Vraag
Ik ben een jongen van 26 jaar en zeer ongelukkig. Ik ben islamitisch opgevoed en geef ook veel om mijn geloof en ben natuurlijk stapelgek op mijn familie. Ik besloot een jaar geleden om te gaan trouwen, alleen had ik een te snelle beslissing genomen want ik ben namelijk homoseksueel. Ik ben ondertussen zaterdag getrouwd en heb als smoes de nacht overgeslagen wegens vermoeidheid, maar ik voel echt helemaal niks voor haar. Ik voel mij zo stom tegenover haar en tegenover iedereen dat ik hiermee ben begonnen. Want ik heb geprobeerd om mijn gevoelens te verbergen maar ik kan het niet meer. Ik zie het ook echt niet meer zitten, wil gewoon een einde maken aan mijzelf dat ik geen last meer ben voor een ander. Ik ben nu radeloos en weet niet wat ik moet doen en als ik iets vertel over mijn geaardheid dan word ik misschien wel van kant gemaakt. Ik voel mij gewoon helemaal kapot. Ik weet dat ik dit zelf heb gedaan, maar hoe los ik dit op?
Antwoord
Beste vragensteller,
Wanneer het waar is wat je hier beweert heb je jezelf flink in de nesten gewerkt. En je moet ook echt wanhopig zijn wanneer je als gelovig moslim geen andere weg meer weet dan je tot een christelijke site als deze te wenden met jouw probleem.
Dat je een probleem hebt staat buiten kijf. Maar een eind aan je leven maken is geen optie, want daar is de Koran volgens mij net zo duidelijk over als de Bijbel. Het is natuurlijk gepraat achteraf waar je niet zoveel aan hebt in jouw situatie, maar je had eerlijk moeten zijn tegenover je aanstaande vrouw en je familie. Aan de andere kant is het ook te begrijpen dat je dat niet hebt gedurfd. Dat gebeurt niet alleen met moslims, maar ook met sommige christelijke homoseksuele jongens. Je bent daarmee geen last voor anderen, maar het allermeest een last voor jezelf.
Ik weet niet tot wat voor richting in de Islam jouw familie hoort, maar het lijkt mij sterk dat zij jou “van kant gaan maken” wanneer je zegt homoseksueel te zijn. Nederland is geen Saudi Arabië of Iran. Ik ben zelf vader van drie volwassen zonen en ik zou er niet aan denken om een kind van mij kwaad te doen wanneer zou blijken dat hij homo was. Hun moeder al helemaal niet. En ik geloof dat zoiets voor alle ouders geldt.
Maar wanneer je daadwerkelijk voor je leven moet vrezen wanneer je zogezegd ‘uit de kast komt’ kun je je misschien maar beter wenden tot het maatschappelijk werk en de politie. Dat is een nogal drastische stap, maar ik zie geen andere mogelijkheid wanneer het echt zo erg is als wat jij hier beweert. Dan is het in elk geval duidelijk voor iedereen. Wat ik hoop is dat het daarna mogelijk zal zijn voor jouw familie om jou te kunnen accepteren zoals jij bent. En dat je dit zelf ook zult kunnen.
Weet dat God dat in ieder geval wel doet, want Hij heeft jou geschapen en kent jou beter dan jij jezelf kent. Meer kan ik helaas niet voor jou doen.
Sterkte,
Drs. W. H. Hoorn
Dit artikel is beantwoord door
drs. W.H. Hoorn
- Geboortedatum:30-01-1959
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Dedemsvaart
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Niet beroepbare kandidaat
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik zou adviseren om eens contact op te nemen met een organisatie als deze: https://www.chjc.nl/
Heel veel sterkte! En bid tot God om leiding. Hij wil je leiden en beschermen. God houdt van je!
Eventueel kun je een deel van de waarheid vertellen en met je vrouw bespreken, dat je een moeilijke periode doormaakt en op het moment niet de gevoelens voor haar hebt, die je zou moeten hebben. Het hangt er natuurlijk vanaf hoe goed je met haar overweg kunt en of jullie een vriendschappelijke/liefdevolle band hebben. Ook zonder seksualiteit is een beste vriendin heel waardevol.
Welke keus je ook maakt, er zullen altijd nadelen zijn.
- je vrouw verlaten en een vrijgezellenbestaan opbouwen: natuurlijk dringen gedachten zich op je homoseksualiteit uit te leven en misschien heb je dat ook al gedaan. Er is veel mogelijk, maar homorelaties zijn erg kwetsbaar o.a. door vreemdgaan, zodat langdurige, monogame relaties zeldzaam zijn.
- proberen je huwelijk in stand te houden. Dit lijkt me alleen mogelijk als je je vrouw zoveel vertrouwd, dat je haar kunt vertellen wat er werkelijk in je omgaat. Zij moet namelijk ook een beslissing nemen, of ze zich onder deze omstandigheden een leven met jou voor kan stellen, of dat jullie proberen een weg te vinden alleen verder te gaan.
Met een leugen verder leven en misschien kinderen in de wereld zetten zonder dit eerlijk samen doordacht te hebben is geen optie.
Als je het gevoel hebt, dat het te gevaarlijk is dit met wie dan ook te bespreken, is de gang naar de huisarts inderdaad een optie. Het is ook niet verkeerd naar je omgeving aan te geven dat het psychisch niet goed met je gaat zonder te ver in detail te treden over het waarom.
Op den duur worden mensen gelukkig in hun leven als ze een zinvol doel hebben en stabiele relaties, met een partner, met God. Dat doel kun je alleen bereiken, als je begint eerlijk te zijn, al is duidelijk dat je hier voorzichtig en biddend te werk moet gaan.
Bedenk dat een huwelijk in de meeste culturen geanulleerd kan worden als er nog geen seksuele relaties hebben plaatsgevonden. Ik weet niet hoe dat in jou situatie is, maar eventueel is dat een optie vanwege vergissing/psychische problemen. Ook dat zal veel problemen op de korte termijn meebrengen, maar minder verdriet op de lange termijn voor jou en je vrouw als er voor jullie samen geen goede mogelijkheid is.
Veel wijsheid en Gods zegen voor je verdere levensweg toegewenst.
"Er is veel mogelijk, maar homorelaties zijn erg kwetsbaar o.a. door vreemdgaan, zodat langdurige, monogame relaties zeldzaam zijn."
