Vraag
Stel: je bent opgegroeid in een christelijk gezin, bent in aanraking gekomen met het geloof maar gelooft er zelf eigenlijk niet in. Je ziet de mensen om je heen bidden en lezen, enz. maar je denkt: Het is allemaal onzin. Hoe moet je dan toch je geloof tot uiting brengen? Hoe kun je er voor zorgen om toch een zekerder gevoel te krijgen over je geloof?
Antwoord
Beste lezer,
Je zit met een heel belangrijke vraag: is er eigenlijk wel een God? Hebben ze het me allemaal maar niet aangepraat? Is het gewoon niet allemaal `poppenkast`? Ingrijpende vragen! Misschien mag ik dit keer heel persoonlijk, vanuit mijn eigen ervaring reageren. Ik herken deze vragen namelijk heel goed. Toen ik zo`n jaar of 14 was werd ik erdoor geteisterd. Voortdurend die stem van binnen: “Het is allemaal onzin.” Achteraf besef ik, dat dat vooral in je puberteit iets is wat sterk op je af kan komen. Dat is immers een periode waarin alles op de helling komt te staan en alle zekerheden die je meende te hebben, wankelen. Wat heb ik toen gedaan?
- Ik ben gaan bidden. Vreemd, gaan bidden tot Iemand van Wie je niet weet of Hij bestaat. Ik heb gezegd: “Heere, als U bestaat, maak Uzelf dan aan mij bekend. Laat ik het mogen merken. En houd U mij dan in deze vreselijke crisis vast”.
- Vervolgens dacht ik: als het waar is dat God bestaat en als het waar is dat de Bijbel Zijn Woord is, dan moet ik Hem ook de kans geven om door dat Woord tot mij te spreken. Laat ik toch de Bijbel maar gaan lezen... Dat heb ik gedaan. En het wonder gebeurde: op een gegeven moment (letterlijk opgevat!) las ik de Bijbel niet meer, maar las de Bijbel mij. Mijn leven werd er in blootgelegd en ik wist mij door de Heere aangesproken en aangetrokken. Ik kon niet meer bij Hem vandaan blijven...
Het zal duidelijk zijn wat ik hiermee zeggen wil. Ga deze weg, ondanks dat je er op dit moment aan twijfelt. Maar wat denk je: wie zou jou dat influisteren? Vergeet niet, dat er `meer is tussen hemel en aarde`: dat er een boze is die het op jouw ondergang gemunt heeft! En vergeet niet, dat je een hart hebt dat, als het de kans kreeg, God zou willen doden! Scherp? Ja, maar wel waar. Alleen: zeg dat nou allemaal eens eerlijk tegen de Heere. Zeg het maar, dat je twijfelt of Hij er wel is. Maar vraag ook: Heere, alstublieft, grijp me en verlos me van die ellendige gedachten. Wist je overigens, dat ook Gods kinderen nog wel eens last van dit soort gedachten kunnen hebben? Dat behoort bij de hoogste aanvechtingen!
Ik voeg er nog iets aan toe. Praat over deze dingen ook eens met je dominee of wijkouderling. Of met iemand in het jeugdwerk. Het kan zo helpen om het eens te kunnen delen met een ander. Die ander herkent vaak meer dan jij misschien denkt. Want jij dacht mogelijk, dat jij een van de weinigen bent met dit soort gedachten. Nee dus. Vandaar dat ik, om je te helpen, dit keer ook een erg persoonlijk antwoord gaf.
Van harte bid ik je de inwoning van Gods Geest en de doorwerking van Zijn Woord toe, zodat het geloof voor jou niet langer onzin of onzekerheid is, maar “een vaste grond van de dingen die men hoopt en een bewijs van de zaken die men niet ziet” (Hebreeen 11:1).
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
