Vraag
Een tijd geleden heb ik een meningsverschil met een kerkenraadslid gehad. Het was maar van korte duur, maar toch houdt het me bezig. Ik heb tot drie keer toe aangegeven een persoonlijk gesprek met hem te willen hebben, maar dat heeft hij afgewimpeld. Waarschijnlijk houdt dit hem niet zo bezig als mij. Ik had me erbij neergelegd, de bal lag tenslotte bij hem vond ik.
Totdat ik tijdens de bediening van het Heilig Avondmaal tegenover hem kwam te zitten. Mijn gevoel sloeg om en gevoelens als boosheid, wantrouwen en afgunst gingen de boventoon voeren. Ik schrok ervan, want dat was niet het juiste moment zo aan de tafel. Sindsdien zie ik erg tegen het Avondmaal op, omdat ik bang ben dat hetzelfde me overkomt. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? En mag je aan het avondmaal als je zelf het gevoel hebt ruzie te hebben, terwijl de ander dat gevoel niet heeft?
Antwoord
Dank voor de vraag. Het is een goede zaak om juist ook rondom de viering van het Heilig Avondmaal dingen die in de weg zoals verstoorde verhoudingen uit de weg te ruimen. Je schrijft dat over een meningsverschil met een kerkenraadslid. Jij wilt er over praten maar hij niet.
Het valt me op dat je in eerste instantie schrijft over een “meningsverschil” zonder daarvoor het woord ruzie te gebruiken. En dan was het ook nog een meningsverschil van korte duur. In de laatste zin schrijf je vervolgens over een “gevoel van ruzie te hebben.”
Het kerkenraadslid vindt het kennelijk maar een kleine kwestie; niet waard er veel woorden aan vuil te maken. Jijzelf ervaart het als iets groters, maar je ziet dat ook wel als jouw eigen beleving van de hele zaak. Verder merk je ook dat op een heilig moment gevoelens van boosheid, wantrouwen en afgunst bij je opkomen.
Ik vind het enerzijds wat wonderlijk dat het kerkenraadslid er niet over praten wil. Ook al ziet hij het als een kleine kwestie, dan zou hij nog open moeten staan voor een gesprek. Of heeft hij erg weinig tijd? Of onderschat hij wat de kwestie met jou doet? Of hebben jullie al vaker “kwesties” uitgepraat, die in zijn ogen eigenlijk onbelangrijk waren. Het kan ook dat hij bang is dat juist door er over te (blijven) praten iets een grote kwestie wordt.
Hoe dan ook: Jij hebt een aantal keren een gesprek willen hebben. Hij heeft het afgewimpeld. Het maakt heftige gevoelens in je los. Je kunt twee dingen doen:
Of je legt het verder naast je neer. Je weet dat jij iets goed hebt willen maken. Daarom ben je vrij in deze zaak. En je laat het er bij. Je brengt je gevoelens bij de Heere en probeert het aan Hem kwijt te raken. Ik denk dat dat het beste is. Ik geloof dat het op die manier een gezegende avondmaalsgang niet in de weg hoeft te staan.
Anderzijds: Ik weet niet over wat voor kwestie het gaat. Ben jij persoonlijk benadeeld; in je zeer geraakt enz.? Het ging “maar” over een meningsverschil en dat gedurende korte tijd. Het geeft je echter wel boosheid, wantrouwen en afgunst. Ben je misschien wat overgevoelig? Goed om dat voor jezelf na te gaan. Maar je kunt er voor kiezen een vierde keer om een gesprek te vragen en bij weigering een ambtsdrager vragen om te bemiddelen. Je moet zelf overwegen of de zaak dat waard is.
Veel wijsheid in alles toegewenst!
Ds. N. den Ouden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. N. den Ouden
- Geboortedatum:25-10-1969
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Leerbroek
- Status:Inactief
