Verschil in kleding en verzorging (2)

Beste pastor Vergunst. Een beetje voorzichtig zou ik graag een vervolgvraag willen stellen over dit genuanceerde antwoord ('Verschil in kleding en verzorging') wat ik destijds van u heb gelezen. Ik wil hierbij de oude discussie wel vermijden, maar zou graag verder willen denken. 

U schreef hier al de spanning die ligt in het “hoelang volhouden van het gebruik om een rok te dragen.” Dit houdt me wel bezig als moeder van opgroeiende meisjes. We dragen gewoon een rok en ik ben er ook niet voor om dit lichtvaardig te veranderen. Maar ik voel wel meer en meer iets wringen! Dat is best vreemd. Onze meiden dragen gewoon rokjes en met dankbaarheid gebruik ik daar ook een legging bij. Ik streef ernaar dat rokjes niet kort worden en zeker met een van onze lange meisjes is dat een uitdaging. Het is mijn verlangen het zo te doen. Ik wil niet dat andere mensen door onze kleding zin krijgen om iets spottends te zeggen over het christendom of de Heere God. Hoewel ik zelf een pittige puber was, met een hang naar broeken en vrij korte stoere rokjes (want dan hoor ik erbij en ben ik normaal), draag ik nu veel liever een rok die langer is dan de meeste gangbare 'refomode’. Soms is het naar om zo lang hierbij stil te staan. Het is zo weinig inhoudsvol en tegelijk neemt het zoveel ruimte in, dat begrijp ik niet zo.
 
De laatste jaren heb ik moeite met het zomerseizoen. In de winter ben ik gewend geraakt aan een rok die lang genoeg is om prettig (in de zin van eerbaar) te zijn en een niet doorschijnende legging of maillot. Dit gaf mij als vrouw veel ontspanning. Nu het zomer wordt, werd dat verruild voor een rok zonder legging. En wat voelt dát bloot! Er zijn ook christen-meisjes op de basisschool hier die vaak een 3/4 broek dragen. Dat lijkt mij als vrouw ook heel prettig. En dat is precies wat er wringt. Hoe lang 'verdedig' je het rokdragen nog? En hoe kan het dat het allemaal zo verschuift? Vroeger als kind had ik echt geen last van mijn blote benen en hadden heel veel vrouwen dat. Nu zijn blote benen veel minder vaak zichtbaar. Vaak dragen niet-kerkelijke vrouwen een broek en alleen bij mooi weer of een zomerjurkje zijn er blote benen. Ik voel me dus een soort van aanstootgevend worden als ik bij niet al te warm zomerweer in mijn blote onderbenen rondfiets! Veel meer zin heb ik dan in een 3/4 broek bijvoorbeeld. Dat voelt veel bedekter en ook wel praktischer in het huiselijk leven. 

Hoe zal ik hier mee omgaan? Hoe zal ik onze meisjes grootbrengen? Ze dragen gewoon een rok -zijn nog geen puber- en accepteren dat. Op vakantie, wanneer we bergwandelen, dragen we onze wandelbroeken. Het is een beetje een keuze geworden om een rok te dragen. Ik doe dat omdat die cultuur nog bestaat hier in NL en omdat ik denk dat je rekening mag houden met die cultuur. In een andere, niet-westerse, cultuur zou ik me ook willen voegen daarnaar, met het begrip 'eerbaar' in mijn hoofd. Ik vind het wel moeilijk, want ik heb zelf niet zoveel met de rok, maar zou het ook niet zomaar los kunnen laten. Zeker in de winter draag ik die met plezier. Met de meiden hebben we hier wel over gesproken. Eerbaarheid is iets wat ik door wil geven voor onze kleding. Is een broek oneerbaar? Ik spreek soms christenvrouwen die menen dat een broek veel 'kuiser' is dan een rok. Verschuiven de meningen daarover in de westerse cultuur?

Het is ook een beetje spannend om 'de rok voor bijna altijd' wat los te laten. Waar kom je dan terecht? Ook broeken dragen is een uitdaging. Misschien gaat het daar meer om het 'strakke'. En soms vraag ik het me af, is een broek dan niet uitdagend? Je ziet daarin de vormen van een vrouw toch overduidelijk? Je kunt haar benen volgen tot bovenaan. Is dat dan niet uitdagend voor een man? Maar het bloot van blote zomerbenen lijkt voor mij soms ook ontzettend prikkelend. Vreemd soms. 

Wanneer u het belangrijk genoeg acht, en tijd heeft, hartelijk dank alvast.

Met vriendelijke groet, een jonge moeder.

Beste (jonge) moeder en vrouw,

Wat nooit verandert zijn de waarde en normen die God ons in Zijn Woord heeft bevolen.  Die heb ik beschreven in het aangehaalde antwoord, dus daar hoef ik niet verder op in te gaan.

Terzake aangaande de vraag die je stelde. Alle mannen weten dat kleding geraffineerd ontworpen wordt.  Kunst zit in de lijnen, zei een van mijn leden eens die nogal artistiek is. Hij heeft gelijk. Zo zijn ook de lijnen van het lichaam een stukje van de ‘kunst van onze Schepper.’ Als man genieten wij daarvan als we de (zachte) lijnen van het lichaam van een vrouw zien die ons ook ‘trekken’ naar hun aantrekkelijk lichaamsdelen. Hetzelfde geldt voor naaktheid van het lichaam. Daar weten alle man van die normaal een aantrekkingskracht ervaren naar een vrouw.  De verbeelding van een man gaat snel verder dan wat er voor het oog te zien is. Een vrouw kan zich indenken wat een bepaalde mode (strak, belijnd, geraffineerd bloot, spleten, etc.) met het hart van een man doet. Deze kracht die door het oog naar het hart/verbeelding van een man gaat is op zich niet verkeerd. Zo heeft de Schepper ons als mannen ontworpen. We kunnen dat niet veranderen.  

Maar we mogen niet van de suggererende lijnen in het lichaam en de naaktheid van een andere vrouw ‘genieten.’ Dat is al overspel in het hart. Vaak is het zo dat kleding zo ontworpen wordt dat juist de lijnen van het lichaam worden geaccentueerd en de naaktheid op zo’n manier wordt gepresenteerd dat het juist heel prikkelend is voor gewone mannen en zeker ook voor onze opgroeiende  tienerjongens. Daarom is een strakke broek, die de lijnen van het onderstel van de vrouwen accentueert, heel prikkelend. In tegenstelling tot een loshangende broek. Ik vind in dat opzicht de kleding van de Indische christenen heel mooi. Niet alleen kleurig, maar ook keurig. De aantrekkelijke lichaamsdelen van die vrouwen zijn totaal verborgen achter een wijde broek, waarover dan nog eens een lange tuniek hangt. Dat wel in contrast met hun Hindische buurvrouwen, die hun blote buik laten zien. Dus als deze christenen van India onze jonge vrouwen zien lopen met strakke broeken en strakke, korte rokken tot boven de knie, denken ze echt dat ze een niet-christen zien. En misschien trekken ze ook wel andere conclusies over een jonge of oudere vrouw die zich zo presenteert! We schrikken hier misschien, maar dat is wel de waarheid. Wij zien het niet meer omdat we zo totaal meegegroeid zijn in een cultuur die door en door werelds is geworden. 

Een korte rok, waarin dus veel van de blote benen en lijnen van de vrouw te zien zijn, is heel uitdagend en uitnodigend. Elke man weet precies wat hij doet in zijn gedachten als hij dat ziet. Heel graag zouden ze ‘om het zoompje’ willen kijken! Gek dat een korte broek die wat wijds is dat niet doet, zelfs als zie je iets meer van de blote onderbenen. De leggings zijn natuurlijk heerlijk warm, zoals mijn vrouw en meisjes dat ook zeggen. Maar een korte rok met leggings legt weer de lijnen bloot. De leggings verbergt dan nog eens de waarheid van die benen die eigenlijk door de leeftijd etc. niet eens zo mooi en gaaf meer zijn. Maar dat zie je niet. Je ziet alleen die lijnen weer die prachtig worden afgebeeld door de legging.

Het is vaak een hele strijd die mannen vaak in het verborgen strijden als we onder mensen lopen en werken. Er zijn momenten dat ik mijn bril afzet als ik door de hal van een luchthaven loop! Het ergste is dat er soms ook gelegenheden zijn van onze eigen kerkgenootschappen waar ik die neiging ook hebt. 

De spanning die je beschrijft (rok niet meer dragen... welke verschuivingen krijg je dan?) is heel herkenbaar. We houden immers van tradities en het is ons ingeprent dat een rok voor een vrouw totaal Bijbels is. Dat is natuurlijk niet helemaal vol te houden omdat in de Bijbel de man ook een ‘rok’ droeg, hoewel korter en dit ook niet overal het geval was in niet-westerse culturen. Maar ik begrijp de spanning. 

