Vraag
Ik heb in mijn leven veel dingen meegemaakt, waardoor het leven voor meer dan tien jaar erg zwaar was. De laatste jaren gaat het een stuk beter, heb ik het verleden kunnen verwerken, een plekje gegeven en mijn leven opgepakt met dingen waar ik plezier in heb (studie, hobby’s). Hoewel er echt nog wel tegenslagen zijn in mijn leven, is het niet meer zoals vroeger. Op de een of andere manier geeft mij dit een schuldgevoel als ik bewust voor ‘leuke’ dingen kies. In de Bijbel wordt er vaak gesproken over het kruis dragen als christen. Ik heb/had het idee dat mij in het verleden erg zware kruizen zijn opgelegd. Maar nu het beter gaat, waar ik God ontzettend dankbaar voor ben, voel ik mij tegelijkertijd schuldig om ook van de mooie kanten van het leven te genieten. Om bijvoorbeeld in mijn vrije tijd te kiezen voor een hobby, wat ik heel leuk vind om te doen. Ik krijg het gevoel dat ik mij juist plezierige dingen moet ontzeggen en gaan zorgen voor mensen die het veel minder goed hebben. Dat is voor mijn gevoel veel nuttiger en ‘christelijker’. Als ik de Bijbel er naast leg, is het juist heel goed om je naaste lief te hebben en voor hen te zorgen. Mijn verstand zeg dat ik mijn gevoel niet moet volgen, omdat ik te ‘gevoelig’ ben voor het leed van andere mensen. Ik kan mij er niet voor afsluiten en daar veel in betekenen zal waarschijnlijk negatief zijn voor mijn eigen kwetsbare gezondheid. Ik zal mijzelf voorbij lopen.
Ik worstel dus heel erg met enerzijds de christelijke opdracht om kruis te dragen, je naaste lief te hebben en het spoor van Jezus te volgen en anderzijds kiezen voor mijn eigen comfort (het voelt voor mij als comfort, gemakzuchtig, maar ik bedoel dat mijn gezondheid goed blijft). Heeft u handvatten om hier mee om te gaan? Wat kan ik doen om me enerzijds niet al te erg af te slutien van het ‘leed’ in de wereld, maar tegelijkertijd ook niet al te erg in op te gaan en mezelf voorbij te lopen?
Antwoord
Beste vriend(in),
In de beschrijving van je levenservaringen klinkt door, dat je heel wat hebt meegemaakt. Er mag dan ook dankbaarheid zijn voor de kracht, die de Heere in die tijd gaf. En als het nu zoveel beter gaat, is dat eveneens een reden tot verwondering. En al blijf je kennelijk nog altijd heel kwetsbaar, je mag nu toch weer van sommige dingen gaan genieten.
Maar dat roept ook weer andere vragen op: moet ik mij schuldig voelen, als ik van de mooie kanten van het leven ga genieten? Die vraag geldt overigens iedereen, maar door de ervaringen van het leven ben je daar veel meer mee bezig.
Laat ik maar beginnen bij de vraag, of je nu ook een mooie hobby mag hebben. Bijna zou ik zeggen: Natuurlijk mag je dat. Je mag zelfs dankbaar zijn, dat je daar nu kennelijk weer de moed toe hebt. Vroeger had je er misschien helemaal geen zin in. In dit verband is de geschiedenis van Ruth een heel mooi voorbeeld. Zij maakte in haar leven heel veel mee. Haar man stierf, daarna verliet zij haar vertrouwde omgeving, terwijl ze in Israël eigenlijk helemaal geen toekomst had. Daar ging zij ook nog eens zwaar en nederig werk doen. En dan komt er een heel mooie tijd. We lezen wel, dat het voor Ruth heel vreugdevol is en ze zal er volop van genoten hebben, maar we lezen niet dat ze daarna nog van alles ging doen. Het is zomaar een voorbeeld, maar we kunnen daar ook wat jouw situatie betreft toch wel veel van leren.
De tijd om van bepaalde dingen te genieten is geen verloren tijd. Die kan je eerder nieuwe energie geven, zodat je de kracht kunt vinden om ook iets voor andere mensen te betekenen. Dat hoef je niet krampachtig zoveel mogelijk te doen. Doe dan maar wat binnen je mogelijkheden valt; daar zul je dan ook voldoening in vinden. Dan hoef je je echt niet af te sluiten voor het leed van anderen.
Ik hoop, dat je het juiste evenwicht zult vinden. Daar mogen we de Heere overigens ook om vragen!
Ds. W. Arkeraats
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. Arkeraats
- Geboortedatum:09-08-1946
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hardinxveld Giessendam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
