Bemoediging of antwoord van de Heere

Aan ds. Vergunst. Kunt u door middel van een voorbeeld aangeven wat je als gelovige als een bemoediging of antwoord mag zien? Ik loop al heel lang rond met deze vraag en soms denk ik dat de Heere mij bemoedigt, maar ik durf het niet te geloven omdat in de kerk steeds zo gewaarschuwd wordt voor zelfbedrog en daar ben ik zelf ook heel bang voor, vooral omdat ik een heel speciaal beeld heb van de kinderen van God. Zelf voldoe ik niet aan dat beeld al kan ik niet ontkennen dat er dingen veranderd zijn in mijn leven. Ik hoop dat u mij hier een antwoord op kunt geven.

Beste vriend,

Hieronder een aantal gedachten. 

Een bemoediging die God geeft komt hoofdzakelijk via Zijn Woord, hoewel natuurlijk ook een speciale gebedsverhoring een bemoediging kan zijn. Stel dat je worstelt met de vraag "ben ik wel welkom bij God?" Misschien door een inzicht in je eigen hart en het verleden, zou je met zo’n vraag kunnen worstelen, denkend dat je toch te zondig en te schuldig ben. Als je dan in Gods Woord leest of onder de prediking van Zijn Woord een tekst mag lezen of horen waarin de Heere Zijn liefde en Zijn gereedheid om een zondaar te ontvangen bekend maakt, dat is dat een bemoediging van de Heere. Hij spreekt immers door Zijn Woord en als dan dat Woord ook juist toepasselijk is op jouw situatie, twijfel dan niet dat Hij door dat Woord tot je spreekt.

Of stel je voor dat je worstelt met de vraag of je zonden nu echt vergeven zijn. Je weet in je hart dat de enige grond waarop je Zijn vergeving zocht en zoekt, het werk van de Heere Jezus is. Je gelooft ten diepste en wil ook ten diepste geen andere weg, maar toch worstel je met de vraag, “is het ook voor mij? Zijn die zonden die ik nog steeds ervaar en herinner, uit Gods oog?” Zie het dan als een bemoediging en versterking van je geloof als God in Zijn Woord je brengt tot de uitspraken waarin Hij spreekt over “een iegelijk die gelooft, heeft het eeuwige leven” of zoals in Lev. 1 waarin het herhaaldelijk beschreven staat dat verzoening gemaakt is.  Op die manier bemoedigt en zelfs verzekert de Heere onze ziel. Hij spreekt nooit buiten Zijn Woord om en door Zijn Geest kan Hij Zijn spreken bijzonder versterkend maken door ons hart voor Hem te openen. 

Een gebedsbeantwoording is ook enorm bemoedigend. Stel dat je de Heere een geval voorlegde en een aantal dagen later, zonder er met iemand over gesproken te hebben, in Zijn voorzienigheid, wordt je gebed beantwoord. Is dat geen bemoediging om over te verheugen? Als we werkelijk geloven dat God over alles regeert, dan gebeurt er ook niets bij geval.
  
Nog een gedachte. Als het een bemoediging van God is, dan ga je daar mee op de knieën. Wanneer God spreekt, trekt het ons dichter naar God toe. Het vervult ons hart met verwondering en eerbied en liefde, want waarom zou Hij toch op mij neerzien en mijn gebed horen.

Onderzoek dat beeld van Gods kinderen dat je hebt ook met de Bijbel in je hand. Gods kinderen zijn echt niet zulke superheiligen als we soms denken of dachten. Lees het zelf maar in de Bijbel hoe de vader van alle gelovigen toch faalde, hoe Jacob elke keer de verkeerde richting inging, hoe David de diepte in ging met zijn Godetergende zonde. Zelfs de heilige Paulus moet bekennen dat hij een wet in zich vond die wij aan de buitenkant nooit gedacht hadden in zijn hart te vinden: wat ik niet wil doen, dat doe ik toch steeds maar weer! We hoeven helemaal niet te weten waar hij het zo moeilijk mee had. Het is genoeg te weten dat deze geheiligde zondaar toch nog steeds zichzelf als een groot beest zag. We hebben Gods kinderen allemaal veel te hoog staan. Zelfs hen die op hoge preekstoelen staan, worstelen in hun hart met dezelfde trots, begeerten, onvrede -zelfs onreine gedachten- en worstelingen met ongeloof als zij die in de banken naar hen zitten te luisteren.

Ik moest dat zelf ook leren, want vroeger dacht ik echt dat al Gods kinderen geen echte strijd tegen de zonde hadden. Daar waren ze van verlost. Maar door de jaren heb ik wel leren inzien dat dit niet waar is. We kunnen wel mooi praten en doen alsof we echt vroom zijn, maar de werkelijkheid van binnen is zo anders. Geen wonder dat Gods volk zucht onder de zonde en verlangend uitzien naar Hem die hen alleen en totaal van de zonden kan verlossen. Je begrijpt dat dit alleen mogelijk is door de dierbare Zaligmaker, de Heere Jezus Christus. Laat ook jouw zielsoog op Hem rusten.

Hartelijke groeten,
Pastor A. T. Vergunst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

164 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven