Vraag
Wat moet ik doen? Ik heb echt Gods liefde gezien en gemerkt, ik heb een lange tijd God/Jezus mijn Redder en Verlosser mogen noemen. Maar nu kan ik dat totaal niet zeggen, het lijkt net alsof heel m’n hart verhard is richting God. En ik geloof wel dat Hij voor iedereen aan het kruis heeft gehangen, maar dat voor mij?
Zelf stel ik vaak de vraag voor me: heb ik al mijn zonden wel beleden? Of heb ik het met spijt gedaan in plaats van echt berouw? Ik bezoek vaak de avonden van Geloofstoerusting in de hoop dat ik (weer) ga geloven, maar het komt maar niet. En dan denk ik: heeft God/Jezus mij dan niet uitgekozen om Zijn Kind te worden? En denk ik: waarom geloof ik het gewoon niet? Ik hoop dat iemand mij kan helpen met een antwoord.
Een zoekende en worstelende dame.
Antwoord
Beste vraagstelster,
Je schrijft dat je de liefde van God hebt gezien en gemerkt in je leven. Je schrijft dat je lange tijd Christus je Redder hebt genoemd. Dat is verblijdend om te horen. Je schrijft ook over de worstelingen die je later hebt ondervonden. Dat is heel herkenbaar voor veel christenen. Het gebeurt vaak dat er eerst een periode komt van geestelijke bloei. Alles gaat voor je open. De dingen vallen op hun plaats. Het kruis van Christus is alles voor je geworden. Daarna komt er nogal eens een rustiger periode. Het is allemaal wat minder ‘gevoelig’ geworden. De duivel valt je dan aan en brengt je in verwarring. De HEERE geeft die periode om het geloof in beoefening te brengen. De HEERE wil je leren niet slechts uit je gevoel, maar uit het geloof te leven.
Bedenk dat wat de HEERE begonnen is, dat Hij dat ook zal voleindigen. Het is Zijn belofte. Bedenk dat als wij niet kunnen geloven, Hij niet loslaat het werk van Zijn handen. Bedenk dat het niet van ons afhangt, ook niet van onze zondebelijdenis. Hoe zouden wij al onze zonden kunnen belijden? Het hangt alleen af van het offer van Christus. En dat offer is zo oneindig veel groter dan wij allen samen kunnen bedenken. Het bloed van Christus reinigt niet slechts van dadelijke zonden, maar het reinigt heel ons hart dat vol van zonde is. Dat is het punt wat je moet leren in die oefening van het geloof. Dat Gods genade oneindig veel groter is dan wij kunnen bedenken. Dat het offer van Christus ‘overvloedig genoegzaam’ is. En daarom maar één advies: Zie slechts op Hem!
Ds. L. Krooneman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. L. Krooneman
- Geboortedatum:28-06-1984
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Schiedam
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik hoop je met deze reactie te bemoedigen en op te bouwen.
Ik lees in je vraag dat je twijfelt aan je eigen gedachten en niet aan God. Dat is op zich al goed om te horen: je twijfelt dus blijkbaar niet aan Hem en Zijn Woord. Ik kan met ds. Krooneman beamen dat God niet loslaat wat Zijn hand begon. Het hangt (gelukkig) niet van jouw gedachten of gevoel af, maar alleen van Zijn Woord. En als je eenmaal de weg naar Hem hebt gevonden, zal Hij je niet meer loslaten.
In dat opzicht kan ik alleen zeggen: heb meer vertrouwen in Hem. Negeer je eigen gedachten en volg de Schrift. Ik denk ook weleens na over mijn zonden en dan denk ik: "Ben ik wel waardig om een kind van God te worden genoemd?" Daarna bedenk ik weer Gods belofte en dan mag ik (gelukkig) weer berusten in het geluk dat dit Woord mij brengt.
Er zijn soms momenten in mijn leven waarin ik - bewust of onbewust - ver van God afdwaal. Tot op heden kon ik gelukkig weer terugkeren. Want zonder God, zoals Hij zich in de Bijbel bekendmaakt, kan ik niet verder met mijn leven op aarde.
Geef Hem alle eer, beleid oprecht je zonden (voor zover je dit kunt) en zie op Hem. Hij geeft je geen last die je niet kunt dragen. Nadat je van je last bent bevrijd, zul je vrucht dragen. Dit zeg ik niet, maar de Schrift.
Ik hoop van ganser harte dat je je door God laat leiden, geliefde zuster in het geloof!
VrGr,
Rick
