Gek van wantrouwende gedachten en twijfels

Vertrouwen is één van de mooiste dingen die er is. Ik heb de man gevonden waarvan ik weet dat ik hem kan vertrouwen, hij is goudeerlijk en oprecht. Ik hou ontzettend veel van hem, juist omdat ik hiervoor een heel moeizame relatie heb gehad waar het vertrouwen meerdere keren gebroken is (pornografie, contact zoeken met exen, collega's, mails). Ik was er achter gekomen dat hij tegelijkertijd met mij appte en met een ander meisje en weet ook wát hij heeft gezegd, dat ging heel ver. Toendertijd heb ik het hem allemaal vergeven en het deed pijn, maar ik ging door. Ik wantrouwde hem wel, maar ik legde me er eigenlijk bij neer. Ook in vertrouwen op God, in afhankelijkheid van Hem en met het gegeven in mijn achterhoofd dat vergeven belangrijk is. Uiteindelijk ben ik in die relatie mezelf helemaal verloren en ben ik best wel ver heen geweest. Het is uitgegaan.

God hielp me daar uit en een hele tijd later mocht ik ervaren wat ware liefde is. Iemand waar je alles mee kunt delen, waarin de een de ander uitnemender acht dan zichzelf. Zijn geweldige karakter, de dingen die hij doet en zegt, de manier waarop hij me vaak steunt en er voor me is. Samen op zoek naar wat de Heere zegt in Zijn Woord. Een blik of een lach van hem kan me al gelukkig maken... ik ben echt heel gelukkig met hem en ben zo dankbaar! Ik ben van het ene extreme uiterste naar het andere gegaan en dat kan ik soms niet bevatten.

Toch komen er dingen uit mijn verleden (denk ik) naar voren wat me nu erg beangstigt en wat me best beïnvloedt. Ik strijd er tegen, ik wil het niet, het is niet goed. Maar het lijkt wel of het in mijn psyche is gaan zitten. Alsof ik ergens in vast zit. Ik heb met mijn 'klachten' eens rond gezocht op internet en kwam best wel dichtbij 'controledwang' en 'verlatingsangst'. Waardoor ik echt bizar gedrag ga vertonen. Ik kan mezelf gek maken met allerlei wantrouwende gedachten en twijfels. Kan daar uren over piekeren. Een dag later kan ik dat relativeren en dan denk ik: dat zou mijn vriend NOOIT doen, hoe kóm ik erbij en hoe durf ik zo te denken... Ik wil dit helemaal niet. Die gedachten worden vaak in gang gezet als hij iets over zijn verleden heeft verteld met zijn ex of als ik die persoon gezien heb. Ik zie haar best veel. 

Die gedachten kunnen me echt overvallen en als hij er over vertelt kan ik echt huiveren. Ik kan dat beeld niet verdragen en ik zie hem dan met zijn ex voor me en daar gaan de gedachten... Maar het gaat er meer om dat ik met mijn verstand weet dat dingen nooit zouden gebeuren, omdat ik weet hoe mijn vriend is. Dat dat alles achter hem ligt. Meestal, eigenlijk altijd, vertelt hij namelijk iets negatiefs over haar. Hij is ook echt 'gered' uit zijn vorige relatie en heeft al vele malen aan mij verteld hoe gelukkig hij nu is met mij. De dingen die ik denk of waar ik bang voor ben gaan niet gebeuren. Omdat mijn vriend en ik alles bespreken weet hij er van, maar hij kan me nu niet meer helpen door me gerust te stellen, het probleem ligt gewoon ergens anders. Ik ga hem er nu in mee trekken en dat wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon genieten van onze relatie en hem alle liefde geven die hij mij ook geeft. Ik hou zo veel van hem.

Mijn vraag is of het kan zijn dat ik dit heb overgehouden aan mijn vorige relatie en dat bijvoorbeeld niet goed heb verwerkt. Niet om dan het zielige slachtoffer te zijn hoor. Maar ik wil er gewoon vanaf. Ik denk ook wel eens dat ik gewoon gek ben, maar zou dan toch heel graag hulp willen en willen leren hoe ik anders kan gaan denken. Mijn vriend verdient het niet dat ik zoveel 'gezeur' veroorzaak en het is ook helemaal niet nodig! Ik heb de perfecte man gevonden, maar ben tegelijkertijd heel angstig en onzeker. Ik heb denk ik een psycholoog nodig (ook volgens mijn vriend), maar die stap is groot en kost veel geld... Je kunt jezelf heel veel aanpraten, dus ik denk dat je heel goed kunt leren je andere dingen 'aan te praten'. Kan iemand mij helpen?

Beste vraagsteller,

Nou vooruit dan, een gratis advies... tenslotte ben ik ook geen psycholoog. 

Maar eerst één ding: hoeveel is je relatie je waard? Heb je al eens je ziektekostenverzekering geraadpleegd op eventuele tegemoetkoming in de kosten voor psychologische hulp?

Jouw vraag is of het kan zijn dat je ‘dit’ hebt overgehouden aan je vorige relatie en een en ander bijvoorbeeld niet goed hebt verwerkt... Ja, dat kan. Je kunt zaken niet meer óngedaan maken. Je zult er dus op de een of andere manier mee moeten (leren) leven. Nu dóé je dat ook wel, maar ik zou je aanraden (en dit is een onbetaalbaar advies!) om niet op het internet te gaan zoeken naar een etiket. Want zolang je dat doet, ga je ernaar hándelen. Lees je eigen verhaal hier maar op na. En dát is het nou net: je gedachten gaan met je op de loop. En daardoor krijg je er vervelende gevoelens bij, waardoor je vervolgens van alles bij je vriend gaat ‘zien’. Kortom: niet doen, dus! Maar áfleren wat is áángeleerd. Dat kan heel goed. Ik zal het je uitleggen, toepassen mag je zelf gaan doen! Misschien samen met je vriend...

Hóé je af kunt leren, wat je hebt aangeleerd? De omgekeerde weg gaan. Op deze manier, die ik in vier stappen beschrijf. Eerst zoals ik me jou voorstel, na het lezen van je verhaal. Daarna hoe het zou kúnnen gaan, wanneer je reëel en nuchter nadenkt. 

Waarschijnlijk zal het wel wat oefening vergen om je de tweede manier van denken eigen te maken, maar dat mag dan ook wat kosten... aan energie, inzet én liefde! Succes verzekerd, dat mag je van me aannemen! 

Gaan we: 

1. voorbeeld van een situatie, een feitelijke gebeurtenis: jullie hebben zijn ex-vriendin gezien en hij heeft haar vriendelijk gegroet.

2. jouw gedachten gaan meteen richting ‘negatief’ (zie je wel, hij zegt haar gedag, zélfs als ik naast hem loop... en wat gebeurt er wel niet als ik er níet bij ben... valt mee, dat hij haar niet nakijkt en over haar begint te praten, enzovoort).

3. je trekt jouw arm uit de zijne, zegt niks meer en bent de verdere wandeling boos op hem... hij is tenslotte ‘schuldig’, ofwel: je gevoelens gaan met je op de loop.

4. gevolg: een verprutste middag met frustraties aan beide zijden.  

Nu andersom, waarbij de situatie (1. dus) is zoals die is. 

2. jouw gedachten zouden kunnen zijn: hé, daar loopt X, wat leuk dat vriendlief haar gewoon vriendelijk goeiendag kan zeggen zonder mij los te laten. Hij hoeft niet eens achterom te kijken, ook al ziet ze er prachtig uit. Zie je wel, hij kijkt verliefd naar míj... fantastisch!

3. je zou wel even willen huppelen naast hem, geeft hem een kneepje in de arm en laat hem merken dat hij dé man voor jou is, pósitieve gevoelens dus.

4. wat is het gevolg? Denk het je maar in: jullie hebben een tópmiddag en willen nátuurlijk met elkaar verder. 

En dit alles na gewoon iemand groeten die je op straat bent tegengekomen... iets heel gewoons, nietwaar. Toevallig was zíj het en húp, daar ga je... hoe? Dat is aan jou! Zie je, wat ik bedoel? Het duidelijkste voorbeeld in jouw brief vind ik de manier waarop je reageert op jouw zoektocht naar de oorzaak van de ‘klachten’. 

Maak daar zelf eens zo’n schema van met situatie (1), gedachten (2), gevoelens (3) en gevolg (4). Twéémaal, hè. Hoe het ís (in je brief) en hoe het zou kúnnen zijn/worden!
 
Ga je toch op het internet zoeken? Deze methode staat uitgebreid beschreven in o.a. een (ouder) boekje van René Diekstra met de heldere titel: “Ik kan denken, voelen, wat ik wil.” Geen idee of het nog te verkrijgen is, maar bij het googlen op ‘RET-methode’ kom je ook een dergelijk stappenplan tegen. 

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1499 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven