Elkaar bevredigd

Ik zou deze vraag graag voor willen leggen aan Wilbert Weerd. Mijn vriend en ik zijn vier jaar samen en hopen over ongeveer acht maanden te trouwen. We zijn altijd heel alert en strikt geweest wat betreft seksualiteit. Verder dan zoenen gingen we niet. We hebben hier veel over gepraat en wisten beiden ook zeker dat dit de juist weg was. Toch is het ongeveer een half jaar geleden gebeurd dat we een stapje verder zijn gegaan... We hebben elkaar bevredigd. En hoewel ik er telkens spijt van heb, gebeurt het elke keer opnieuw.

Als ik erover praat met mijn vriend zegt hij dat het ook gezond is dat we dit doen. Dat het logisch is dat we meer doen dan aan het begin van onze relatie. Hij heeft er geen spijt van. Ik ben het dan wel met hem eens... Toch worstel ik er wel mee en diep van binnen zou ik het liefste stoppen. Het beïnvloed echt mijn relatie met de Heere, maar toch word ik elke keer meegesleurd en gebeurt het wel. Heeft mijn vriend gelijk? Hoe kan ik stoppen? Ik dacht dat onze standpunten duidelijk waren en dat dit ons niet zou overkomen...

Sinds een tijdje werk ik samen met Wilbert Weerd voor Dichterbij Herstel. Aangezien hij momenteel verhinderd is te antwoorden, omdat hij spreekt op een jongerenconferentie in Kameroen over seks, werd mij gevraagd dit te doen. Ik hoop dat je dat niet bezwaarlijk vindt. 

Ik lees dat jullie zorgvuldig om willen gaan met seksualiteit. Wat mooi, want seksualiteit is iets kwetsbaars en vraagt om veiligheid. Al lezend werd ik benieuwd wat bij jou (jullie) de motivatie/achtergrond was om niet verder te gaan dan zoenen. Aangezien jullie er veel over gepraat hebben, begrijp ik dat jullie deze keuze weloverwogen hebben gemaakt. Wat is er veranderd toen jullie besloten om verder te gaan? 

Bij het lezen voel ik je teleurstelling daarover. Die kan ik goed begrijpen! Moedig dat je deze omschrijft. Kun je dit met je vriend ook bespreken, dat je met hem meevoelt en tegelijkertijd ook onrust voelt? Het is goed om die onrust aandacht te (blijven) geven (zoals je ook al doet door het stellen van deze vraag), anders gaat die steeds meer belemmeren en voel je vervreemding van jezelf en van de Heere, zoals je ook al schrijft. Maar open zijn over de onrust vraagt best veel moed en is kwetsbaar. Je kunt het immers niet zomaar oplossen, dat heb je ervaren. 

Er is een (vrij grote) groep vrouwen die pas gaat ervaren hoe aantrekkelijk het idee van klaarkomen kan zijn, nadat ze dit voor het eerst hebben ervaren (bijvoorbeeld in een relatie). Ze moeten als het ware wakker gekust worden. Daarvoor hadden deze vrouwen geen idee van de gevoelens die loskomen bij het bevredigen (van elkaar). Als ik jouw verhaal zo lees, kan ik me voorstellen dat je je je hierin herkent. Sinds je eenmaal hebt ervaren hoe bijzonder het kan voelen om elkaar te bevredigen, is het, hoewel je je dat telkens weer voorneemt, heel moeilijk om hier weer los van te komen. Je vriend ziet dat ook, dat is een natuurlijk proces. 

Tegelijkertijd is het niet zo, dat je hier zonder meer 'slachtoffer' van bent. Wanneer je het gevoel hebt dat je niet meer de controle hebt over seksuele behoeften, gaat het vaak eigenlijk (ook) om sterke emotionele behoeften. Wilbert legt dit duidelijk uit in één van zijn antwoorden 'Seksuele behoeften als single'.

Het woord 'bevrediging' geeft aan, dat we bij seks een bevrediging verlangen (logisch ). Ik denk dat wat we ervan verwachten vaak meer is dan wat er lichamelijk gebeurt. Mogelijk is het helpend voor jullie om deze worsteling vanuit dit licht te bekijken. Daarom zou ik je de volgende vragen willen stellen: Welke ervaring verwacht je wanneer je overweegt om elkaar te gaan bevredigen? Waar verlang je naar? Wat mis je, wat je dan verwacht te ontvangen? Wat heb je (samen) beleefd wanneer je elkaar bevredigt, waar je nu weer behoefte aan hebt? 

Je vraagt hoe je kunt stoppen. Ik verwacht dat het niet gaat lukken om te stoppen als je je alleen richt op de praktische kant, de daad. Wanneer er ruimte komt voor de gedachten en gevoelens die spelen achter jullie seksuele verlangens, kun je elkaar daar misschien wel in vinden zonder seks nodig te hebben. Dit is meestal geen eenvoudige weg, maar wel een weg waarvan ik groei verwacht: geestelijke groei en groei in jullie relatie. Mogelijk is het helpend om hierover (in onderling overleg) met een derde te praten. 

De worsteling die jij omschrijft is herkenbaar. Een deel van jou wil ermee doorgaan, omdat je weet dat je er fijne gevoelens door kunt krijgen. Een ander deel van jou wil dat niet, omdat je mogelijk niet de veiligheid (van Gods kaders) voelt en je daar schuldig over voelt. Bij deze twee kanten van jouw worsteling is er sprake van pijn en gemis. 

Zou je dit kunnen erkennen, delen en onderzoeken in je gebed met de Heere? Ik geloof namelijk, dat Zijn genade betekent dat Hij deze gevoelens begrijpt. De Heere Jezus heeft geleden en overwonnen voor ál onze zonden en gebrokenheid, Hij wil er ook in dit verlangen en gemis voor jou zijn en je onderwijzen. Ook hierin mag je het van Hem verwachten en hoef je Zijn liefde en begrip niet zelf te verdienen. 

Leestip: Lohuis, O. (2017), “Exclusieve liefde - Waarom geen seks voor het huwelijk en hoe mooi het is te wachten”, Goed Nieuws Bediening.

Vriendelijke groet,
Jantine Stam-van de Beek

Dit artikel is beantwoord door

J. (Jantine) Stam-van de Beek

• Geboortedatum:
  07-12-1987
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Actief

30 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven