Laveloos

Omdat de vraagsteller 'mijn partner' zegt, en niet 'mijn man', ga ik ervan uit dat ze niet zijn getrouwd. In dat geval zou ik serieus de optie overwegen de relatie te verbreken, of die optie in ieder geval open te houden. Zeker omdat er zelfs sprake is van agressie. Dat maakt het aangaan van de confrontatie er niet gemakkelijker op.

Dit lijkt me niet een probleem dat ooit weggaat. Zelfs als hij tot inkeer komt en eraan wil werken, zal dit voor altijd op hem en de vraagsteller drukken.

Een bijzonder nare situatie, dus heel veel sterkte!

Het antwoord van Henry valk

Is echt een wijs antwoord.
Neem daar genoegen mee.

Ik heb zelf enorm veel problemen gehad en mijn vriendin kon daar niets over zeggen.

Juist omdat ze heel dicht bij mij stond is het heel makkelijk om er aggressief op te reageren en zo de confrontatie te eindigen..

Een buitenstaander heeft zeker meer invloed, neem dat maar aan.
Dat is een veilige weg die veel mensen bewandelen.

Hier komt ook mooi dat stukje over de vrouw in de bijbel in voor.

Stil, nederig, afwachtend, en biddend.

Die weg te gaan, zal de ogen van je partner moeten doen openen.

Het gebed vermag veel zus.
En onze God en Vader door de Heere Jezus Christus wil zich laten verbidden op het gebed.

Ik zet er even nog wat bij wat ik dus niet bedoel, ( dit om reacties te voorkomen )

Ik bedoel dus niet dat je maar stil moet zwijgen en het op zn beloop laten omdat praten geen zin heeft.

Maar bezig zijn in gebed, en de situatie voorlegt aan een derde, die ook bereid is om te zwijgen.

Want het zou helemaal een feest worden als iedereen zich er inneens mee gaat bemoeien.
Dan is de weerstand serieus groot.

Verder, een relatie verbreken omdat er zich moeilijkheden voor doet, is niet een bijbelse weg.
Wij als christenen gaan dwars door de dood heen opweg naar het Vaderland.

Elke situatie zal zich neer moeten buigen door de kracht die God ons verleent in de weg van gebed.

Je kan ook vragen aan God of dit de persoon is die God voor jou heeft bedoelt.
Dan weet ik dus niet of je al getrouwd bent dus laat ik het maar open.

Lastig parket met die agressie.
Maar dat kan gebroken worden. Laat de moed dus niet zomaar varen.

Het is duisternis, wat er gewoon uit moet.

Landingsplekken die de satan heeft om je partner als werktuig te gebruiken.

Misschien in de toekomst als het advies heeft geholpen.

Dat het verstandig is om je leven te reinig, van alle aanklevende zonden die zich in het verleden hebben ontwikkeld.

Voor je vriend bedoel ik dat dus.
Zodat er een nieuw persoon zal ontwikkelen.

Ik heb veel moeten verwijderen in mijn leven, niet doordat mijn vriendin ermee akkoord ging, maar het leven uitdraagde in haar wandel.

Binnenkort gaan we trouwen.
Nog niet alles is uit mijn leven verwijderd in overwinning.

Maar de bereidheid om steeds de strijd aan te gaan is er wel.

En dat is al een groot goed.

Ik hoop dat ik doormiddel van deze reactie je heb kunnen bemoedigen.

Ik ga voor je bidden. En voor je vriend.

Veel wijsheid en sterkte toegewenst in deze strijd.

Groet en zegen.

Beste vraagsteller,
Wat een moeilijke situatie waar je in zit! In de Bijbel staat het zo duidelijk dat dronkenschap niet goed is. Maar ik weet niet of jouw partner iets met de Bijbel heeft...?!
Jouw partner ontkent zijn probleem, ik kan dat niet begrijpen, want hij (of zij) zal toch wel last hebben katers en dat lijkt mij niet fijn!
Wat ik vanuit het leven van anderen hoor en mezelf merk, is dat mensen soms doorgaan met bepaald gedrag zolang de partner het gedoogt. Als de partner de ander het huis uitzet of zelf weggaat of de relatie verbreekt, dan word de ander soms wel ineens wakker en wil aan het probleem werken...! Dus zolang je als partner het gedrag tegen wil en dank tolereert, dan 'help' je daarmee de ander om door te gaan in oude patronen. Maar het stellen van grenzen op deze manier, helpt niet altijd. Zelfs dan gaan personen soms door met hun gedrag. Dus voordat je zo grenzen stelt, is het handig te bedenken of je dit echt wilt, met alle gevolgen die dit heeft.
Ik wil je aanraden echt grenzen te gaan stellen...zo dat je niet medeplichtig bent/wordt/blijft aan dit gedrag. Mede-afhankelijkheid wordt dit ook wel genoemd.
Misschien heb je iets aan het boek: "Grenzen in het huwelijk" ?!
Sterkte en wijsheid toegewenst.

