. C. Harinck