Vraag
Ik ben bang dat ik lesbisch ben, maar durf er met niemand over te praten. Ik ben bang de mensen die nu om mee heen staan dan kwijt te raken en hoe moet ik dan verder? Hoe krijg ik voor mezelf duidelijkheid en antwoorden op vragen?
Antwoord
De ervaring leert dat het beter is om (homoseksuele) gevoelens waar je mee zit met anderen te bespreken, dan dat je daar alleen mee blijft zitten. Als je alleen met die gevoelens worstelt zonder daar een ander in te betrekken, kom je er vaak niet uit en kunnen problemen in je beleving een buitenproportionele omvang krijgen.
Ik zou je willen adviseren om er minimaal met één andere persoon over te gaan praten. Dat kan bijvoorbeeld een goede vriend(in) zijn, of je dominee/voorganger, of juist diens vrouw, of bijvoorbeeld iemand van het pastoraat in je kerk/gemeente. Voordat je met je verhaal komt, is het wellicht goed om aan te geven dat je iets heel vertrouwelijks wilt delen met deze persoon en dat je er prijs op stelt dat datgene wat je gaat zeggen, vertrouwelijk blijft tussen jullie. Als je besluit het met iemand te delen, is het natuurlijk wel belangrijk dat die persoon je vertrouwen ook waard is en zorgvuldig hiermee om kan gaan. Als je hierover twijfelt, kies dan een andere persoon.
Je kan ook professionele hulp gaan zoeken. Bij de Stichting Different in Amsterdam helpen we bijvoorbeeld dagelijks mannen en vrouwen die homoseksuele gevoelens hebben en daarin een christelijke, bijbelse weg zoeken. De ervaring leert dat mensen vaak enorm opgelucht zijn na het eerste gesprek; de ‘druk is van de ketel’ en ze komen er aan toe om hun gevoelens eerlijk onder ogen te gaan zien. Zo’n gesprek mag ook eenmalig zijn. Vaak is zo’n gesprek ook een startpunt om duidelijkheid en antwoorden op vragen te krijgen.
