Vraag
De laatste tijd zijn er veel spraakmakende zaken over de kerk. Recentelijk is een boek verschenen “Kijk, de kerk.” Daarin staan mensen die wel weten waar een kerk staat, maar geen idee hebben wat zich daar binnen afspeelt. Afgelopen zomer waren wij voor de zoveelste keer in Oostenrijk op vakantie. Iedere kerk waar je tegenaan loopt staat open. Je kunt er naar binnen voor een bezinnend moment, kaarsje aansteken, of genieten van de architectuur.
Mijn vraag is: Waarom zijn de kerken in Nederland zulke gesloten bunkers geworden? Waarom geen open deuren voor een ieder die even naar binnen wil, ook doordeweeks? Datzelfde geldt ook voor de zondag. Zeker de wat behoudende gemeenten lijken wel wereldvreemd. Als er iemand binnenkomt die niet gekleed is volgens de regels van de kerk of gemeenschap, wordt diegene aangestaard als een vreemd object. Zouden de kerken, ook in de Biblebelt, niet veel meer onderwezen moeten worden in missionair kerk zijn, hoe treed ik naar buiten, etc.?
Antwoord
Beste vragensteller,
De kern van je vraag is, of we als reformatorische kerken niet meer missionair zouden moeten zijn. Een belangrijk punt. Onze gesloten kerkgebouwen hebben mogelijk iets te maken met ons verleden: Nederland is eeuwen lang een kerks volk geweest. Op zondag in de kerk en op maandag op het werk. De laatste decennia is dat heel hard veranderd. Dat stelt kerken en kerkleden (!) voor nieuwe vraagstukken: hoe kunnen wij onze onkerkelijke naaste bereiken en welke signalen zenden wij als kerken uit?
Dat vraagt van ons dat we in de spiegel kijken. Je ziet dat gemeenten in met name grote steden zich daar steeds meer bewust van worden: de gemeenten worden daar vaak steeds kleiner en het zendingsbesef naar de directe omgeving groeit. Hier ligt wel een leerpunt voor onze kerken: we zijn veelal geneigd om vooral gericht te zijn op de eigen gemeente en het evangelisatiewerk is overgelaten aan enkele vrijwilligers.
Is onderwijs in de missionaire taak noodzakelijk? Ik denk dat aan zending nog iets voorafgaat: persoonlijke genade. Om werkelijk getuige van Christus te kunnen zijn, is het toch nodig dat we Hem kennen. En daar maak ik me zorgen over: er zijn zoveel mensen voor wie de dienst van de Heere zo weinig betekenis heeft. Dan leeft zending ook niet echt.
Wanneer we werkelijk dicht bij de Heere leven, dan is het ook ons verlangen om ook anderen tot de Heere te leiden. Dat kan gebeuren in persoonlijke contacten. De eerste discipelen kregen geen onderwijs in missionair bezig zijn, maar je leest dat ze na een ontmoeting met de Heere Jezus meteen anderen tot Hem leiden. We moeten maar niet teveel verwachten van allerlei georganiseerde activiteiten. De Heere Jezus spreekt over een zoutend zout en een lichtend licht. Als alle leden van onze kerken zo in het leven zouden staan, wat zouden er dan wonderen gebeuren.
Zijn wij, jij en ik, ook zo?
G. A. Terlouw
Dit artikel is beantwoord door
G.A. Terlouw
- Geboortedatum:26-11-1958
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Middelburg
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Locatiedirecteur Calvijn College en ouderling Ger. Gem. Middelburg-ZuidDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Over je tweede punt. Ik denk wij iedere dienst wel gasten in de kerk hebben. (zijn zelf een kleine gemeente 250-280) En hoe je er uit zien maakt ons niet uit. We vragen eerbied, en meer niet! Zonder hoed, in lange broek, we sturen ze niet weg! Het is een schande om mensen die een kerk opzoeken weg te sturen!
Veel roomse kerken zijn open om de parochieleden de mogelijkheid te geven hun aan godsdienstige plichten te voldoen. Of dat nog altijd zo beleefd wordt is maar de vraag, maar daar komt wel de cultuur van een open kerk vandaan.
Verder merk ik dat, als ik onderweg eens een kerk binnenwandel, er meestal nog maar een klein gedeelte toegankelijk is. De rest zit vaak achter een stevig hek! Helaas, maar het is met toegenomen vandalisme gewoon praktisch ondoenlijk een kerk open te stellen, anders dan met toezicht. En dan wordt het nog een hele organisatie als je kerk niet direct een toeristische trekpleister is.
Gelukkig gaat de kerk wel twee keer per zondag open, en niet zelden ook nog eens door de weeks! En dat melden de meeste kerken met klokgelui. En ik weet zeker dat een geïnteresseerde in de meeste van onze kerken hartelijk welkom is! Ook al zou hij of zij anders gekleed zijn dan wij gewoon zijn (zo wereldvreemd zijn we niet meer)
Ook zie ik steeds vaker initiatieven dat de buurt gericht wordt uitgenodigd voor een activiteit of kerkdienst.
Dus ik zie duidelijk lichtpuntjes!
Nu , ik zo deze vraag bezie dan denk ik , waarom zouden kerken doordeweeks open moeten gaan ?? Zondags zijn er in de meeste kerken 2 x per zondag kerkdienst , als er zo´n belangstelling is voor een kerk waarom komt men dan niet op zondag met grote getale ? Als er werkelijk zo´n ¨ honger ¨ is naar Gods Woord en Zijn dienst dan zouden juist mensen zondags de uitgelezen dag kunnen benutten om op hun vrije dag eens de kerk te gaan bezoeken , maar helaas is er zondags al geen of weinig belangstelling voor Gods Woord als men 2 x de kans krijgt om ter kerke te gaan , vanwaar dan nog de kerken doordeweeks open te stellen ?? Dacht u werkelijk dat doordeweeks grote getale onkerkelijken ineens de kerk en Gods woord willen horen ?? Nee, helaas is de werkelijkheid anders , als men zondags al geen moeite wil doen om Gods woord te willen horen dan zal er doordeweeks al helemaal geen belangstelling voor zijn , want iedereen is of aan het werk of heeft andere ¨uitvluchten¨ maar ze komen echt niet naar een kerk bij doordeweekse diensten.
Wij hebben zelf om de 2 weken ook een doordeweekse kerkdienst , staat op internet aangegeven , maar al wat je ziet , zijn eigen kerkleden , maar echt geen onkerkelijk persoon , helaas.
En wat betreft kleding of anders-geaardheid of kleur , daar wordt in misschien nog een enkele kerkgenootschap wat anders tegen aan gekeken , maar ik durf wel te stellen dat die kerken op 1 hand te tellen zijn . Ook in onze kerk (HHK ) zijn ze niet wereld vreemd en gaan daar heel voorzichtig mee om als het ¨vreemden ¨ betreft , ook bij ons stond eens een man aan de kerkdeur die de dominee of ouderling wilde spreken , nou , hij zag er echt niet uit dat hij ooit kerkbezoek had afgelegd , maar de koster haalde deze man liefdevol binnen en zei dat hij even moest wachten omdat de kerk bijna uitging , nadat de dominee en ouderlingen uit de consistorie kwamen heeft de koster direct hen aangesproken en gezegd wat er was, direct kwamen ze naar de ¨vreemde¨ man toe en hebben hem te woord gestaan en hebben hem een psalmboekje en een nieuw testament bijbeltje meegegeven , het was ook nog bijna Pasen, dus hebben ze hem daar ook over verteld en wat lectuur voor meegegeven , hopende dat hij daar wat uit mocht gaan lezen , hij is nog 1 x terug geweest om nog wat vragen beantwoord te krijgen en is heengegaan .
Ach, wie weet wat er van deze ¨ sloeber ¨ nog terecht is gekomen , wat wij mensen verachten , veracht God niet en enkel daarom zijn wij verplicht om goed te doen aan alle mensen , kerkelijk of onkerkelijk .
