Dochter wil niet meer naar de kerk

ds. D.M. Elsman / Geen reacties

30-11-2016, 10:09

Vraag

Onze dochter van 16 wil sinds een half jaar niet meer mee naar de kerk. We maken haar elke zondagmorgen op tijd wakker en nodigen haar uit mee te gaan. Als we weer thuiskomen, zeggen we tegen haar dingen als: “Jammer dat je er niet was. Jezus was er en Hij wilde je ontmoeten.” In het begin gebruikte ze smoezen: moe, hoofdpijn, niet lekker, maar nu zegt ze gewoon: “Ik heb vandaag geen zin.” Onze uitnodigingen en waarschuwingen roepen steeds vaker conflicten op. Op vrijdag kondigt ze al aan: “Ik wil zondag uitslapen dus roep me niet.” Nu is onze vraag: moeten we hiermee doorgaan? Het maakt de zondagen erg moeilijk voor ons als we ‘s morgens al met een conflict beginnen. Of moeten we het voor haar eigen verantwoordelijkheid laten en de confrontaties vermijden?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Gefeliciteerd: u hebt een puber in huis! Begin de HEERE daar maar voor te danken, want dat is een groot voorrecht en wat de opvoeding betreft een heilige opdracht en uitdaging tegelijk. 

Onze pubers: ze zijn nog wel kind en toch ook niet meer. Geleidelijk aan maken ze zich los en vormen ze hun eigen mening. Ook het meegaan naar de kerk is niet meer vanzelfsprekend. Wat kan het voor ons ouders lastig zijn als ze je dat laten merken en wat kun je je machteloos voelen als je kind een eigen weg wil gaan. 

De eerste troost is deze: u staat daarin niet alleen. Uw ouders hebben dezelfde ervaring gekend en uw kinderen zullen het ook weer gaan beleven met hun eigen pubers. Vast staat: er is een God, Die trouw is van geslacht van geslacht en daarbij staat Zijn vaste fundament met dit zegel: Hij kent degenen die de Zijnen zijn. Ook het eeuwig heil (en wee) van onze kinderen ligt vast in Zijn eeuwige raad en verkiezing. Dit ontslaat ons echter niet van onze roeping en wat wij bij de doop van onze kinderen hebben beloofd.

Onze pubers zijn volop in ontwikkeling; ze maken een belangrijke levensfase door waarin er veel verandert. Ze nemen niet langer klakkeloos over, maar worden kritisch en willen toetsen wat belangrijk is; in hun oordeel zijn ze vaak zwart-wit: iets is saai/dom of juist super. Voor ouders is het niet alleen van belang dat zij zich bewust zijn dat hun kind een ingewikkelde periode doormaakt, maar ook dat zij hun puber ruimte geven om te ontdekken wie ze zijn en ook ruimte voor de keuzes die ze maken.

Het kan zijn dat als je kind vrijdag al aangeeft dat ze zondag niet mee naar de kerk wil, daarmee de boodschap afgeeft: ik wil mijn eigen keuzes maken en die zijn niet automatisch die van jullie. Dat is voor ouders niet fijn om te horen, maar troost u maar met de gedachte dat een puber tegelijk een schreeuwende behoefte aan uw leiding en begrip en warmte heeft. Ziedaar de uitdaging in een notendop: uw warmte, liefde en geborgenheid -een huis waar liefde woont- en uw kind het gevoel geven dat u haar mening serieus neemt, naar haar luistert en daarbij ook duidelijk maakt dat zij een eigen verantwoordelijkheid heeft.

Het werkt dan ook vaak beter om in plaats van tegen je puber te ‘preken’ het gesprek met haar te zoeken. Ga een stuk met haar wandelen, luister naar wat ze zegt en probeer haar te volgen en te begrijpen wat haar redenen zijn waarom ze niet mee naar de kerk wil. Laat haar merken dat haar mening er toe doet en probeer niet te overtuigen, maar vooral te getuigen van de hoop die in je is: waarom het voor jou als ouder belangrijk is om naar de kerk te gaan; wat het jou doet, waarom je er niet zonder kunt en dat het je verlangen is om de eer van de Heere in alles te zoeken, ook in je gezin. 

Het geloof is een gave van de Heere. Het wil door de liefde werken, ook in uw gezin. Voorkom conflicten; waar de liefde verkoudt, bloeit het geloof niet. In 1 Johannes 3 staat: “Ziet, hoe grote liefde ons de Vader gegeven heeft, namelijk dat wij kinderen Gods genaamd zouden worden.” Ziet! Zien onze kinderen het werkelijk bij ons ouders? En zouden ze dan nog in hun bed blijven liggen? Een ontdekkende vraag. Wat zijn we verlegen om de Heilige Geest in ons huis en hart! 

Van harte Gods vrede en wijsheid toegebeden,

Ds. D. M. Elsman

ds. D.M. Elsman

ds. D.M. Elsman

  • Geboortedatum:
    16-04-1961
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Rijssen
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

dochtergeloofsopvoedingpuberteit
Geen reacties

Terug in de tijd

Beste predikant. Ik ben een meisje van 15 jaar en ben christelijk opgevoed. Zelf vind ik het daarom ook erg belangrijk dat een relatie een weloverwogen keuze is waar je veel over nadenkt en er alles a...
1 reactie
30-11-2018
Ik heb een onrustig leven. Enerzijds ben ik er van overtuigd God als mijn Zaligmaker te kennen, anderzijds twijfel ik daar heel erg aan. Die twijfels zijn gekomen nadat ik met mijn man mee gegaan ben ...
2 reacties
30-11-2015
Anderhalf jaar geleden is mijn relatie uitgegaan na een lange tijd. In deze relatie hebben wij (tot mijn grote spijt) ook gemeenschap gehad. Het verdriet is nog steeds heel groot en ik houd nog steeds...
Geen reacties
30-11-2020
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering