Als gezin niet meer naar de kerk

Ik ben 21 jaar en heb een christelijke opvoeding gehad, maar sinds ongeveer acht jaar gaan wij thuis als gezin niet meer naar de kerk. Vanaf die tijd ben ik ongeveer drie jaar niet geweest, maar vanaf mijn 16/17e ging ik mee met mijn oma omdat ik het wel belangrijk vond en ik mijn oma daar erg blij mee maakte. Nu heb ik al vier jaar verkering met mijn vriend. Hij komt uit een erg christelijk gezin en samen ga ik nu met hem naar de kerk.

Ik vind het verschrikkelijk dat het bij ons thuis niet meer is zoals het was. Het doet mij erg veel verdriet dat er afstand gedaan is naar God toe. Ik heb mij ook altijd afgevraagd waarom. Ik vind het erg moeilijk dit thuis te bespreken omdat ik merk dat ze het liever niet over God/Kerk willen hebben en ik heb het gevoel dat ze zich hiervoor schamen. Ik bid dan ook regelmatig voor hen maar heb toch het gevoel dat ik niet gehoord word. Moet ik het dan anders doen?

Dan nu mijn vragen:

1. Hoe kan ik het best tot God voor hen bidden en mag ik vragen of God hen genadig mag zijn?

2. Ik wil graag dat ze op den duur weer de liefde van God zullen kennen en dat er wordt uitgesproken wat de reden geweest is dat mijn ouders niet meer naar de kerk gingen. Is dat mijn taak hierover te praten met mijn ouders? Of kan ik hier enkel om bidden dat het weer goed zal komen?

Beste vrager,

Je zit in een moeilijk situatie. Veel weet ik niet van je. Bijvoorbeeld hoe vindt jouw vriend het dat ze nooit naar de kerk gaan? Zijn je ouders met die vriend content? Wordt er thuis nog wel aan tafel gebeden en gelezen? Praat je er wel eens met je oma over en spreekt die er wel eens over met je ouders?

Maar nu over wat ik wel weet. Het is een wonder van de Heere dat jij nog wel naar de kerk gaat, 
eerst met je oma en daarna met je vriend die ook naar de kerk gaat. Ik hoop van harte dat het maar niet alleen gaat over de kerk, maar vooral om wat je in de kerk hoort. Alleen met het naar de kerk gaan zijn we er niet, al is het wel noodzakelijk. Onder de prediking zul je denk ik, ook wel eens handreikingen krijgen over de relatie ouders-kinderen en andersom.
 
Hoe maak je het naar de kerk gaan bespreekbaar met je ouders? Je bidt wel voor hen, maar je denkt dat het weinig uithaalt. Mag je voor genade bidden voor hen? Dat mag je niet alleen doen maar móet je ook doen. Er is niets beters dan je ouders neer te leggen voor Gods genadetroon.

Maar daar komt nog wat bij. Het is bid en werk. Naast het bidden voor hen , dient er ook gesproken te worden. Als je al vier verkering hebt zal er wel eens over een trouwdag gesproken worden, neem ik aan. En dat zal dan ook een kerkdienst met zich meebrengen. Dat is dan in ieder geval al een aanleiding tot gesprek. 

Hoe breng je verder het gesprek op gang? Het mooiste zou zijn als je een zegen gehad hebt in de kerk en daarover met hen spreekt. Bijvoorbeeld: “Ma, het was zo fijn in de kerk, het raakte mijn hart.” Dan is het afwachten wat je moeder zal zeggen. Je kunt dan ook vragen: had u dat vroeger ook wel eens?  Bid vooral, als je dit van plan bent, om Gods zegen. Je mag bidden: “Heere geeft u mij de woorden in de mond, die ik mag en moet zeggen.”
 
Vooral na een kerkdienst kun je er vol van zijn en gaat het soms spontaan om er wat van te vertellen. Je kunt ook beginnen met iets over oma te zeggen: “Oma was er niet, zou ze ziek zijn?” Of die en die werd vanmorgen gedoopt.” Bid om iets waarmee je kunt beginnen en vraag aan de Heere of Hij je wijsheid en vrijmoedigheid wil geven. Echt als je er om bidt zul je ook gelegenheid ontvangen. Meestal leiden de ouders de kinderen naar de Heere , maar het kan ook wel andersom zijn. Dat is dan jouw geval.

Ik begrijp uit jouw verhaal dat je ouders niet extra vijandig zijn. Ze hebben bijvoorbeeld  nooit  aan jou verboden om naar de kerk te gaan. Als er aan tafel niet meer gebeden wordt, doe jij het dan wel?
 
Er zijn nogal wat tegenstellingen tussen het leven mét de Heere en het leven zónder de Heere. Blijf bidden of de Heere hun hart ontvankelijk wil maken voor het Evangelie. Laten ook deze dingen je dichter bij de Heere brengen, zodat je ook Zijn Naam zal mogen belijden. Niet alleen thuis, maar ook in de kerk. Hopelijk samen met je vriend. Heb verwachting van de Heere. Denk aan Ps. 50:15: “Roep Mij aan in de dag der benauwdheid, Ik zal u er uit helpen en gij zult Mij eren.” Pleit daar maar op.
 
Veel zegen en de hartelijke groeten van mij,
Ds. A. K. Wallet

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.K. Wallet

• Geboortedatum:
  17-06-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Schoonrewoerd
• Status:
  Actief

206 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven