Vraag
Beste ds. H. Veldhuizen. Ik zit in een praisegroep en daarin zitten veel mensen uit evangelische gemeenten. Vaak worden de gereformeerde kerken door hen zwart gemaakt en dan denk ik waarom? We geloven toch allemaal in dezelfde God? Waarom doen mensen dat dan? Zeker als we over het punt gebedsgenezing hebben gaat de bom af. We komen er gewoon niet meer uit! Ik dacht toen bij mezelf: ik vraag het een dominee en ik zag op Refoweb dat u hier meerdere vragen over hebt beantwoord. Daarom zou ik van u willen weten hoe we het best met met gebedsgenezing kunnen omgaan.
Antwoord
Beste vriend of vriendin,
Je zit in een praisegroep en daarin zitten veel evangelische christenen die de gereformeerde kerken nog wel eens zwart maken, schrijf je. Een van de dingen waar het dan over gaat is gebedsgenezing. Je schrijft dat daar verschillende keren op Refoweb een vraag over beantwoord is, maar jouw vraag is nu hoe je het beste met gebedsgenezing kunt omgaan.
Laat ik eerst maar zeggen: Natuurlijk geloven we dat God machtig is om mensen, soms zelfs wonderlijk, te genezen. Waarom zouden we anders bij zieken om genezing bidden of waarom zou er zondags in de kerk voor zieken om genezing gebeden worden? Een van de dingen waar ik echter moeite mee heb is dat bidden om genezing bij gebedsgenezing soms (of vaak?) iets dwangmatigs heeft. Alsof er maar één verhoring van het gebed belangrijk is: genezing. Natuurlijk is dat wel te begrijpen. Je bidt bij een (ernstig) zieke of hij of zij genezen mag. Maar zou dat (altijd) het beste voor hem of haar (of voor de meest-naaste familie) zijn en bepalen wij dat? Moet er ook niet bij gezegd worden: Uw wil geschiede? Moet dat er niet vooràl en in het geloof bij gezegd worden? Is het waar dat, als je maar, eventueel samen met anderen, voldoende en oprecht bidt, God dan zal doen wat je van Hem vraagt? Of kan de Heere ook iets anders vóór hebben en geloof je bij voorbaat dat datgene wat Hij vóór heeft het beste is, ook zal zie je dat niet altijd en wil (!) je dat niet?
Ik weet dat bij gebedsgenezing o.a. vaak gedacht wordt aan de woorden van Jezus in Johannes 14:13-14: “Wat u ook zult vragen in Mijn Naam, dat zal Ik doen.” Jezus zegt dat zelfs twee keer, zowel in vers 13 als in vers 14. Maar is bidden in Zijn Naam ook niet: de uitkomst bij voorbaat vertrouwend in Gods handen leggen? In dié zin: Ik heb gebeden, nu ligt het bij Hem, in Zijn handen? En, nóg eens: zou genezing (altijd) het beste voor de zieke en zijn meest-naaste zijn? Zou er op z’n minst ook niet gebeden moeten worden: Wanneer Uw weg anders is, geef hem of haar dan rust en vrede, werkelijk vrede door het geloof in Jezus Christus?
Stel er is een ernstig ongeneeslijk zieke, hij/zij heeft veel pijn. Zou het dan ook niet kunnen zijn om te zeggen: laten we bidden dat het niet te moeilijk voor hem/haar wordt en eventueel zelfs dat het niet te lang zal duren maar dat God hem/haar wil wegnemen? De eerste keer dat ik dat zelf meemaakte was bij twee ouders, wier enig kind ernstig ongeneeslijk ziek was. Wat hebben we dikwijls gebeden om een wonder, om herstel, enz, bij hen thuis en in de kerkdiensten. Totdat de ouders zeiden: Wilt u nu niet meer bidden om genezing, maar of God het spoedig wil weghalen, want we zien dat God een andere bedoeling met ons kind voorheeft. Die vraag was voor mij toen schokkend, maar toch: er is méér dan genezing, er is ook, en vooral (!), ‘eeuwige genezing’, ‘thuiskomen bij God’. Dat geldt natuurlijk vooral bij heel oude mensen, voor wie je, denk ik (ik zeg het voorzichtig) niet meer om genezing bidt. Maar zou dat ook niet kunnen gelden voor jongere mensen, als God laat zien dat Hij andere wegen gaat dan wij in eerste instantie zouden willen? Soms zie je het ook op een overlijdensbericht staan: “Hij is verlost, God heeft hem welgedaan” (Psalm 116:4, berijmd).
Bij gebedsgenezing wordt soms, of vaak, gezegd, dat ziekte van de duivel is. Is dat waar? Aan de ene kant is het waar dat ziekte gevolg is van de gebrokenheid (door de zonde) waarin wij allen leven. Sinds Genesis 3 is er niets meer volmaakt, ook in het mensenleven niet. Maar dat betekent niet dat gezegd mag worden dat ziekte van de duivel is. één voorbeeld (maar er zijn meer voorbeelden): koning Abia: “De Heere sloeg hem, zodat hij stierf” (2 Kron. 13: 20). Ziekte kan ook louterend zijn, of straf zijn (al hebben wij dat nooit van anderen te zeggen!), of gevolg zijn van slordig leven (drank, roekeloos gedrag), geloofsverdiepend zijn (“Het heeft me dichter bij de Heere gebracht”, zegt de zieke).
En: is er in de Bijbel altijd sprake van genezing of verhoring-zoals-de-bidder-graag-wil? Bij de andere antwoorden op Refoweb geef ik er verschillende voorbeelden van dat dat niet zo is. Denk, ook al is dat een ander iets, o.a. aan de wondere bevrijding, op het voortdurend gebed van de gemeente, van Petrus uit de gevangenis (Hand. 12:5). Maar Jakobus wordt niet bevrijd, maar met het zwaard gedood (Hand. 12:2) en Stefanus wordt gestenigd (Hand. 7:54v). Zou de gemeente voor hèn ook niet voortdurend gebeden hebben? Wàt zou de gemeente trouwens voor Petrus gebeden hebben? “Heere, wilt U hem uit de gevangenis bevrijden, U kunt het”? Of: “Wilt U hem kracht geven als hij net zoals Jakobus gedood zal worden”? Dan is het wel een heel wondere bevrijding geweest, boven bidden en denken.
Misschien wil je nog eens nauwgezet de andere antwoorden over gebedsgenezing op Refoweb nalezen.
Hoe zou je nu het best met gebedsgenezing kunnen omgaan, is je vraag. Ik zeg er drie dingen van: 1. Je mag, bij ernstig zieken bidden, zelfs indringend bidden, om genezing. Maar altijd met: Uw wil geschiede. En vertrouwend: wat God doet is goed. 2. De zondagse voorbeden in de gemeente niet onderschatten, maar meebidden, en dat gebed eventueel (zeker voor zieken die je kent) thuis voortzetten. 3. De medische wetenschap niet onderschatten. Iets wat in kringen van gebedsgenezing nog wel eens gebeurt. De medische wetenschap mogen we dankbaar zien als een gave van God. Wat zijn er wat dat betreft veel meer medische mogelijkheden dan vroeger: operaties, dotteren, pacemaker, medicijnen, enz., en preventief: inentingen, enz. Waar ik meteen bij zeg: wat de medische wetenschap kan doen heeft de zegen van God nodig. En ook ons gebed, of God de operatie, of wat de behandeling ook is, wil zegenen.
In kringen van gebedsgenezing wordt nog wel eens eenzijdig met bijbelse gegevens en bijbelteksten omgegaan. Ik wijs daar in de verschillende andere antwoorden op Refoweb ook op. Vind je het erg, beste vriend, als ik dat, omdat je in een praisegroep zit, ook zeg van sommige (of veel?) praiseliederen en van veel praisemuziek? Veel liederen hebben een hoog gehalte van: God zorgt, God is er voor je, God is liefde, wij zijn Zijn kinderen, God is Koning, Hij regeert, enz. Ik mis in veel liederen vaak de schuldbelijdenis en de verootmoediging en bijvoorbeeld de belijdenis van Paulus: Het goede dat ik wil doe ik (dikwijls) niet, het kwade dat ik niet wil, dat doe ik (dikwijls) (Rom.7:18v) en het verzoenend werk van Christus dat voor ons allen nodig is. Zijn dat ook geen bijbelse noties? En, ik zeg het eerlijk, ik schrik vaak van het groot aantal decibels dat (soms) uitgegoten wordt. Ik las ergens, van iemand die overigens de praise-avonden een goed hart toedraagt: “er overheerst vaak een radio 3-achtige manier van muziek maken.” Hoe meer ik daarmee in aanraking kom, hoe meer waardering ik krijg voor de 3000 jaar oude (!) psalmen, met hun diepte en hoogte van belijdenis van zonde, schuld, genade, ziekte, uitredding. Lopen er geen verbindingslijnen tussen veel praise- of opwekkingsliederen en gedachten over gebedsgenezing? Misschien dat jij, omdat je in een praisegroep zit, daar het beste zicht op hebt en kunt opletten dat de liederen goede bijbelse inhoud hebben.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een voorbeeld dat ik zelf heb meegemaakt. Het betreft een jonge vrouw die een hersentumor had. Ze was er al eerder aan geopereerd geworden en het was deels verwijderd. Maar de tumor kwam terug, erger dan eerst. En het bleek dat er geen behandeling meer mogelijk was. Ze was lid van een charismatische gemeente. In haar gemeente werd gebeden voor genezing. Mensen kwamen langs om haar de handen op te leggen. Ze hadden nog steeds hoop op genezing. In feite was de aandacht van iedereen volkomen gericht op genezing. Daar ging het voor hen om.
De tijd verstreek en ze verzwakte snel. Het werd telkens duidelijker dat genezing er niet meer in zat. Langzaam aan werd het voor haar duidelijk dat het einde van haar aardse leven naderde. Toen realiseerde ze zich dat ze voor God zal moeten verschijnenen. Zonden van vroeger kwamen haar in gedachten. En ze begon te twijfelen: hoe kan ik met deze zonden voor God verschijnen? Uit haar gemeente kreeg ze geen antwoord. Haar man werd boos want deze negatieve gedachten zouden nadelig uitwerken op de kans op genezing. Iemand moet immers postitief denken en geloven zonder te twijfelen wil iemand kunnen genezen. Gedachten over zonde passen daar niet in. Zo is de gedachte.
Samen met haar moeder konden we haar toen wat dingen doorspelen. Voor het eerst begon ze te zien dat ze zondig was, en dat er vergeving is bij de Heere Jezus. Aan haar man belijde ze dat ze nooit christen was geweest en het nu voor het eerst begreep. Maar haar man wilde het niet horen. De gemeente bleef gefocust op genezing. Ze werd steeds zwakker en verloor het vermogen om te spreken, luisteren kon ze ook amper meer, ze was al te veel afgezwakt. Een paar weken later stierf ze. Ze was nog erg zwak in geloof, sterk aangevochten omdat ze in haar gemeente altijd had geleerd zich te richten op van alles en nog wat, vooral op zichzelf en haar gevoelens, maar nooit had geleerd te geloven in de Heere Jezus.
Wat er zich in haar heeft afgespeeld in de laatste weken van haar leven toen ze amper meer communiceren kon weet God alleen. Ik heb de hoop dat de band met Jezus gelegd is, het zaad gezaaid was en er een plantje van geloof gekiemd was. God weet het. Maar laat dit ons tot een vermaning zijn, om zolang we tijd en gelegenheid hebben ons te leren richten op wat werkelijk van belang is.
Wat dan? Dan bid je toch. Ook al 'werkt' het niet. Ga maar eens zitten met dat gebed en vraag je dan echt af of je niet begrijpender, geduldiger, liefhebbender kunt zijn voor die ander. Of je wel écht mede-lijden kunt opbrengen (niet hetzelfde als medelijden van ach wat zielig). Hoe je die persoon het beste tegemoet kunt treden om zijn lijden te verlichten of mee te dragen.
En gebed vanuit de houding even snel een Onze vader en dan komt het allemaal wel goed met die zieke, dat gebed mist mijns inziens het doel en is daarmee dus letterlijk zonde (zonde betekent het doel missen). En je maakt de gekste dingen mee: dat als er voor je gebeden is en je geneest niet op wonderbaarlijke wijze, dat de zieke dan de schuld krijgt, dat die niet goed genoeg gelooft ofzo. Je maakt het mee.
- Op een praisegroep kom je volgens mij bij elkaar om God groot te maken of willen mensen een gezellige groepssfeer (je kunt ook naar de JV)
- Als mensen niet vanuit liefde kunnen praten over de andere denominatie dan zegt Jezus haal de balk eerst eens uit je eigen oog en oordeel niet anders wordt je zelf geoordeeld (manier van gedragen oordelen)
- Plek van tegenstellingen in theologische opvatting.
- Op de korrel nemen/ verdedigen (dit is beter, wij zijn zuiverder....)
- Als je eruit wil komen zal gedegen onderwijs uitkomst kunnen bieden i.p.v een achterkamerdiscussie (gebrek aan kennis Hosea 4:6)
- Waarom specifiek een antwoord van een gereformeerde dominee en niet van beide partijen (dan krijg je altijd wij van wc-eend adviseren wc-eend)
- Vervolgens kan de betreffende dominee zich niet vinden in de praiseliederen en legt hierdoor 'verbindingslijnen' met gebedsgenezing....
Volgens mij heb je in deze uiteenlopende kwestie Jezus juist in je hart nodig en kan Hij je heel ver meenemen in grazige weiden
Misschien ongevraagd advies maar ga in op Zijn oproep als je rust wil/ dorst hebt of wil je graag de discussie die tot verdeeldheid leidt...
Jezus zegt "Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; want mijn juk is zacht en mijn last is licht. (mat 11:28-30)
Jezus zegt ook "Indien iemand dorst heeft,hij kome tot Mij en drinke! Wie in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien" (joh7:37-38)
En terwijl Jezus daar is (met een streep onder is) weet je wat er dan bij Hem gebeurt (probeer je even in Jezus in te leven)
1 => Sommige mensen zeggen dit is waarlijk de profeet.
2 => Anderen zeggen: Dit is de Christus
3 => weer anderen zeiden: De Christus komt toch niet uit Galilea? Zegt de Schrift niet, dat de Christus komt uit het geslacht van David en van het dorp Betlehem,waar David was.....(je zou zeggen hallooo ben je wakker)
Wat gebeurt er dan door alle discussie heen....
"Ook daar ontstond verdeeldheid bij de schare om Hem!"
Misschien dit maar delen met de anderen van de praisegroep want Volgens mij Is Jezus daar ook ( waar 2 of 3 in mijn naam vergadert zijn...)
De vijand gaat rond op zoek wie hij verslinden kan
Maak Jezus dan maar groot, Hij nodigt jou en iedereen persoonlijk uit.
Of dit nu op een radio 3 manier is of op een psalmen manier...
Maak Hem maar groot... door een getuige zijn! Hallelujah?
Veel zegen!
volgens mij, (maar "ïkweethetniet" ) heb je helemaal gelijk.
Het gaat niet om een gelijk
Maar om Jezus,
heb je Hem in je hart....?
Nee? nodig hem vandaag uit in je hart als Heer van je leven
Ja? Het is Gods verlangen dat je veel vrucht draagt
2 manieren van actie ondernemen waar God zegen aan zal verbinden!
# in beweging met Jezus
Charismagisch christendom
‘Heel belangrijk is dat je zonder agenda de stilte ingaat. Zonder van God een speciale ervaring te verwachten. God is vrij in wat Hij geeft en doet. Je kan niets afdwingen of forceren, dat is magie. In deze tijd is dat een groot gevaar. Het charismagisch christendom wint terrein. Nee, ik bedoel niet charismatisch, ik bedoel charismagisch. Dat betekent dat je door menselijke activiteit God tot activiteit probeert de bewegen. Het Ik wordt de belangrijkste factor die God in beweging moet brengen. Dat noem ik: Gods Naam ijdel gebruiken. Je probeer iets af te dwingen van God, en vaak verhult zich dat in ultravroomheid. Je gelooft meer dan God gelooft. En het maakt niet uit of het in Lourdes gebeurt of bij een gebedsgenezer, maar dit is gewoon heidendom. Het is leugenachtig. Want wij blijven mensen, Hij is God.’
Mattheüs 7:11 Indien dan gij, hoewel gij slecht zijt, goede gaven weet te geven aan uw kinderen, hoeveel te meer zal uw Vader in de hemelen het goede geven aan hen, die Hem daarom bidden!
Jacobus 5:16–18 Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt.
En zo zijn er tal van teksten in de Bijbel die aangeven dat bidden zeker belangrijk is. We kunnen Gods Geest bijvoorbeeld weerstaan als we onze predikanten niet volbidden.
We moeten altijd bidden naar Zijn wil. Hij hoeft niet te doen wat wij willen, maar de Heere laat zich zeker nog wel verbidden.
Dan zou het dus onze verdienste zijn wanneer iemand door God genezen wordt. Zonder ons gebed zou Hij dat niet gedaan hebben toch, in jouw visie?
God heeft weet van elke nood, weet overal van, geen mus valt van het dak zonder dat Hij het weet. Wij hoeven Hem dus nergens op te wijzen. Hooguit kunnen wij onszelf op dat feit wijzen. Wat een hoogmoed dat wij God kunnen bewegen tot iets!!
Genesis 25
21 En Izak bad den HEERE zeer in de tegenwoordigheid van zijn huisvrouw; want zij was onvruchtbaar; en de HEERE liet zich van hem verbidden, zodat Rebekka, zijn huisvrouw, zwanger werd.
En natuurlijk was het Gods plan om Rebekka zwanger te maken, maar Izak bad wel want Hij wist dat niet en het is God aangenaam als de mens tot Hem komt in gebed in de juiste gestalte! En God liet zich van Izak verbidden! Hoe dat kan? Dat weet God alleen! Hij heeft ons niet nodig en toch wil Hij dat we Hem bidden om alles! Nou wat een genade zeg!
Ik kan me geen God voorstellen die uit ZichZelf iemand niet wil genezen maar na intens gebed van wie dan ook denkt: nou, vooruit dan maar!
Wij hebben slechts te vertrouwen dat het goed is wat Hij ook doet. Zijn wil geschiede, niet de onze.
Bidt, en u zal gegeven worden; zoekt, en gij zult vinden; klopt, en u zal opengedaan worden.
Matth 7
8. Want een iegelijk, die bidt, die ontvangt; en die zoekt, die vindt; en die klopt, dien zal opengedaan worden.
9. Of wat mens is er onder u, zo zijn zoon hem zou bidden om brood, die hem een steen zal geven?
10. En zo hij hem om een vis zou bidden, die hem een slang zal geven?
11. Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te geven, hoeveel te meer zal uw Vader, Die in de hemelen is, goede gaven geven degenen, die ze van Hem bidden!
Waarom zou Jezus ons oproepen alle noden bij Zijn Vader te brengen, als dit toch geen zin heeft? U maakt van God een God die zich niets aantrekt van biddende zielen. Dan denkt u veel te klein van Hem!
Een dominee die bij ons beroepen was zei eens: "Ik mocht niet aannemen, God maakte me duidelijk dat er geen gebed voor me was!" Zo kunnen we God wel degelijk in de weg lopen door ons gebed te verzuimen.
Nou... genoeg gediscussieerd denk ik!
termen gevonden in 6 verzen:
Job 12:4
Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.
Psalmen 17:6
Ik roep U aan, omdat Gij mij verhoort; o God! neig Uw oor tot mij; hoor mijn rede.
Psalmen 86:7
In den dag mijner benauwdheid roep ik U aan, want Gij verhoort mij.
Prediker 5:19
Want hij zal niet veel gedenken aan de dagen zijns levens, dewijl hem God verhoort in de blijdschap zijns harten.
1 Johannes 5:14
En dit is de vrijmoedigheid, die wij tot Hem hebben, dat zo wij iets bidden naar Zijn wil, Hij ons verhoort.
1 Johannes 5:15
En indien wij weten, dat Hij ons verhoort, wat wij ook bidden, zo weten wij, dat wij de beden verkrijgen, die wij van Hem gebeden hebben.
Het is zeker zo dat God hoort op het gebed, anders zou je toch niet hoeven te bidden? Maar God weet wat goed voor je is, dus bidden en vertrouwen dat God dat weet, gaan samen, Uw wil geschiedde, ik leg mijn leven in Uw handen.
Tussen de regels door merk ik een 'rotsvast vertrouwen op Hem' maar dit is nooit eenzijdig. De Bijbel is gegeven om het hart van de Vader te doen kennen en in onze dagelijkse dag, relatie met Hem te hebben. Verder geeft Gods naam JHWH de Ik Ben aan dat het een God is van het verbond. Hij wil zich juist verbinden, Hij wil zijn liefde met ons delen en wij zijn weer naar Zijn beeld gemaakt, dus waardoor wij ons ook willen verbinden aan Hem
Als jij nooit aan je Vader iets vraagt en altijd vertrouwt dat hij het wel goed doet is dit op zich niet verkeerd, maar dan is er wel een sprake van een stille omgang. Ga jij thuis met je natuurlijke Vader ook zo om?
God is diegene die juist de stapt zet naar ons toe, om de relatie aan te gaan en niet dat er geen sprake is van relatie. zonder gesprek was Abraham nog in Ur, Mozes in de woestijn, Jozua die geen beloofd land in neemt en ga zo maar door. Zonder relatie zou Jezus niet geboren zijn, want God forceert of dwingt niemand. Met haar eigen toestemming wordt Maria zwanger (mij geschiede naar uw woord) en is een relatie tot stand gekomen.
Ziekte is niet van God maar door onze gebroken wereld iets waar je als Christen op een verstandige manier mee om kan gaan. Ik ga daar niet verder over uitweiden maar in de relatie met God lijkt het mij logisch en verstandig om dit met Hem te bespreken. Want Zijn naam is immers JHWH-Rapha "Ik Ben uw Heelmeester" en dat is niet gisteren, geen 10 eeuwen geleden, maar Ik Ben zegt iets over samen en nu!
Zegen