@AHHK,
U zult het zo niet hebben bedoeld, maar uw reactie kan zo worden gelezen, dat u de vragensteller als medeplichtig houdt voor het drankprobleem van de partner. Daarin ga ik beslist niet mee. Partner is zelf voor 100% verantwoordelijk. En ook distantieer ik me van uw mening om vergaande beslissingen tot zelfs het verlaten van de partner toe te passen. Wanneer u dit adviseert in een huwelijk ( waarvan we niet weten of hier sprake van is), slaat u de plank volledig mis. Maar nogmaals, u zult iets anders voor ogen hebben gehad in uw reactie. Hopelijk!

Goed dat u reageert...
Ik begrijp uw moeite met mijn reactie. Ik wil proberen verder uit te leggen wat ik bedoel en het wat nuanceren. Ik ben wellicht een beetje doorgeschoten met mijn assertieve reactie.
Bij ons in de kerk, was er op een gemeenteavond een dominee die alcoholverslaafd was geweest. Hij zei dat zijn vrouw voor hem afbelde, als hij niet kon preken, omdat hij gedronken had. Dit is een vorm van mede-afhankelijkheid of medeplichtigheid in het doorgaan met de verslaving... Wel is dit medeplichtigheid tegen wil en dank, niet omdat iemand het leuk vind, maar dat iemand vanuit zorg of onkunde het verkeerde doet...! Deze dominee werd op een gegeven moment door zijn vrouw de deur gewezen. Toen drong het tot hem door dat hij aan zichzelf moest werken. Dat heeft hij ook gedaan en toen was herstel mogelijk van hun huwelijk! Ik ben er groot voorstander van dat die weg open blijft.... Deze man was dankbaar dat zijn vrouw deze grens had gesteld! Dat zij hem buiten de deur had gezet! Dat vertelde hij zelf, echt waar!
Dus ik ben het niet helemaal eens met de reactie voor mij: die zegt dat een relatie verbreken, als er moeilijkheden zijn, niet de Bijbelse weg is. Het kan zijn dat iemand zich moet bekeren van zijn zonden en dat het wel de beste weg is om dan een relatie (tijdelijk) te verbreken. Als je niet getrouwd bent, mag dat sowieso!
Als je wel getrouwd bent, dan hangt het er vanaf wat het probleem is...
Als iemand getrouwd is en kinderen heeft, dan mag je wel kijken wat er zwaarder weegt. De trouwbelofte of de doopbelofte!? Kinderen hebben geen keus, die moeten leven met de ouders zoals ze zijn! Een alcoholverslaving kan schadelijk zijn voor het hele gezin en dan kan het soms zo zijn dat er gekozen moet worden tussen 2 kwaden...
In het huwelijksformulier staat dat de man zijn vrouw moet liefhebben, beschermen en eren. Daarbij dat man en vrouw elkaar moeten helpen in alle dingen die tot het tijdelijke en eeuwige leven behoren. Kun jij mij vertellen hoeveel een man hiervan nog waar maakt als hij regelmatig laveloos is? De partner van vraagsteller wordt agressief van de drank. Dat is niet niks! Als een man zijn vrouw dan niet helpt, beschermt en eert... mag zij toch overwegen of het nodig is, zichzelf en eventuele kinderen te beschermen!?
Ik ben geen voorstander van echtscheiding! Laat dat even duidelijk zijn! Ik begrijp ook dat dit voor de partner een hele lastige positie is. Ik denk dat er grenzen zijn. Zulke grenzen zijn niet bedoeld om het huwelijk te beëindigen maar om het te verbeteren en iemand tot inzicht en inkeer te brengen. Maar als de zondaar niet wil luisteren, dan kan dit toch wel eens het gevolg zijn!? Zou het gedeelte van de tucht uit Matth. 18 dan helemaal niet gelden in het huwelijk? Moeten we dan alles maar laten gebeuren? Dat kan ik me niet voorstellen!
Ik ben het met je eens dat de man volledig verantwoordelijk is voor zijn laveloosheid. Maar ik ben van mening dat de vrouw verantwoordelijk is voor de manier hoe ze daar op reageert... Het is niet mijn bedoeling de vraagsteller een schuldgevoel aan te praten, omdat hij of zij medeschuldig kan zijn aan de verslaving. Het kan inderdaad zo zijn dat de partner niet mede-afhankelijk is! Het kan zijn dat het een pijnlijke ontdekking is dat hij of zij het wel is! Ik wil de persoon dan stimuleren om grenzen te gaan stellen en keuzes te gaan maken!
Sommige keuzes zijn zo persoonlijk dat je die alleen samen met God kunt maken en in afhankelijk van hem. Dat is belangrijker dan het oordeel van iedereen er omheen. God weet wat er gebeurd, hoe je voelt en denkt en hoe je worstelt... Sterkte en wijsheid toegewenst!

Ik heb zéér veel moeite met de reacties van RKapitein en Cees0102. RKapitein je schrijft dat een relatie verbreken niet de bijbelse weg is. Ik zal je zeggen.... als deze vrouw nog niet getrouwd is.. en ze schrijft over partner dus ik neem aan dat ze nog niet getrouwd is dan zou ik willen zeggen. WEGWEZEN. Ze heeft het notabene over een partner die zich bij elke !! gelegenheid laveloos drinkt. Dan is er m.i ook geen sprake van een christelijke relatie, lijkt me niet dat je samen bidt in dit geval. Makkelijk praten... als vrouw stil nederig afwachtend en biddend ( waar staat dit precies op deze manier overigens???) woest word ik hier van, echt woest.... oke ik snap wel wat je bedoelt en ik heb zeer veel respect voor vrouwen die op een goede manier in een moeizame relatie blijven. Maar echt RKapitein ik heb vrouwen zat meegemaakt die geen enkel zelfrespect meer hebben in zo'n soort relatie, die kapot zijn, waar kinderen kapot zijn. Ik weet dat God wonderen doet maar ik weet ook dat de wereld bloedt uit duizend wonden. En Cees0102... er bestaat ook nog zoiets als scheiding van tafel en bed... echt ik heb in mijn werk meegemaakt dat een kind van nog geen week oud een schedelbasis fractuur heeft op gelopen doordat haar dronken vader haar had laten vallen. Kom op zeg.. ik ben het met AHHK eens dat je soms moet kiezen uit twee kwaden.

Weet je Rkapitein ik ben het wel voor een gedeelte eens met je en wat je schrijft is heel mooi... en echt ik heb ook wonderen op het gebed gezien maar helaas helaas ook vaak situaties waar in geen verandering kwam en vrouwen veel te lang bleven hangen in een volstrekt schadelijke relaties vandaar mijn felle reactie

Petrus wil dat dat vrouwen door hun Godvruchtige levensstijl hun mannen winnen voor de Heer, en niet met een veelheid van woorden het evangelie bij de ander door de strot duwen. (dat werkt andersom trouwens net zo hoor)
Volkomen ongepast om dat argument in deze situatie te gebruiken.

Laat je niet aanpraten dat pikken en slikken (zwijgen en dienen) 'de' oplossing is. Eerder help je mee -met de beste bedoelingen uiteraard- om de verslaving bij de ander in stand te houden.
Die ander blijft volledig verantwoordelijk voor zijn eigen gedrag, maar hoe je ermee omgaat is je eigen verantwoordelijkheid.
Google eens zou ik zeggen, er staat genoeg over geschreven.

En als je nog niet getrouwd bent: Maar nu heb ik u geschreven dat u zich niet moet inlaten met iemand die, terwijl hij een broeder wordt genoemd, een ontuchtpleger is, of een hebzuchtige, of een afgodendienaar, of een lasteraar, of een dronkaard, of een rover. Met zo iemand moet u zelfs niet eten.