Vraag
Wij hebben in ons huwelijk regelmatig meningsverschillen waar we niet uitkomen. Deze meningsverschillen gaan (gelukkig) niet over geloofs- of principezaken, maar het wordt onderhand toch een steeds groter en regelmatig terugkerend probleem in ons huwelijk, zeker op het moment dat er een beslissing genomen moet worden. Het lastige is dat de een graag in gesprek/discussie gaat, terwijl de ander niet van praten houdt en probeert discussies te vermijden, wat vaak tot onmacht van de ander leidt. Hierdoor hebben we regelmatig conflicten, wat ons steeds meer uit elkaar drijft in plaats van naar elkaar toe brengt. Ik vind dit erg pijnlijk om te merken en begin zo onderhand de vrede, genegenheid en (innige) liefde te missen. Dit zeg ik met het bewustzijn dat we er beiden schuldig aan zijn, maar blijkbaar toch te koppig of verhard om er wat aan te veranderen.
Nu heb ik (vrouw) hierbij twee vragen:
1. Als er een beslissing genomen moet worden waar onze meningen over verdeeld zijn, ben ik dan bijbels gezien verplicht om (tegen mijn wil/visie in) de keuze van mijn man te volgen? (Ik heb het nu dus over keuzes die niet te maken hebben met principes.)
2. Heeft u verder nog tips om op een goede manier met bovenstaande situatie om te gaan?
Antwoord
Beste vraagsteller,
In een overleg zijn er altijd meerdere partijen. Om tot een oplossing van ontstane problemen te komen is het soms wat water bij de wijn doen... de ene keer door de een, de andere keer door de ander. Compromissen sluiten heet dat.
Helaas werkte het tussen man en vrouw niet altijd zo simpel als ik hierboven beschrijf. Maar zolang het om niet-principiële zaken gaat moeten er toch oplossingen te bedenken zijn. Afspraken maken bijvoorbeeld. In de zin van: nu ga ik met jou mee, de volgende keer heb ik de beslissende stem. Vandaag gaan we hierheen, morgen daar naar toe. Deze keer gaan we fietsen, de volgende keer met de auto, de groente beslis ik, het vlees kies jij... ik noem maar wat.
Jammer genoeg kan ik slechts wat algemene dingen schrijven nu u ook zo ‘op de vlakte’ blijft. Want wanneer gaat het om principes en is een visie bepalend? Naar mijn idee is veel terug te voeren op principes die vroeger thuis geleerd zijn, in de verschillende gezinnen (families, kerkverbanden, etc.) waar de beide partners vandaan kwamen voordat ze met elkaar een relatie vormden. Neem de ‘koppigheid’ maar als voorbeeld... hoe komt het dat een meningsverschil een strijd aan het worden is?
Leest u eens over de verschillen tussen mannen en vrouwen, over hoe relaties om de onnozelste dingen uiteindelijk toch scheef kunnen gaan groeien. Onder ander Gary Chapman heeft rake dingen gezegd in zijn boekjes!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dit is inderdaad vaak de moeilijkheid als je trouwt, 2 gezinnen komen bij elkaar. Je kunt hier veel over leren met behulp van het contextuele denken. Misschien is het een idee om samen naar dit huwelijksweekend te gaan van Koinonia, een interkerkelijke hulpverleningsorganisatie: http://www.koinonia.nl/huwelijksweekend.html
