Vraag
Ik ben 14 jaar en ik groei op in een christelijk gezin. Ik ben de laatste tijd heel veel met de Bijbel en het geloof bezig. Ik probeer regelmatig stille tijd te houden. Ik probeer te geloven wat in de Bijbel staat en daarnaar te leven. Ik vind het onbegrijpelijk wat God voor ons heeft gedaan, Zijn Eigen Zoon gegeven. Ook al ben ik veel met het geloof bezig, het lijkt wel of ik er niet verder mee kom, alsof ik er niks mee bereik. Ik voel niks, ik merk verder niks.
Ik zou zo graag een vaste rots willen hebben om op te vertrouwen, op God. Dat ik zeker weet dat het goed is tussen mij en God, maar eerlijk gezegd verdien ik dat ook niet. Soms doe ik gewoon dingen die niet mogen van God, of heb ik soms een dag niet aan God gedacht, dan ben ik zo teleurgesteld in mezelf. Ik wil gewoon dat het verandert. Dat ik bekeerd ben en het zeker weet. Dat God mijn Fundament is en dat we samen door het leven kunnen gaan. Weten jullie misschien hoe ik hier het beste om mee kan gaan?
Antwoord
De vraagsteller wil graag bekeerd zijn, wil zeker weten dat God zijn fundament is, wil samen met God door het leven gaan. Verder is hij verwonderd over wat God voor ons heeft gedaan door Christus zijn Zoon. Alleen, hij voelt niets, al weet hij dat hij het niet verdient. Ook is hij voortdurend teleurgesteld in zichzelf omdat hij dingen doet die niet mogen van God en omdat hij soms een dag heel niet aan God dacht.
Laat ik als volgt beginnen met het antwoord. Het eerste is niet dat we doen aan zelfverbetering. Het eerste is dat we met al ons falen naar God vluchten voor genade en vergeving en dan ook vertrouwen dat God ons die genade en vergeving geeft, al verdienen we het niet. Dat betekent dat we erkennen dat we, gelet op Gods heilig recht, niet voor God kunnen bestaan. We verdienen dus verloren te gaan. Het heerlijke is echter dat Christus onze verlorenheid heeft gedragen en weggedragen. Daarom is er door Christus een vrijmoedige toegang tot de troon der genade. We mogen in vol vertrouwen op de genade-deur kloppen tot die ook voor ons wordt opengedaan.
Wat het voelen van genade betreft, daar moeten we nooit mee starten. De koninklijke weg is: eerst geloven, dan voelen. Enkel in de weg van gelovig ons aan God vastklampen, komt er rust in ons leven en vrede, zelfs vreugde en zekerheid. Meestal begint dat heel klein, soms kan het een soort fontein worden.
Belangrijk is hierbij dat we het buiten onszelf zoeken, dat is buiten ons wankelmoedige, boze hart. De Bijbel roept ons op het bij God te zoeken, bij de genade door Christus verdiend en daarin te steunen op de beloften van het evangelie waarin de Heere genade belooft een zondaren.
De duivel fluistert ons in dat we te zondig zijn om tot Christus te vluchten voor genade, dat we eerst aan zelfverbetering moeten doen, waardoor we tevreden raken over onszelf en denken dat we nu wel goed genoeg zijn om naar Jezus te gaan. De Bijbel wijst ons de radicaal tegenovergestelde weg, namelijk dat we met al onze nood, onzekerheid, vragen en zonden naar Christus heen vluchten, “tot Hij ook ons genadig zij.” Op deze wijze raken we er van verzekerd dat ook onze zonden vergeven zijn en dat het goed is tussen God en ons. Daar zorgt de Heilige Geest voor door het woord van God.
Zijn we dan bekeerd? Ja, en toch ook tegelijk weer niet. Bekering is immers vooral dagelijkse bekering. Bekering op zich, kan nooit rustpunt voor ons zijn. Er is maar één rustpunt en dat is Jezus. “Jezus Uw verzoenend sterven is het rustpunt van mijn hart.”
Ds. R. H. Kieskamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R.H. Kieskamp
- Geboortedatum:11-11-1935
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lienden
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dominee Kieskamp is op 29 april 2021 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
@ Omega
Ik lees jullie aanvullingen met belangstelling en vind het voor mijzelf heel leerzaam!
Dank.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de antwoorden, ik heb er zeker wat aan! Wel vindt ik het vervelend dat er een soort ''discussie'' onder mijn vraag is ontstaan. Ligt dit aan mijn vraagstelling?
Nogmaals: Bedankt voor alle antwoorden en de moeite om dit te typen!
Mirthe
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de antwoorden, ik heb er zeker wat aan! Wel vindt ik het vervelend dat er een soort ''discussie'' onder mijn vraag is ontstaan. Ligt dit aan mijn vraagstelling?
Nogmaals: Bedankt voor alle antwoorden en de moeite om dit te typen!
Mirthe
Nee hoor, dat ligt echt niet aan jou!
Als je een beetje rondkijkt op deze site, dan zul je zien dat er vaak discussies ontstaan. Mensen denken nu eenmaal verschillend en willen dat dan graag uiten, of hun mening tegenover die van iemand anders zetten. Zelf vind ik het vaak leerzaam. Het is wel fijn als de toon dan ook een beetje vriendelijk is, maar dat lukt niet altijd. Dat komt waarschijnlijk omdat mensen zich dan diep geraakt voelen en heel direct reageren.
Fijn dat je iets aan de reacties hebt gehad!
Wens jou Gods zegen. Om jouw woorden aan te halen: ik wens je toe dat je zeker mag weten dat je bekeerd bent, dat God jouw Fundament is en dat je samen met Hem door het leven kan gaan!
Halleluja, amen!
Fijn weer wat van je te horen.
Ik hoop dat de antwoorden je geholpen hebben en dat die zullen bewerken dat je God ook als jouw hemelse Vader zult leren kennen. Als iemand die van je houdt, ook als doe je nog dingen waar je achteraf spijt van hebt.
Jezus bad: "ONZE vader die in de hemelen zijt .....".
Jezus is ook de middelaar en deur geworden naar God toe. En Jezus kwam als mens en werd verzocht net zoals jij en ik, dus hij snapt je wel en kan een voorspraak voor je doen bij God de vader.
Wat discussie lag niet aan jou maar meer aan het feit dat er veel verschillende christelijke stromingen zijn in ons land en aan de antwoorden te zien ook op Refoweb én aan het feit dat ik (om je te helpen) een voorbeeld noemde dat verkeerd kan worden opgevat. Heb ik van geleerd.
Daarom is het het beste je niet aan mensen te (laten) binden maar aan Jezus. Hij is het hoofd van het lichaam. Zoek hem, spreek met hem, leg hem je vragen voor. Lees Gods woord en volg Jezus na.
Succes!
- 1
- 2
