Vraag
Ik was een week geleden het onderwerp “bekering” aan het onderzoeken en tot mijn verbazing las ik in Handelingen 2:38 en Handelingen 3:19 dat bekering een voorwaarde is voor vergeving. Dat snap ik niet. In de brief aan de Galaten staat dat we niet door onze daden gered worden, maar dat het een gave van God is. Hoe zit dat nou?
Antwoord
Bekering komt van God en gaat dwars door ons heen. Pas dan snap je dat je vergeving van zonden nodig hebt. De daad van God wordt omgezet tot onze daad van bekering. Zo gezien is de bekering een gave van God door het Woord. Anderzijds is de bekering een opgave voor ons. Gods Woord stelt ons voor deze opgave verantwoordelijk. Dan ontdekken we dat we daar niets van terecht brengen en worden we ‘onbekeerd’ in onze ervaring en beleving. Dit laatste is wezenlijk nodig.
Vaak worden we aan het werk gezet door een prediking van de algemene verzoening. Formeel zal de betrokken prediker dit ontkennen, maar in de praktijk komt het daar wel op neer. Dat is de reden dat er geen bekeringen plaats vinden, of het moeten ontelbaar vele schijnbekeringen zijn. En dit laatste is zo ongeveer het ergste wat je kunt overkomen, omdat je er zelf geen erg in hebt. Daarom is het een wezenlijke gave van God als je onbekeerd wordt in jezelf. Je gaat aan het werk om je zelf te bekeren, maar het loopt allemaal op niets uit. Gefeliciteerd! Als anderen je condoleren met het verlies van je eigen leven. Als je dit snapt, snap je er niks van, want dit moet en mag alleen verstaan worden. Uitgewerkt in jezelf, mag het grote werk van de opstanding uit de doden plaats vinden in de vergeving van al je zonden. Dit wordt nooit verstaan vanuit de algemene verzoening, maar alleen vanuit de particuliere verzoening, als God particulier, en daarom speciaal, werk van jou maakt.
En dit heeft dan blijkbaar alles te maken met uitverkiezing. Zo hangt alles met elkaar samen in het wonder van zalig worden. Bekering is geen voorwaarde, maar een voor waar houden dat je verloren gaat zonder vergeving van zonden. En dat is waar of dat is niet waar. Zeg het nu maar (tegen God). Dan ben je wel uitgepraat, als je dit tegen God gaat zeggen. Het is gaaf, en een gave, om God alles te laten doen in het geven van Zijn Zoon om al je zonden te vergeven (vgl. Rom. 8:32).
Ik hoop dat je er nu steeds minder van snapt dat je zalig kunt worden uit genade alleen.
Met hartelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als iemand niet erkent dat hij/zij zondig is dan liegt hij/zij zegt de Bijbel.
1Joh1-10 ....
Indien wij de bewering uiten: „Wij hebben geen zonde”, misleiden wij onszelf, en de waarheid is niet in ons. 9 Indien wij onze zonden belijden,dan is hij getrouw en rechtvaardig, zodat hij ons onze zonden vergeeft en ons van alle onrechtvaardigheid reinigt. 10 Indien wij de bewering uiten: „Wij hebben niet gezondigd”, maken wij hem tot een leugenaar, en zijn woord is niet in ons.
Eigenlijk heel simpel. Het gaat erom wat er met het woord bekering hier bedoelt wordt.
1. Je hebt een bekering van de zonde naar de deugd, uitwendig. Je gaat de uiterlijke zonden verlaten.
2. Je hebt bekering/wedergeboorte door God gewerkt, waarbij Hij je hart vernieuwd.
Het geloof zonder de werken is een dood geloof en werken zonder geloof zijn dode werken.
Deze laatste bekering (2) wordt m.i. in de teksten die je noemt in Handelingen bedoeld. God werkt door deze oproep van bekering heen Zelf de bekering. Hij werkt door Zijn Woord. En dan gaan mensen zich bekeren, in het geloof wat ze geschonken wordt. Eerst is er dus geloof en dan komen de werken.
Omdat God middellijk middels Zijn Woord werkt is het dus belangrijk om dat Woord te bestuderen, om een zegen te vragen en licht van boven/de werkingen van de Heilige Geest, en onder een goede verkondiging te zitten.
