De Heere had spijt

In 1 Samuel 15 vers 35 staat: En het berouwde de Heere dat Hij Saul tot koning over Israël gemaakt had. De Heere had spijt. God weet toch alles al, dan heeft Hij dit toch ook geweten?

Nog een aanhaling: Jona 3 vers 10: En God zag hun werken dat zij zich bekeerden van hun boozen weg; en het berouwde God over het kwaad dat Hij gesproken had hun te zullen doen, en Hij deed het niet. Hier nogmaals: dit zou Hij toch al geweten hebben?

Het staat ook nog in Genesis: Het berouwde de Heere dat Hij de mens geschapen heeft. Dit moet Hij toch ook geweten hebben?

Beste mensen, het heeft even geduurd voordat jullie antwoord van mij kregen. De reden was dat ik (door een fout van mezelf!) enige tijd van internet verstoken was. Inmiddels is de zaak hersteld.

Dan nu het antwoord op al die vragen die gesteld werden over teksten, waarin het lijkt dat God van een ooit ingenomen standpunt afwijkt en dat God zelfs berouw kan hebben van zijn eerdere mening. De voorbeelden van een
dergelijke manier van spreken over God zijn in de Bijbel bij bosjes te vinden! In al die gevallen lijkt God niet zo erg betrouwbaar te zijn. Want God is dan zeker niet onveranderlijk! En dat hadden we nu juist wel gedacht. Dat is ook de troost voor Gods kinderen, dat er bij God geen schaduw van omkering is.

Het antwoord kan betrekkelijk eenvoudig worden gehouden: Als er in de Bijbel sprake is van berouw van de kant van God, van veranderingen bij de Heere, dan is er sprake van een menselijke manier van schrijven door de Bijbel over God.

Waarom doet de Bijbel dat? Om ons een beetje voor de mal te houden? Nee! De Bijbel moet op een voor ons begrijpelijke manier over God schrijven, omdat wij anders helemaal niets van Gods zouden begrijpen! Stel je voor, dat er in de Bijbel stond, dat God Zijn mening niet veranderde, en dat God dáárom berouw had over wat Hij eerder gezegd had. Dan zouden we allemaal zeggen: klopt niet! Toch zit de Heere wel op zo'n onbegrijpelijke manier in elkaar. Voor ons niet te volgen. En de Heilige geest heeft in de Bijbel steeds geprobeerd om op een voor ons wèl te snappen wijze over God te praten.

Neem dat voorbeeld van Jona in Ninevé: de Heere had besloten, dat Ninevé na 40 dagen verwoest zou worden. En even later horen we dat God besloot het niet te doen. Wij zeggen dan: dat is een ander besluit! Een tegenovergesteld besluit. Maar bij God zijn die beide besluiten één besluit! Vraag mij niet om dat uit te leggen. Dat kan ik niet. Daar is mijn verstand te klein voor. Maar ja, wat willen we ook! Gods gedachten zijn veel hoger dan onze gedachten (Jesaja 55)!

Ik hoop zo toch een duidelijk antwoord gegeven te hebben.

Met een hartelijke groet,

Ds. M. Baan