Eetproblemen verzwijgen

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 21-03-2018| 16:17

Drie jaar geleden zijn er bij mij eetproblemen begonnen. Ik heb dit altijd voor mezelf gehouden, maar het is wel uit de hand gelopen. In die tijd heb ik een heel lieve jongen leren kennen, waar ik ondertussen al een ruime tijd mee samen ben. De eetproblemen heb ik grotendeels van me af kunnen zetten, maar toch komen ze soms nog om de hoek kijken. Ik vind het moeilijk om hierover met iemand te praten en zeker met mijn vriend. Ik ben bang dat ik dan wordt aangeraden om in therapie te gaan of te gaan praten met een psycholoog en dat mijn problemen bekend raken en dat wil ik echt niet. Ik wil het gewoon zelf oplossen. Nu kom ik bij het probleem; wat als ik het niet vertel? Lieg ik dan tegen mijn vriend en omgeving? Mag ik zoiets achterhouden of ben ik mijn vriend dat ‘verplicht’ om te vertellen?

Beste vraagsteller,

Verplicht ben je niets, dus vertellen hóéft niet. Maar merkt je vriend niets? Of je omgeving? Juist een eetprobleem róépt om hulp, toch? Geen therapie? Zoek dan wél de hulp, die bij je past. Dat kan je zóveel ruggesteun geven in het zélf oplossen! Wat dacht je van een goede diëtist(e), met wie je in vertrouwen je eetpatroon kunt bespreken: hij/zij zal heus niet over cliënten praten tegen andere mensen! Bovendien kun je dat vragen in het intakegesprek!

Je hebt nu de eerste stap gezet, de tweede laten volgen is je eigen keuze! Weet je, wie zichzelf overwint is sterker dan degene die een stad overwint staat er in het Spreukenboek (16:32)! En als je dan jezelf overwonnen hebt door hulp te aanvaarden, komt het vertellen aan je vriend ook vanzelf wel. 

Want dat is dan geen vraag meer: hij zal trots op je zijn!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1558 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven