Vraag
In de krant las ik pas over christenvervolging in Afrika. Zondags werd de kerk aangevallen toen er dienst was. Als dit in ons land zou gebeuren is het dan lafhartig tegenover de Heere om niet naar de kerk te gaan omdat je bang bent om te sterven? Of is het logisch om dan thuis te blijven omdat je leven in gevaar is. Zeker als je onbekeerd bent, dan begrijp ik dat je weinig moed hebt om dan te gaan, omdat je weet dat je niet kunt verschijnen voor God. Maar dan denk ik: hoeveel kinderen van God zouden dan niet bang zijn?
Antwoord
Beste vragensteller(stelster),
Bedankt voor je actuele vraag. Wat een verhalen hoor je al niet vanuit het buitenland. Maar in een razendsnel tempo komt dit steeds dichterbij. Nu stel jij jezelf de vraag: Wat zou ik nu doen? Dat is goed. Je vraagt gaat specifiek over het bezoeken van een kerkdienst als je weet dat een inval mogelijk is. Moet je dan maar niet gaan als je onbekeerd bent? Dan kun je toch immers niet sterven? Zou dat mogen? Is dat verantwoord? Wat is Gods weg hierin? Hieronder wat overwegingen:
1. Christenvervolging of niet: niemand heeft het recht om onbekeerd te zijn! We moeten niet alleen bekeerd zijn om te sterven. We moeten ook bekeerd zijn om te leven. God heeft recht op je leven. Daarom is er haast bij, ook al duurt het nog heel lang voor er in ons land vervolging komt. Als je vandaag sterft door een verkeersongeluk, moet je vandaag voor God verschijnen.
2. Dat brengt me bij een tweede opmerking: Gods voorzienigheid gaat over alle dingen. Over wat je doet, waar je je bevindt, je diepste gevoelens, etc. In Psalm 139 staat: “Niets is o Oppermajesteit bedekt voor Uw alwetendheid. Gij kent mij.” De Heere leidt alle dingen. Ook jouw sterfdatum is bij Hem bekend. Als deze aanbreekt, spreekt God: Het is genoeg. Ook de omstandigheden waarin je zult sterven is bij God bekend. Hetzij op een ziekbed of vanwege een inval tijdens een kerkdienst. Ik zeg dit om aan te geven dat we vanuit dit besef moeten leven. We leven voor Gods aangezicht. Besef je dit? Ook als er nog geen vuiltje aan de lucht is (menselijk gesproken).
3. Ons leven moet zijn in de vreze des Heeren. Dit houdt in: dagelijks God zoeken, Hem nodig hebben bij alle dingen. Dit van nature niet zo. Maar er is een God in de hemel Die het je kan leren. Het gaat bij je vraag er niet zo zeer om wat je zou moeten doen, maar meer ‘hoe’ je het doet. Hoe is je hart er onder? Verlang je naar Gods huis? Zou je thuis kunnen blijven? Ook bij een kind van God ligt het zo. Als de Heere het Zijn kind niet geeft, om Jezus’ wil te lijden, zijn ze net zo bang als een onbekeerd mens. Dan blijven ze ook thuis. Daarom bidt om: Genade. Genade om te leven en om te sterven!
Hartelijke groet,
D. Rosbergen
Dit artikel is beantwoord door
(MA) D. Rosbergen
- Geboortedatum:06-01-1976
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ambtsdrager/pastoraal werker Ger. Gem.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
"Wat een verhalen hoor je al niet vanuit het buitenland. Maar in een razendsnel tempo komt dit steeds dichterbij." Ik vraag me af in hoeverre kerkenraden hier rekening mee houden. Ligt er een draaiboek klaar om bv. ondergronds te gaan? Hoe zit het met de beveiliging van kerkgebouwen?
Als je wel gepakt wordt en je moet dan Zijn Naam belijden, dan hoop ik dat God mij zoveel genade geeft dat ik ondanks de angst voor pijn en dood toch voor Hem uit durf te komen.
Dat hoop ik ook. 'k Geloof dat ik het tijdens een preek hoorde, dat God dat kan geven wanneer het nodig is. Daarom is het op dit moment erg lastig om in te schatten wat wij zouden doen. Hij geeft ons wat nodig is, niet meer en niet minder.
Aan de andere kant is er geen enkele garantie dat we Hem niet verloochenen. Petrus, een vertrouweling van Hem ging er ook vandoor toen het erop aankwam...
