Over God praten bij onchristelijke zorginstelling

Ik werk in de zorg en kom regelmatig in aanraking met het sterven. Ik werk op een onchristelijke instelling. Als ik denk aan de eeuwigheid en de mogelijkheid dat mensen naar de hel zullen gaan, zou ik zo graag met hen erover willen praten, dat er redding bij God is! Ik probeer het ook wel eens, maar ik vind het heel moeilijk. Hoe ga je om met iemand die binnenkort lijkt te gaan sterven en een leven buiten God heeft gehad? En als iemand overleden is en de familie zegt: het is beter zo, nu heeft ze rust... Terwijl ik weet dat er buiten Jezus om geen rust is als je overleden bent. Mijn moeder adviseerde me... “Zeg welmenend: dat hoop ik ook, ja!” Is dit goed en genoeg? Hoe praat ik over God tijdens de zorg in het algemeen?

Wat heb je een mooie dienende taak; werken in de zorg en zo je naaste helpen van uit de liefde van je hart. Dat is je eerste roeping. Zo mag je als christen een zoutend zout zijn in de wereld van die onchristelijke instelling. Ik benadruk dat, omdat je anders in een kramphouding komt. Jouw eerste taak is niet evangeliseren. Je drang daartoe is heel begrijpelijk omdat je het gewicht van eeuwig wee of wel beseft en je veel ongelovigen tegenkomt. De Heere vraagt echter allereerst van je dat je op een christelijke manier je taak uit voert.

Bovendien, men heeft mij altijd verteld dat je als werknemer in de zorg niet je eigen overtuiging mag opdringen aan de mensen die je helpt. In zekere zin zijn ze immers wat afhankelijk van je. Of geldt die werkafspraak bij jullie niet? 

Doe je werk blijmoedig. Dien je naaste met zorg en liefde op je werk, dan zal dat vragen op roepen als: waarom ben je altijd zo opgewekt en heb je zoveel voor me over? Dan kun je getuigen van de Heere en van zijn genade en liefde, die de bron voor je werk vormen. Natuurlijk moeten we de Heere bidden om opening voor zijn Woord bij mensen die aan onze zorg zijn toevertrouwd. Je moet ook  je kans grijpen als degene die jij verzorgt zijn levenseinde ziet naderen en zegt dat hij of zij het zat is. Dan kun je reageren met: gelukkig is de dood het einde niet. Dat zou heel triest zijn. Wellicht komt er dan een gesprek over wat er meer is.

Je kunt bijvoorbeeld een gedicht met een duidelijke boodschap in je zak stoppen. En vervolgens tegen zo iemand die nog kan lezen zeggen: Ik heb een mooi gedicht voor u, vind u het goed als ik het op uw nachtkastje neerleg? Zing of neurie eens een geestelijk lied of een psalm. Mogelijk wordt dan gevraagd: wat is dat voor een lied?

Wat betreft het reageren op een bedroefde familie. Wat zij zeggen over de rust van hun gestorven geliefde gebeurt op een gevoelig moment. Als het verdriet nog vers is. Ontkennend reageren ten aanzien van de overledene zou averechts werken en boos maken. Een opmerking als, "als christen geloof ik in een rust na dit leven met een andere inhoud", zou mijn inziens beter werken. Of: “Ik geloof dat het lichaam wel rust, maar dat de geest van de mens voortbestaat.” Dat is wat algemener en opent soms het gesprek omdat veel mensen vandaag de dag een hang naar dat soort spiritualiteit hebben. Men zegt dan: Opa is nu een ster geworden, hij kijkt naar ons. Of: hij zij kijkt naar mij, leeft met me mee. Als mensen daar op door gaan, dan kun jij komen met een christelijke Bijbelse vulling van het voorbestaan na dit leven.

Nogmaals, voorkom een kramphouding bij je zelf. Voel je niet schuldig als er geen opening kwam bij degene die je verzorgt. Vaak gaat het om mensen die al zoveel keren op de een of andere wijze in aanraking zijn gekomen met Gods Woord, maar het steeds hebben afgewezen. Iemand zei: Zoals je geleefd hebt zo sterf je. Echte sterfbedbekeringen zijn zeldzaam. De moordenaar aan het kruis is uitzondering op de regel. Niettemin, het zou een zegen zijn middel te mogen zijn bij zo'n uitzondering. Zaai het zaad maar, wanneer daar gelegenheid voor is. God doet vaak wonderen door een eenvoudig woord. Bidt om tact en inzicht.

Eens ontmoette ik een terminale patient. Hij had altijd zonder God geleefd. De man was een fervent schaker. De dood heeft mij schaakmat gezet, zo stelde hij bedroefd vast. Toen kon ik insteken en vertellen over de Heere Jezus die de dood schaakmat heeft gezet. En wat het betekent Hem te kennen. God heeft dat willen gebruiken.

Wees maar een zoutend zout in geloofsverbondenheid met de Heere Jezus. Juist in zo'n onchristelijke instelling is dat zo hard nodig. Zout is er om uitgestrooid te worden. Daarin wil de Heere met je zijn. 

Hartelijke groet,
Ds. A. van Vuuren

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. van Vuuren

• Geboortedatum:
  02-11-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Capelle a/d IJssel
• Status:
  Actief

131 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven