Verschillend seksuele behoeften van man en vrouw

Tien weken geleden ben ik bevallen. Sinds die tijd hebben mijn man en ik nog geen seksueel contact gehad. We hebben gewacht tot na zes weken en het toen geprobeerd, maar zonder succes. Ik ben wel gehecht geweest, maar niet heel erg. Voor mijzelf is het niet zo’n punt omdat ik tijdens en voor de zwangerschap er weinig plezier aan beleefde en vaak maar net deed of dat ik het leuk vond, om er maar vanaf te zijn. Mijn man vond dat heel erg om te horen.

Voor mij hoeft seks niet zo. Voor mijn man ligt dit geheel anders en ik merk dat ik hem te kort doe. Hij heeft wel zijn behoeften, maar kan dit niet kwijt bij mij. Ik voel mezelf dan weer falen; een vicieuze cirkel dus. We proberen er wel over te praten en mijn man wil heel graag proberen om het voor mij fijn te maken, maar weet niet zo goed hoe. Hoe kan mijn man er voor zorgen dat ik er wel lol in krijg? Kan ik aseksueel zijn? Heeft u tips om hier mee om te gaan?

In iedere relatie zijn seksuele behoeften van man en vrouw verschillend. Daarvoor hoef je niet aseksueel te zijn. Je noemt dat het na de bevalling niet lukte, je schrijft er niet bij hoe dat kwam. Pijn is een veelvoorkomende reden. En als de seks voor de bevalling al niet prettig verliep, is het niet vreemd dat na zo’n ingrijpende gebeurtenis als een zwangerschap en bevalling het nog minder naar tevredenheid verloopt. Zeker als er ook van pijn daarbij sprake is.
 
Je schrijft dat jullie er regelmatig over proberen te praten. Dat is in ieder geval al een goede basis. Belangrijk is dat jullie elk stilstaan bij je eigen behoeften. Waar liggen de jouwe? Wat vind je prettig? Knuffelen? Strelen? Waar vind je het prettig om aangeraakt te worden? Kun je dat aangeven? En je man, waar liggen zijn behoeften? Nemen jullie voldoende tijd om zin te krijgen? Bij mannen gaat dat vaak sneller dan bij vrouwen. Kan er ook intimiteit zijn zonder dat het perse tot gemeenschap moet komen? Mijn advies is om te proberen elkaar weer opnieuw te ‘ontdekken’. 

Pijnklachten kunnen een belemmering zijn. De oorzaak is bijna nooit lichamelijk, maar speelt meestal op psychisch vlak, de bekkenbodemspieren trekken zich onbewust samen waardoor gemeenschap pijnlijk of onmogelijk is. 

Als je merkt dat je er samen niet uitkomt zoek dan hulp, liefst bij een (christelijke) seksuoloog. Hij/zij kan meer gerichte adviezen geven, passend bij jullie persoonlijkheid en situatie dan ik kan in een algemene vragenrubriek. 

Drs. Joke Ronner-Wattel