Mijn voorkeur is dat mijn vrouw en dochters altijd een rok dragen, maar dan moet het wel een rok zijn die ook binnen de Bijbelse normen valt. Helaas zijn er veel rokken en jurken die daar TOTAAL niet aan voldoen, we dan toch een rokje dragen. Ik heb mijn dochters er herhaaldelijk op gewezen dat hun (korte) rokken veel meer uitdagender en onbijbels zijn dan een wijde broek die hun aantrekkelijke lichaamsdelen bedekken voor het oog van de man. Maar zo’n broek willen deze pubers ook niet! Hetzelfde verhaal geldt natuurlijk ook voor de topjes. Onlangs hadden we wat gasten in onze kerk met een Mennonieten-achtergrond en zij waren verbijsterd over hoe onze vrouwen gekleed waren. Niet dat ze verwachtten dat wij ook hun kledinggedrag zouden overnemen, maar ze begrepen niet dat onze vrouwen zich zo oneerbaar presenteren met kleding die heel veel van het lichaam laat zien. Ik kon hen alleen meer gelijk geven.

Verschuiving zal er altijd blijven in ons kledinggedrag. Daar mogen we ook mee in meegroeien binnen de grenzen zoals Gods’ Woord dat voor ons neerlegt. Dus een krampachtig vasthouden aan een kleding die wel traditioneel (een rok voor vrouwen) maar die niet Bijbels eerbaar is (kort, strak om de heupen en bloot en strak aan het bovenlichaam) is ook niet de weg. De eerbaarheid en de bedektheid en het verbergen van de lijnen en naaktheid van het lichaam moet de richtlijn zijn in de keuze van de kleren. In dat opzicht is een driekwart broek-jurk of een ruim broekpak veel meer Bijbels dan de kleren die onze meiden en vrouwen vaak nu dragen. Jouw gevoel van ‘blootheid’ kan ik me goed indenken want dat ben je ook als je kortere rokken draagt.

De strakke broeken die om de benen en heupen bijna vastgeplakt lijken te zijn, zijn totaal werelds en seksueel prikkelend en als we daar onze dochters in laten lopen, dan verbreken we Gods’ wil over eerbaarheid (1 Timotheus 2:9).   
We moeten onze meisjes grootbrengen naar Gods’ Woord en naar de maatstaven die Hij in Zijn Woord over kleding neerlegt. Ik weet niet waar de preek over 1 Tim. 2:9 te vinden is, maar die preek die ik over die tekst mocht doen is ergens online in Nederland te vinden, omdat het vertaald is. Dat gedeelte van Gods’ Woord geeft aan hoe we onze meisjes moeten uitleggen wat Gods’ Woord zegt. Als vaders moeten we eerlijk zijn met onze meisjes en vrouwen. We moeten hen laten weten wat er in een mannenhart gebeurt als ze zich zo half geraffineerd naakt en belijnd presenteren. Veel van onze meisjes weten gewoon niet wat er in het hart van hun medescholieren en oudere mannen gebeurt. Ze willen er gewoon bij horen  zoals alle leeftijdgenoten en zeker niet uit de toon vallen door ouderwetse kleding te dragen.   Gisteren bijvoorbeeld sprak ik met een meisje van 15/16 over haar paard, maar mijn aandacht ging al snel van het paard naar het bovenlichaam van het meisje omdat ze heel bloot gekleed was. Later zag ik dat ze het in de gaten had en haar shirt wat omhoog trok. Dus ze had goed in de gaten dat haar kleding niet passend was. 

Je schreef dat pubers het misschien wel weten, maar toch mee willen doen. Dat is de strijd van elke puber. Maar toch moeten we ook onze pubers laten weten dat ze een verantwoordelijkheid hebben en een boodschap uitzenden met de kleding die ze kiezen. 
Natuurlijk moeten we begrip hebben voor onze kerkelijk omgeving. Aanstoot mogen we niet geven. Maar ik neem aanstoot aan vrouwen en meisjes die zichzelf oneerbaar in rokken of jurken kleden en het mij heel moeilijk maken om rein te blijven in mijn gedachten. Dat geldt hetzelfde voor hen die een andere soort van kleding gebruiken en dan weer hun lichaam presenteren met uitdagende kleding. 

Dat alles doet mij biddend uitzien naar de dag dat de Heere Jezus terug zal keren op de wolken van de hemel om deze aarde te vernieuwen in een aarde waarin gerechtigheid en heiligheid zal wonen. Wat is de strijd tegen de zonde in het hart vermoeiend en wat is het moeilijk om in die strijd ook de juiste weg te vinden, ook als ouders van kinderen die in hun hart geen kennis hebben van het hartvernieuwende werk van de Heilige Geest. Ik hoop dat mijn gedachten mogen bijdrage in de weg die jullie als gezin moeten kiezen.
  
Pastor A. T. Vergunst,
Waupun, USA

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

164 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven