Vraag
Ik heb bijna vijf jaar een relatie met mijn vriend. De planning is om volgend jaar te trouwen. Ik zit in de CGK en hij in de OGG. Sinds 2017 lezen wij de Herziene Statenvertaling bij ons in de kerk. En sinds die tijd gaat hij niet meer met mij mee vanwege die vertaling. Hier heb ik veel moeite mee. Vooral omdat ik wel met hem meega, dat is één dienst in de 14 dagen (wat ik voor hem doe, want liever ga ik niet bij hem) en hij niet met mij.
Nu was mijn moeder een poosje terug op zondag jarig. Heel de familie was er. Behalve hij, omdat hij niet met mij mee wil naar de kerk. Hij mag wel komen op zondag, maar dan moet hij van mijn ouders een keer mee naar onze kerk en de andere keer naar de kerk waar wij na ons trouwen heen willen. Maar dat wil hij ook niet. Ik vind het zo lastig om hier mee om te gaan. Vooral als je al vijf jaar samen bent en elkaar op de ene zondag niet ziet en op de andere zondag de middag en avond. Heeft u tips om hier mee om te gaan?
Antwoord
Bezorgde vriendin,
Het is geen gemakkelijke vraag die jij hier stelt. Om te beginnen stel je hem na vijf jaar vriendschap. Ik begrijp dat jullie er wel eerder over gesproken hebben. Maar jullie zijn kennelijk niet zover gekomen dat jullie echt overtuigd raakten: dit is de weg die de Heere ons samen wijst. Is dat eigenlijk wel de grote vraag voor jullie geworden? Ik neem aan dat jullie liefde tot elkaar gekregen hebben. Maar hebben jullie ook de overtuiging dat de Heere jullie aan elkaar wil geven? Bij Adam lezen we van Eva: Hij bracht haar tot Adam. Dat is toch de enige Bijbelse en gefundeerde basis voor een christelijk huwelijk. Is die basis er eigenlijk wel? Is er een begeerte om samen de Heere te dienen?
Ik lees dat jullie besloten hadden samen na jullie huwelijk naar een bepaalde kerk te gaan.Was dat een besluit voor Gods aangezicht? En is dat een besluit van jullie samen? Kortom, is er eigenlijk wel een basis voor jullie huwelijk? Ik denk dat jullie daar samen hoognodig over moeten praten en daarbij samen moeten vragen om de leiding van de Heere in deze zo belangrijke zaak. Hoe kun je immers één zijn, wanneer je op dit punt het niet eens wordt? En dan bedoel ik niet dat de één dan maar met de ander meegaat, eigenlijk tegen zijn of haar zin, want dan is er geen werkelijke eenheid, al slaap je samen in hetzelfde bed. Paulus noemt dit het belangrijkste voor het huwelijk: dat je trouwt in de Heere. Zoek dat alsjeblieft, want anders gaat het niet goed.
Mag ik er nog iets bij opmerken. Ik krijg de indruk dat ouders ook een rol spelen in jullie moeilijke situatie. Nu mogen -en moeten!- ouders daar met hun kinderen over spreken. Maar nadat ze dat gedaan hebben, moeten ouders ook kunnen loslaten en zeggen: Jullie moeten hier samen uitkomen. Als het goed is zullen ze jullie daarin vergezellen met hun gebed. Maar verder komt er een moment dat ze het aan de Heere en jullie beiden moeten overgeven. Het is jullie keuze voor Gods aangezicht waar jullie je gezin kerkelijk willen onderbrengen. Maar het moet wel een keuze zijn die je maakt voordat je trouwt en voordat je met elkaar naar bed gaat. Om nogmaals te wijzen op de geschiedenis van Adam en Eva: Die twee -namelijk die door God aan elkaar gegeven zijn- zullen tot één vlees zijn.
Ik wens jullie veel wijsheid en genade om samen de weg van de Heere te zien en die ook in vertrouwen te gaan. Alleen zo kun je gelukkig worden. Dat gun ik jullie van harte.
Zoek dagelijks Zijn aangezicht en doe dat regelmatig samen; als dat nu niet kan. kan het straks ook niet.
Een hartelijke groet,
Ds. J. Westerink
Ps. Spreek ook eens met een dominee of ouderling van weerszijden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
